среда, 10 декабря 2008 г.

«7-ի գործը»` ԵԽԽՎ բանաձեւի պահա՞նջ


ՀՀԿ-ական պատգամավոր, ԱԺ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Ռաֆիկ Պետրոսյանը երեկ բանավիճելու էր եկել ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանի հետ: Թեման բազմաշերտ էր` ԵԽԽՎ` առաջիկայում սպասվող մոնիտորինգի նիստից մինչեւ լեգենդար «7-ի գործ»:

Նա ՀՀԿ-ական այն կարծր տեսակն է, ով ոչ մի կերպ չի ընդունում քաղբանտարկյալ տերմինը եւ, բնականաբար, քաղբանտարկյալ չի համարում ԱԺ պատգամավոր իր գործընկերներին ու նրանց բախտին արժանացած ընդդիմադիր մյուս գործիչներին: Պարզվում է` Պետրոսյանը միայն վերջերս` իրենից հարցազրույց վերցրած լրագրողից է իմացել, որ մարտի 1-ի դեպքերի կապակցությամբ հարուցված քր.գործերում «առկա է միայն ինքնախոստովանություն եւ այլ ապացույցներ չկան»: Եվ եթե լրագրողը լուսավորած չլիներ պարոն Պետրոսյանին, թերեւս նա անհրաժեշտություն չէր զգա զանգահարել Հատուկ քննչական ծառայության պետին (որի անունը չտվեց) ու նրա հետ կոնսուլտացիա անել. «Ասեցի` ինչպե՞ս ես գործերն ուղարկում դատարան, եթե, բացի ինքնախոստովանություններից, այլ` մեղքը հաստատող ապացույցներ չկան: Ասեցի նաեւ` չէ՞ որ Համարբերգը նշել էր, որ միայն ոստիկանների ցուցմունքով էլ մարդիկ պիտի դատի չտրվեն: Եվ նրա (ՀՔԾ պետի) առաջին ասածն այն էր, որ ավելի քան ապացույցներ կան, ավելի, քան մենք ենք պահանջում, եւ ոչ մեկը չի խոստովանել իր մեղքը, այսինքն` ինքնախոստովանությունը չի դրվել այդ մեղադրանքի հիմքում: Ես` որպես իրավաբան, այսօր էլ ոչ նրա ասածին, ոչ լրագրողի ասածին չեմ հավատում, այսինքն` հավատում եմ, բայց չեմ կարծում, որ նրանց ասածները հարյուր տոկոսանոց հաստատված է: Որովհետեւ, որպեսզի ապացույցները քննարկվի, վեր հանվի, մենք պետք է անպայման դատավճիռ ունենանք, այսինքն` դատավորները պետք է գործերը քննեն: Կարծում եմ, որ գործերը քննվելիս կբացահայտվի, եթե իրո՞ք այդ մեղադրանքի հիմքում կլինի միայն ինքնախոստովանություն կամ միայն ոստիկանների ցուցմունք, ապա էն ժամանակ էլ կասեմ, որ դատարանն իրավունք չունի մեղադրական դատավճիռ արձակել»: Մասնագիտությամբ իրավաբան Ռ.Պետրոսյանի խոսքից բառացի մեջբերված այս հատվածից կարելի է եզրակացնել, թե պրոֆեսիոնալ ինչպիսի ցենզ ունեն իշխանական պատկանելության իրավաբանները, ովքեր երբեմն-երբեմն ստանձնում են Ս.Սարգսյանի` իրավական հարցերով հուշարարի դերը:

Ինչեւէ: Լյուդմիլա Սարգսյանն ընդդիմանալով իր գործընկերոջը` տվեց քաղբանտարկյալ բառի սահմանումը. «Եթե մեղադրական գործերի հիմքում չկան նյութեր, որոնք առ այսօր ապացուցում են այդ մարդկանց մեղքերը, ուրեմն նրանք քաղաքական բանտարկյալներ են: Ինը ամիսների ընթացքում, ժամանակին, երբ Ձեզ հարց տվեցին, թե ի՞նչ գնահատական կտաք այս գործերին, Դուք ասացիք` ժամանակ է պետք: Անցել է 9 ամիս, եւ Հայաստանում չկա մի մարդ, որը կասկածում է, որ բոլոր այդ գործերը սարքված են: Ոչ ոք չի կասկածում, որ այդ մարդիկ անմեղ են, ոչ մի հանցանք չեն գործել, ինչպես որ մեզանից յուրաքանչյուրը, որոնք չգիտես ինչու` ազատության մեջ են: Հետեւաբար` մարտի 1-ի դեպքերի հետեւանքով կալանավորված անձինք պատանդներ են գործող իշխանությունների ձեռքին: Սա ողջ հասարակության գնահատականն է այդ գործերի վերաբերյալ», - ասաց տկն Սարգսյանը:

Խոսք գնաց նաեւ ԵԽԽՎ 1609 եւ 1620 բանաձեւերի մասին, որոնք, ըստ Պետրոսյանի, «գրեթե կատարված են, մնում է «7-ի գործն» ավարտվի դատարանում եւ` կամ արդարացնեն, կամ դատապարտեն, եւ դրանով իսկ փակվի այս հարցը»: Երբ պատգամավորին հարցրինք, թե կարո՞ղ է նշել բանաձեւերի այն կետերը, որոնք, ըստ իրեն, կատարվել են, վերջինս թվեց. «Ստեղծվել է ժամանակավոր հանձնաժողով, փաստահավաք խումբ, նախագահին կից ստեղծվել է, էն, այսպես կոչված` հաշվետու հանձնաժողովը, որն ուրիշ անուն ունի` հանրային խորհուրդ (ծիծաղում է.- Հ.Մ.), նախագահի մոտ հավաքվեցին բոլոր կուսակցությունների ներկայացուցիչները, Համարբերգի ցուցումը, որ չպետք է միայն ոստիկանների ցուցմունքների հիման վրա մարդուն դատապարտեն: «7-ի գործով» կտեսնեք, որ կկատարվի»: Պետրոսյանը որպես բանաձեւերի պահանջների կատարում` հիշատակեց նաեւ «հասարակության հետ հանդուրժողականության մթնոլորտի փոփոխությունը»: Մեր այն հարցին, թե որպես իրավաբան ի՞նչ կարծիքի է` դատաքննության ի՞նչ ընթացք կունենա «7-ի գործը», որում ներգրավված անձանց մեղսագրվում է մարտյան դեպքերի հետեւանքով զոհված 10 անձանց մահվան հանգամանքներն այն դեպքում, երբ մինչեւ հիմա դրանք պարզված չեն, Պետրոսյանը նկատեց. «Եթե այդ 10 մարդու զոհվելու մեջ մասնակցություն չունեն այդ մարդիկ, դատարանն անպայման դատավճռով այդ մեղադրանքը կհանի նրանց վրայից: Էնտեղ կմնա ուրիշ մեղադրանքներ, եթե կան ու դրանցով կդատապարտվեն»: ՀՀԿ-ականը, փաստորեն, ակամա խոստովանեց, որ իշխանությունները որոշել են ամեն դեպքում դատել «7-ի գործով» մեղադրյալներին: Իսկ թե ի՞նչ հանցանքի համար, դատավարության ընթացքում կորոշվի: Լ.Սարգսյանն էլ այս կապակցությամբ ասաց. «Խիստ կասկածում եմ, որ այդ` «7-ի գործով», արդարացի վճիռ կկայացվի, բայց նաեւ սարսափում եմ այն մտքից, թե ինչ պրոբլեմների առաջ կկանգնի մեր ժողովուրդը դրանից հետո»:
http://www.zhamanak.com/article/10861/

Փոխել են


Երեկ տեղի է ունեցել ՍԴՀԿ «Սարգիս Տխրունի» ուսանողական-երիտասարդական միության Ընդհանուր Ժողովը։ Համաձայն ուսանողական-երիտասարդական միության կանոնադրության, ատենապետ Նարեկ Գալստյանը հրաժարական է ներկայացրել, որից հետո ժողովի մասնակիցները քննարկման արդյունքում նոր ատենապետ են ընտրել Գեւորգ Պերկուպերկյանին։ ՍԴՀԿ վարչության նիստով մինչեւ հաջորդ համագումարը Նարեկ Գալստյանին ժամանակավորապես հանձնարարվել է ղեկավարել ՍԴՀԿ մամլո դիվանը։

вторник, 25 ноября 2008 г.

«Ղարաբաղը ծախեց աթոռի հետ» կամ` «ընկերոջդ խորհուրդ տուր` թող հրաժարական տա»


Ղարաբաղյան հիմնահարցի շուրջ բանավեճերի ընթացքում` իշխանության ներկայացուցիչներն այդպես էլ դուրս չեն գալիս «պաշտոնական» պատկերացումների կարծրատիպերից ու դոշները դեմ տված պաշտպանում են իրենց նախագահի` Ս.Սարգսյանի, խնդրի կարգավորման տեսլականը` եթե անգամ հոգու խորքում համաձայն չեն լինում դրան:

«Ես եկել եմ այստեղ, տեսնեմ` կարող ենք Արցախի հարցում ինչ-որ մի ընդհանուր եզրեր փնտրենք, որը փորձ արեց կատարելու հանրապետության նախագահը», - երեկ «Հայելի» ակումբում հայտարարեց ՀՀԿ-ական պատգամավոր Համլետ Հարությունյանը: Նա ասուլիսի ընթացքում մի քանի անգամ կրկնեց այն միտքը, որ վաղ թե ուշ` բոլորս նստելու ենք կլոր սեղանի շուրջ` լուծելու «ղարաբաղյան թնջուկը», որը պետք է վեր լինի ամեն տեսակ քաղաքական կողմնորոշումներից: «Կարծում եմ` եւ հանրապետության նախագահը, եւ ցանկացած ողջամիտ հայ այս հարցում ուզում է, որ համազգային համախմբում լինի: Կուզենայի, որ անկախ նրանից, թե մենք ճամփաբաժնի որ տեղն ենք կանգնած, Արցախի հարցում համախմբվեինք: Համենայնդեպս` ոչ մեկը չի կարող մեղադրել նախագահին Արցախի հարցում, որովհետեւ նա իր կյանքով է ապացուցել, որ ինքը այդ հարցի նվիրյալն է», - ըղձական տոնով հայտարարեց մասնագիտությամբ պատմաբան ՀՀԿ-ականը: Նրա ընդդիմախոսը` ՍԴՀԿ կենտրոնական վարչության անդամ Գուրգեն Եղիազարյանը, եղավ այն «մեկը», ով` հակադրվելով իշխանական պրոպագանդիստին, ահա այսպիսի մեղադրանք հասցեագրեց «Արցախի հարցի նվիրյալ» Ս.Սարգսյանին. «Փետրվարի 19-ին` նախագահի ընտրությունների օրը, հայ ժողովրդի հանդեպ, այդ թվում եւ ղարաբաղցիների հանդեպ հանցագործություն կատարվեց: Պայմանավորվելով եվրոպական տարբեր տեսակի խամաճիկների հետ` առավոտյան ժամը 7-ից մինչեւ 12-ը, հանրապետությունով մեկ սկսեցին առեւանգել Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի վստահված անձանց: Մինչեւ ժամը 12-ը չընտրված մարդուն սարքեցիք նախագահ: Լավ, Ս.Սարգսյանը չէր մտածո՞ւմ, որ Ղարաբաղ կա դիմացը, էս ի՞նչ եմ անում ես, էս ո՞ւր եմ մարդիկ առեւանգում, դեռահաս աղջիկներին ծեծում, էս ինչո՞ւ եմ կանանց խոշտանգում, էս ի՞նչ բյուլետեններ եմ լցնում, որ դառնամ նախագահ: Փաստորեն` նա Ղարաբաղը փոխեց գյոռբագյոռ աթոռի հետ: ...Եթե կար Ղարաբաղի հարցը, չէին մտածո՞ւմ, որ պետք է բռունցք լինենք, միասնական լինենք: Բացի այդ` ամիս չկա, որ փողոցներում ահաբեկչություն չլինի, որ մի լրագրողի գլուխ չջարդվի, որ մի քաղաքական գործչի չահաբեկեն: Այս ամեն ինչից` ծեծել-ջարդելուց, անմեղ մարդկանց բանտեր մտցնելուց հետո նոր ասում են` Ղարաբաղի հարց կա, հլը եկեք նստենք-տեսնենք` ի՞նչ ենք անում...»: Պրն Եղիազարյանը հայտարարեց նաեւ, որ Ղարաբաղը «ծախեցին» նրանք, ովքեր կատարեցին իր նշած բոլոր «սրիկայություններն ու ովքեր մարտի 1-ին անմեղ մարդկանց գնդակահարեցին»:

Պարոն Հարությունյանը նշեց նաեւ, որ ամեն անգամ, երբ թոռների հետ հայրենի Արցախ է գնում, անհանգստանում է նրանց համար, քանի որ, ինչպես ինքը բնորոշեց` «անընդհատ պրիցելի տակ ենք»: Գ.Եղիազարյանը շինիչ խորհուրդ տվեց «ճամփաբաժնի այլ հատվածում գտնվող», Արցախում ազգուտակ ունեցող իր կոլեգային. «Համլետ ջան, ասում ես, թե ո՞նց անենք, որ Ղարաբաղյան թնջուկը լուծվի: Ասա ընկերոջդ (Սերժ Սարգսյանին.- Հ.Մ.) թող վաղը հրաժարական տա, թող լինեն լեգիտիմ ընտրություններ, լեգիտիմ նախագահ ընտրվի: Այդ թնջուկը պրեսկոտներով չի լուծվելու, մենք դա կլուծենք: Եթե ժողովուրդը կանգնած է ՀՀ նախագահի թիկունքում, չի լինի այն երկիրը, որը մեզ բան կպարտադրի: Բայց եթե մենք այսպիսի երկիր ենք, մեզ ամեն ինչ կպարտադրեն եւ պարտադրում են»:
http://www.zhamanak.com/article/10724/

среда, 12 ноября 2008 г.

ՍԴՀԿ-Ն ԱՋԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ Է ՀԱՅՏՆՈՒՄ ՏԱՔՍԻՍՏՆԵՐԻՆ


«Արդեն մի քանի օր է, ինչ իրենց իրավունքների պաշտպանության համար ոտքի են կանգնել Ագարակի եւ Կապանի հանքարդյունաբերող կոմբինատների աշխատակիցները: Պատճառը, կարծես թե, նույնն է: Աշխատավորները պահանջում են վերջ տալ այն ապօրինի գործողություններին, որոնց միջոցով տնօրինությունը ցանկանում է կրճատել աշխատավարձները, հարկադիր արձակուրդի եւ թոշակի ուղարկել հարյուրավոր բանվորների: Սրան զուգահեռ, բացարձակ լկտի գործողություններ են տեղի ունենում տաքսիստների նկատմամբ,-ասվում է Ս.Դ.Հնչակյան կուսակցության հայտարարության մեջ,-
Համարելով նրանց մեր երկրի առաջին եւ վերջին ստվերային գործունեություն իրականացնող տնտեսվարող սուբյեկտները` պատկան մարմինները որոշել են փրկել հանրությանը «ոչ բարեխիղճ» հարկատուներից եւ գանձել նրանց դառը քրտինքով վաստակած վերջին կոպեկները: Ի դեպ, գործող իշխանությունների նախընտրական ծրագրերի մեջ էր մտնում եւ ամեն օր թմբկահարվում էր աշխատատեղերի ստեղծման սին կետը, որը, ինչպես պարզվեց, լոկ նախընտրական բլեֆ էր: Տաքսու վարորդներին անձամբ Սերժ Սարգսյանն էր խոստացել լուծել այս խնդիրը, սակայն, ինչպես երեւում է, նախագահ դառնալուց հետո, մոռացավ իր խոստման մասին»:
Ս.Դ.Հնչակյան կուսակցությունը համարում է, որ վերոնշյալ խնդիրների հիմնական պատճառը ոչ միայն տնօրինության վարած քաղաքականությունն է, այլ նաեւ արհմիությունների խամաճիկությունն, իսկ ավելի ճիշտ` նրանց բացակայությունն է: Սոցիալ-դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցությունն իր անվերապահ աջակցությունն է հայտնում իր սոցիալական իրավունքների պաշտպանության համար ոտքի կանգնած հայ աշխատավորին:

вторник, 11 ноября 2008 г.

«ԼՂ հարցը լուծելու են ոչ թե Ռոբերտն ու Սերժիկը, այլ ԼՂ ժողովուրդը»


«Փակուղի»` այսպես են գնահատում Ղարաբաղյան հակամարտության խնդրի կարգավորման ներկա փուլը ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը եւ նույն կուսակցության կենտրոնական վարչության անդամներ Գուրգեն Եղիազարյանն ու Վահան Շիրխանյանը, ովքեր երեկ ասուլիս էին հրավիրել «Իրավունք դե ֆակտո» ակումբում:

Տկն Սարգսյանը հանրագումարի բերելով խնդրի կարգավորման շուրջ մինչ օրս արձանագրված փաստերը` կարծիք հայտնեց, թե «առ այսօր Ռ.Քոչարյանն ու Ս.Սարգսյանն իրենց հանցագործ գործողությունները փորձում էին արդարացնել մի հանգամանքով. ամեն անգամ պատճառաբանելով, թե եթե Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը վերադառնա, նա պիտի հանձնի ԼՂՀ-ն, իսկ իրենք, անկախ իրենց գործողություններից, Ղարաբաղը պահող են: Կարծում եմ, որ հիմա չկա միամիտ մարդ, որը հավատա նրանց այդ բացատրություններին եւ փաստերը ցույց են տալիս, որ նրանց միակ նպատակն է ավելի երկարացնել իրենց իշխանության ժամանակը Հայաստանում, եւ նրանք բացարձակ նպատակ չունեն պահել Ղարաբաղը, որովհետեւ չեն էլ կարող պահել: ...Երբ խոսվում էր լեգիտիմ նախագահ ունենալու մասին, արմատական ընդդիմությունը շատ լավ հասկանում էր, որ երկրին անհրաժեշտ է լեգիտիմ նախագահ, որպեսզի ղարաբաղյան խնդիրը չտանենք եւ չհասցնենք մի փակուղու, որից այն կողմ այլեւս չենք կարող լուրջ բանակցություններ վարել ու փորձել ի նպաստ մեզ լուծել ԼՂ խնդիրը»: ՍԴՀԿ ատենապետը ԼՂ խնդրի շուրջ ստեղծված օրհասական իրավիճակը պայմանավորեց նախագահական կեղծված ընտրություններով` նկատելով, թե Ս.Սարգսյանն ի վիճակի չի այդ խնդիրը լուծելու, որովհետեւ նա լեգիտիմ նախագահ չէ եւ իր ետեւում չունի ժողովուրդ, որը կաջակցի իրեն այդ հարցում: «Իշխանությունների հիմնավորումների պաշարն այլեւս սպառված է, եւ բնականաբար գործընթացները զարգանալու են ի վնաս Ղարաբաղի»: Տկն Սարգսյանն ասաց նաեւ, որ ընդդիմությունը, գիտակցելով պահի լրջությունը, «իրեն զուսպ է պահում»` հնարավորություն տալով Ս.Սարգսյանին «գործընթացները գոնե այնպես զարգացնել եւ ընթացող բանակցությունների ընթացքում առավելագույնս շահեկան դիրքերից հանդես գալ, որպեսզի բանը չհասնի 7 շրջանները հանձնելուն»:

Մյուս բանախոսը` Գուրգեն Եղիազարյանը հայտարարեց, թե Ս.Սարգսյանը մինչ Մոսկվա կատարելիք այցը գիտեր, թե ուր եւ ինչի համար է գնում, ու արդեն Մոսկվայում «մի խայտառակ փաստ արձանագրվեց». ԼՂ կոնֆլիկտն ունի երկու կողմ` Հայաստան եւ Ադրբեջան, իսկ ԼՂ-ն ընդհանրապես դուրս մղվեց բանակցություններից: Իսկ դա, ըստ բանախոսի, վերջին 10 տարվա փորձից ելնելով, վտանգավոր հետեւանքներ է ունենալու: «Վերջին 10 տարվա ընթացքում մենք տեսնում ենք, թե ոնց են թմրամոլներով, հանցագործներով, ազգի տականքներով ընտրություններ անցկացնում, թե ոնց են ջարդում ընտրատեղամասերում: Եվ եվրոպական ջնտլմենները գալիս են ու ասում, որ ընտրությունները մեկ քայլ առաջ էին: Փաստորեն, նրանք մեզանից ստանալու բան ունեին եւ ստացան արդեն, ցավոք սրտի. սրանց ոչ լեգիտիմությունը ներվում էր պարզ մի բանի համար` մեկ ժամ շուտ վերցնել մեր ազգին պատկանող հողերը, եւ վերջին գործընթացները տանում են դրան: Այնպես որ` այս հարցը ոչ թե Ս.Սարգսյանի կամ Ռ.Քոչարյանի, այլ մեր ազգի առաջ ծառացած խնդիր է, եւ այն ԼՂ ժողովուրդը պետք է լուծի, ոչ թե Ռոբերտն ու Սերժիկը»:

Վահան Շիրխանյանն էլ, անդրադառնալով ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի 884 բանաձեւի համապատասխան կետին, ըստ որի` ԼՂՀ-ի հայ ազգաբնակչությունը գտնվում է կոնֆլիկտի մեջ` Ադրբեջանի հետ, ասաց. «Քոչարյանի մուտքը Հայաստան` նշանավորվեց ԼՂ-ն բանակցային գործընթացից դուրս մղելով: Դրանից հետո` արդեն 2008թ.-ին, ի հայտ եկավ Անվտանգության խորհրդի մյուս բանաձեւը, որով Հայաստանին կոչ է արվում դուրս բերել զինված ուժերը ԼՂ տարածքից, վերականգնել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, ապահովել փախստականների վերադարձը, նաեւ կոչ է արվում աշխարհի բոլոր երկրներին չճանաչել ԼՂՀ-ն: Սա Քոչարյանի նվերն էր Հայաստանին` Հայաստանը ճանաչվեց ագրեսոր, էթնիկ զտումներ անցկացրած երկիր եւ սկսեցին մշակվել տարբեր բանաձեւեր` հիմքում ունենալով այդ փաստը»: Շիրխանյանն այնուհետ անդրադարձավ «Մադրիդյան սկզբունքներ» ասվածին ու այսպիսի հարցադրում արեց. «Հնարավո՞ր է, որ ԵԱՀԿ-ն մշակի մի առաջարկ, որը հակասի ՄԱԿ-ի Անվտանգության կամ ԵԽ բանաձեւերին: Այդպիսի բան աշխարհում չի լինում, ՄԱԿ-ը 2008թ.-ին իր բանաձեւում բառացիորեն կրկնել է «Մադրիդյան սկզբունքները» եւ ոչ մի հակասություն նրանց մոտեցումների մեջ չի կարող լինել: Եվ այսօր մեր իշխանավորներն ասում են, որ կարելի է բանակցել «Մադրիդյան սկզբունքների» շուրջ եւ փոխզիջումների գնալ: Ինձ մոտ հարց է առաջանում` ի՞նչ փոխզիջումների մասին է խոսքը` հո՞ղը` հողի դիմաց, ճանապա՞րհը` ճանապարհի դիմաց...ի՞նչ փոխզիջումների մասին է խոսքը»: Ապա եւ նշեց, թե միջազգային կառույցները շահագրգռված չեն հարատեւ խաղաղություն հաստատել տարածաշրջանում եւ «այն ճանապարհը, որով նրանք մեզ տանում են` դա նշանակում է մշտական գործողության ական են դնում, որը կարող է պայթել իրենց ուզած ժամանակ»: Շիրխանյանի կարծիքով` միջազգային հանրությունը Անդրկովկասի ժողովուրդների համար նոր պատերազմ է ուզում նախապատրաստել` նման պաղեստինաիսրայելյան պարբերաբար կրկնվող բախումներին եւ որքան շատ լինեն այդպիսի բախումնածին օջախներն, այնքան ձեռնտու է գերտերություններին: ՍԴՀԿ վարչության անդամն ասաց նաեւ, որ այսօր անհրաժեշտ է, որ ԼՂ իշխանությունները ներկայացնեն իրենց հստակ դիրքորոշումը ստեղծված իրավիճակի վերաբերյալ` համաձա՞յն են նրանք այն առաջարկներին, որոնք սեղանի վրա են: Այն հետեւողական գաղտնիությունը, որը պահպանում է իշխանությունը, դա կասկածների շատ ավելի մեծ աղբյուր է, քան այն առանձին լուրերի տարածումը, որը մենք ստանում ենք: Ի՞նչ է հետապնդում այդ գաղտնիությունը` խաբել ժողովրդին, հասցնել մի վիճակի, որը, նորից եմ կրկնում, լինելու է նոր պատերազմի սկիզբ»: Ապա եւ հավելեց. «Ես վստահ եմ, որ Ղարաբաղը մենք չենք կորցնելու, եւ դա հասարակությունը թույլ չի տալու, որպեսզի Հայաստանի իշխանությունը հանձնի այն: Այսինքն` ստորագրվելու է մի փաստաթուղթ, որով հանձնելու են ազատագրված տարածքները, իսկ Ղարաբաղի ժողովուրդն ու բանակը չեն ընդունելու ու չեն ենթարկվելու այդ փաստաթղթին»:
http://www.zhamanak.com/article/10602/

пятница, 7 ноября 2008 г.

Տեր-Պետրոսյանն այցելել է ՍԴՀԿ եւ «Այլընտրանք»

Նոյեմբերի 7-ին ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն այցելել է Սոցիալ-Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության եւ «Այլընտրանք» հասարակական-քաղաքական նախաձեռնության կենտրոնական գրասենյակներ:

Հանդիպումների ընթացքում քննարկվել է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման ներկա վիճակը: Հանգամանալից անդրադարձ է եղել նաեւ Հայ Ազգային Կոնգրեսի հետագա ռազմավարության, կազմակերպական կարողությունների հզորացման ու ներքաղաքական իրավիճակին առնչվող խնդիրներին:

среда, 29 октября 2008 г.

Առողջապահությո՞ւն, թե՞ հիվանդապահություն


ԱԺ հանձնաժողովներում այս օրերին քննարկվում է 2009 թվականի ՀՀ բյուջեի նախագիծը։

Այսօր էլ առողջապահությանը վերաբերող հատվածի հերթն է։ Զուտ թվային արտահայտությամբ ոլորտին հատկացվող գումարները տարեցտարի աճում են։ 2009-ին էլ նախատեսվում է ավելացնել շուրջ 11 մլրդ դրամով։ Ու այս միտումը առողջապահության մեր պատասխանատուները հաճախ են հպարտությամբ բարձրաձայնում։ Սակայն, ըստ ՍԴՀԿ անդամ, առողջապահության նախկին նախարար Արարատ Մկրտչյանի, իրական պատկերը ստանալու համար` պետք է նայել, թե ՀՆԱ-ի քանի՞ տոկոսն է բաժին հասնում այս կամ այն ոլորտին։ Ու այդպիսով կպարզվի, որ վերջին ավելի քան 10 տարիների ընթացքում առողջապահությանը հատկացվող գումարների չափը էապես չի փոխվում։ 2008-ի բյուջեով հատկացվել է ՀՆԱ-ի 1,52 տոկոսը, 2009-ին նախատեսվում է 1,56-ը։ Իսկ կառավարության ծրագրով նախատեսված է 2012-ին այդ թիվը հասցնել առնվազն 2,2 տոկոսի։ Մինչդեռ այս տեմպերով առաջ գնալու դեպքում` նշանակետին մոտենալու համար ամենաքիչը 15 տարի կպահանջվի։ Մկրտչյանը համոզված է, որ առողջապահությունը շարունակում է մնալ մեր երկրի ղեկավարության ուշադրության կենտրոնից դուրս։ Նա նաեւ մի շարք ուշագրավ բացահայտումներ է անում 2009-ի բյուջեի նախագծից։ Դարձյալ թվային արտահայտությամբ, մասնավորապես դեղագործական ապրանքների ձեռքբերման համար հատկացվող գումարներն ավելացել են շուրջ 700 մլն դրամի չափով։ «Այստեղ սկսում ես մտածել. 3 պատճառ կարող է լինել, չէ՞, որ դեղամիջոցների ձեռքբերման համար այդքան ավելացնում ենք գումարները։ Դա կա՛մ դեղամիջոցների թանկացումն է, կա՛մ հիվանդացության կտրուկ բարձրացումը, կա՛մ 3-րդ անհայտ պատճառն է»,- ասում է Արարատ Մկրտչյանը։ Ու քանի որ մեր բյուջեն կոռուպցիոն ռիսկերի առումով փորձաքննության չի ենթարկվում, ուստի, ըստ նրա, մնում է ենթադրել, որ նշված 3-րդ տարբերակում հենց կոռուպցիոն ռիսկ է թաքնված։ Ինչեւէ։ Ստացվում է` փոխանակ եղած գումարները կանխարգելիչ միջոցառումներին ուղղելուն, մեր բյուջեի գումարներով դեղորայք գնել ենք պատրաստվում, մինչդեռ դարձյալ առողջապահության մեր պատասխանատուներն ամեն առիթով հիշեցնում ու սովորեցնում են, որ ավելի ճիշտ ու հեշտ է կանխել հիվանդությունը, քան դա բուժել։ ԱՆ նախկին նախարարի տարակուսանքն է առաջացնում նաեւ այն, որ շուրջ 2 մլրդ դրամով ավելացել է լաբորատոր-գործիքային ախտորոշիչ հետազոտությունների համար հատկացվելիք գումարը։ «Եթե դա ուղղվելու է ավելի որակյալ լաբորատոր-գործիքային հետազոտություններ անելուն, միանշանակ շատ ընդունելի է։ Եթե ուղղվելու է բուժաշխատողների աշխատավարձին, մասնագետների գնահատման խնդրին, ողջունելի է, բայց 31 տոկոս աճ 1 տարում` էլի մի քիչ դժվար ընկալելի է»,- ասում է Մկրտչյանը ու չի հասկանում նաեւ ծննդօգնության համար ավելացվող գումարների նպատակահարմարությունը, ինչը, ըստ նախատեսվածի, պետք է նպաստի, որպեսզի այն անվճար լինի ոչ միայն թղթի վրա եւ հասարակության բոլոր խավերի համար։ «Վերցնել մի ծրագիր ողջ առողջապահական ծրագրերից, գումարն ավելացնել, որպեսզի ստվերը վերանա՞։ Ինձ թվում է` դա միջոց չէ»,- գտնում է նա։ Սխալ է համարում «ամեն ինչ բոլորի համար անվճար է» սկզբունքը։ Մկրտչյանն ուշադրություն է հրավիրում նաեւ այն հանգամանքի վրա, որ մեր պետությունը որոշել է փոխհատուցել հանրապետությունից դուրս բուժման ուղեգրված հիվանդների ճանապարհածախսը։ Դրա համար 2009-ի բյուջեում նախատեսված է 40 մլն դրամ։ Այս ծրագրի տրամաբանությունը նրա համար անհասկանալի է` այն առումով, որ եթե մարդը արտերկրում բուժում ստանալու համար ի վիճակի է վճարել, ապա ինչո՞ւ է մեր կառավարությունը որոշել գնել նրա օդանավի տոմսը։ Ամփոփելով` մեր առողջապահության համակարգին հատկացվող գումարները ԱՊՀ ու մանավանդ եվրոպական երկրների համեմատությամբ շատ ցածր մակարդակում է գտնվում, իսկ ոլորտի ներսում բաշխումն ըստ ուղղությունների տարակուսանք է առաջացնում, թե ինչո՞ւ ֆինանսներն ավելի շատ չեն ուղղվում կանխարգելիչ ծառայություններին, այսինքն` մարդու առողջության պահպանմանը։ «Մեզ մոտ հիվանդապահության համակարգ է, առողջապահության համակարգ չի դարձել դեռ։ Դրա մասին է վկայում նաեւ բյուջեն»,- նկատում է Արարատ Մկրտչյանը։

четверг, 2 октября 2008 г.

«Եթե չեն պատժում, ուրեմն սատարում են»


«Քրեական տարրերը որքան ակտիվանան, այնքան շուտ է փլվելու այս իշխանությունը, որովհետեւ համբերության բաժակը ավելի քան արագ է լցվելու», - անկախության օրը Երեւանի կենտրոնում իշխանամերձ օլիգարխի մասնակցությամբ կատարված սպանության առթիվ մեր հարցին ի պատասխան` երեկ «Հայացք» ակումբում հայտարարեց ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը` շարունակելով. «Փտախտը, որ առկա է իշխանական բուրգում, շատ ավելի արագ է զարգանալու, եւ այդ բուրգը դատապարտված է փլուզման: Դա միանշանակ է:

Այլեւս հնարավոր չէ ընդունել, որ երկրում քրեական մի խումբ որոշում է ամեն ինչ` նույնիսկ մարդու ապրել-չապրելու հարցը: Պետք է վերջ տալ այս իրավիճակին, պետք է ազատվել այս հանցավոր իշխանություններից, որոնք կամ չեն ուզում պատժել հանցագործներին, կամ նրանց աջակցողն ու հովանավորողն են: Հետեւյալ գնահատականը կարելի է տալ` եթե չեն պատժում, ուրեմն սատարում են»: Նշենք, որ վերջին օրերին հասարակության քննարկման թեման է Ս.Սարգսյանի հետ քավոր-սանիկական հարաբերություններ ունեցող, ԱԺ ՀՀԿ-ական պատգամավոր Լյովա Սարգսյանի մասնակցությամբ եւ ոստիկանության թողտվությամբ օրը ցերեկով կատարված սպանությունը, երբ Լյովա Սարգսյանի ու նրա թիկնազորի եւ «Ռադիոլուր»-ի տնօրեն, «Եվրապոլիս» ծրագրի լրագրող Արթուր Սահակյանի միջեւ ծագած պատմության պատճառով սպանվել է 2 երեխաների հայր, 35-ամյա Անդրանիկ Բաբայանը:

Ինչ վերաբերում է ընդդիմության մարտավարությանը, մասնավորապես դրա մեջ որոշակի փոփոխություններ կատարելուն, ինչի մասին արդեն հայտարարվել է, ապա Հայ Ազգային Կոնգրեսին միացած ՍԴՀԿ ատենապետը ասաց հետեւյալը. «Տարածաշրջանում իրադարձություններ տեղի ունեցան, եւ, բնականաբար, մենք անհրաժեշտություն ենք տեսնում մեր մարտավարության մեջ որոշակի փոփոխություններ մտցնելու: Դա Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը կներկայացնի, բայց մեր նպատակները մնում են նույնը. մենք շարունակելու ենք մեր ակտիվ պայքարը եւ վստահ եմ, որ պայքարի արդյունքը վայելելու ենք ազգովի»: Կոնկրետ ՍԴՀԿ-ի մասով Լյուդմիլա Հարությունյանը հավաստեց. «Ես կարող եմ մեր մասով ասել` մեն ք մտել ենք մի պայքարի մեջ, որը գիտակցել ենք, որ հնարավոր է, որ երկարատեւ լինի, բայց մենք պատրաստ ենք այդ պայքարը մինչեւ վերջ տանելու: Մեզ ոչ մի բան չի կարող այդ պայքարից շեղել, որովհետեւ մենք գնում ենք ժողովրդի հետեւից, քանի որ պրոբլեմը կա` ժողովուրդը դժգոհ է եւ լուծումներ է փնտրում, ուզում է իր երկրում ազատ ապրել, որ իր իրավունքը պաշտպանված լինի, սոցիալապես ապահով լինի, սահմանադրական իրավունքները վերականգնվեն, եւ մենք այդ ճանապարհից ոչ մի ձեւով չենք շեղվելու»: ՍԴՀԿ ատենապետն անդրադարձավ նաեւ երկրի սոցիալական վիճակին` ուշադրություն հրավիրելով, որ մոտ ապագայում սպասվում են համատարած թանկացումներ: «Մենք գործ ունենք մի իշխանության հետ, որը բացարձակ մտահոգված չէ երկրի ապագայով, բացարձակ պատրաստ չէ մարտահրավերներին, բացարձակ չի ուզում իր երկրում ինչ-որ բան փոխել», - ասաց Հարությունյանը: Արտագաղթի պատճառը, ըստ նրա, այն է, որ մարդը Հայաստանում իրեն պաշտպանված չի զգում եւ չի տեսնում իր կարեւորությունը երկրում:

ՍԴՀԿ ատենապետն անդրադարձավ նաեւ «Զինապարտության մասին» օրենքում փոփոխություններ մտցնելուն: «Դրանով սպանելու են նաեւ մեր երկրի մտավոր պոտենցիալը», - իր մտահոգությունը բարձրաձայնեց Լյուդմիլա Սարգսյանը` հավելելով, որ երիտասարդներից շատ քչերն են բանակից հետո շարունակում ուսումը:
http://www.zhamanak.com/article/10282/

пятница, 1 августа 2008 г.

Մինչեւ հաղթական ավարտ


«Վաղը շատ կարեւոր օր է. մենք ականատես ենք լինելու պատմական մի իրադարձության, որը կարող է շատ լուրջ փոփոխություններ մտցնել մեր երկրի քաղաքական իրավիճակի մեջ, եւ դա Ազգային Կոնգրեսի հռչակագրի ստորագրումն է», - «Իրավունք դե ֆակտո» ակումբում երեկ ասաց ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը: Ըստ նրա` բոլոր քաղաքական ուժերը, որոնք աջակցել են Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին հենց Մատենադարանի հարթակի վրա այսօր ստորագրելու են այդ հռչակագիրը: «Բոլոր ջանքերը, որ փորձեցին կիրառել իշխանությունները ընդդիմության մեջ պառակտում մտցնելու համար` ի չիք են դարձել, որովհետեւ այնտեղ հավաքվել է մի թիմ, որը գիտի` ուր է գնում, գիտի հանուն ինչի է այս շոգ օրերին, ամառվա տապին փողոցներում»:

четверг, 24 июля 2008 г.

ՄՏԱՆ ԿՈՆԳՐԵՍ


Ս.Դ.Հնչակյան Կուսակցության վարչությունը որոշում է ընդունել մտնելու Հայ Ազգային Կոնգրեսի շարքերը: Հիշեցնենք, որ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի կոչով եւ առաջարկությամբ ստեղծվում է Հայ Ազգային Կոնգրեսը:
«Մայր կուսակցությունը նաեւ կոչ է անում Ազգի եւ Հայրենիքի ճակատագրով մտահոգ բոլոր քաղաքական ուժերին հայտարարել ՀԱԿ-ին միանալու իրենց պատրաստակամության մասին` մեր ժողովրդի հաղթանակն էլ ավելի մոտեցնելու համար»,-ասված է ՍԴՀԿ հաղորդագրության մեջ:

вторник, 15 июля 2008 г.

Նա ավելի մեծ թշնամի, քան Ռ.Քոչարյանն է` չունի»


«Ես հիացած եմ Ռ.Քոչարյանի հայտարարությամբ: Սերժ Սարգսյանին ավելի մեծ արջի ծառայություն, քան սա է` ուրիշ ոչ ոք չէր կարող անել», - մեզ հետ զրույցում ասաց ՍԴՀԿ նախագահ Լյուդմիլա Սարգսյանը` խոսելով Մեդիամաքսին տված հարցազրույցի մասին:

Նրա մեկնաբանությամբ` Քոչարյանը պարզորոշ ասել է, որ Ս.Սարգսյանը վճռական չէ, թույլ է եւ բացարձակ դիվանագետ անձնավորություն չէ. «Սրանով նա վարկաբեկեց ոչ թե Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին, ինչը նա փորձում էր անել, այլ հարվածեց ներկայիս նախագահ կոչվածին: Նա ավելի մեծ թշնամի, քան Ռ.Քոչարյանն է` չունի: Հետեւաբար, նրա համար ավելի առաջնային է Քոչարյանից պաշտպանվելու խնդիրը, քան ընդհանուր ընդդիմությունից ու Համաժողովրդական Շարժումից պաշտպանվելը: Ես կարծում եմ, որ իշխանական թեւում շատ լուրջ բախումներ են լինելու», - կարծիք հայտնեց տիկին Սարգսյանը: ՍԴՀԿ նախագահը նկատել է մի օրինաչափություն` այնտեղ, որտեղ թույլ նախարար կա, Քոչարյանը ինչ-ինչ ճանապարհներով նշանակում է ուժեղ փոխնախարարի. «Այսպիսով, երկրորդ նախագահը տիրապետում է իրավիճակին եւ դրա նպատակն ամենայն հավանականությամբ վարչապետի աթոռին տիրանալն է»: Լ.Սարգսյանը պնդում է, որ Ս.Սարգսյանի համար «Քոչարյանի վերադարձը վերջինիս վախճանն է»: Վերլուծելով իրավիճակը, տիկին Սարգսյանը հանգում է այն եզրակացության, որ ներկայիս նախագահի աթոռը զբաղեցրած անձնավորությունն ունի ընտրության երկու հնարավորություն` կամ արտահերթ նախագահական ընտրություններում պատվով, լեգիտիմ պարտվել կամ ոչ լեգիտիմ ոչնչացվել Քոչարյանի կողմից»: Մեր այն դիտարկմանը, թե կարծիք կա, որ Մեդիամաքսին տված հարցազրույցը ավելի շուտ ուղղված էր ոչ թե Լ.Տեր-Պետրոսյանին, այլ վարչախումբը ղեկավարող իր հետնորդին` նա պատասխանեց, որ Քոչարյանն ամենից առաջ արձագանքել է Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից իրեն ներկայացրած մեղադրանքներին: Ըստ իմ զրուցակցի` նա չդիմացավ խոսելու գայթակղությանը ու խոսեց, բայց այդ խոսքից երեւաց, որ «իշխանական ճամբարում խուճապ է»:

Ներքաղաքական զարգացումների վրա ԵԽ որոշումների ու բանաձեւերի ազդեցության մասին խոսելիս Լ.Սարգսյանը նախ գնահատական տվեց իշխանությունների կողմից ԵԽԽՎ 1609 բանաձեւի պահանջների փաստացի չկատարելուց հետո եվրոպական կառույցների ընդունած դիրքորոշմանը. «Եվրոպան այստեղ դրսեւորեց անսկզբունքայնություն. «Այն, ինչ ընդունելի չէ իրենց համար, փորձում են հարմարեցնել մեզ` որպես երկրորդ, երրորդ կարգի ժողովրդի, երկրի: Անսկզբունքայնությունից բացի` այնքան թույլ գտնվեց Եվրոպան, որ չհամարձակվեց իր առաջ քաշած խնդիրների նկատմամբ հետեւողական լինել: Դրանով նա ցույց տվեց, որ ինքը ոչինչ չի որոշում եւ բացարձակ ազդեցություն չունի մեր իշխանությունների վրա»: Այստեղից իմ զրուցակիցը եզրակացրեց, որ «Մեծ հույսեր կապել ԵԽ-ի կամ որեւէ մի այլ կառույցի հետ` ճիշտ չէ, որովհետեւ նրանք ուժեր են, որոնք կարող են մեզ օժանդակել կամ չօժանդակել եւ նույնիսկ` խանգարել: Մենք մեր հույսը պետք է դնենք մեզ վրա եւ երկրում կարգուկանոն հաստատենք ինքներս»:

Հիշեցնելով, որ ԵԽԽՎ նույն նստաշրջանում քննարկվեց նաեւ Ադրբեջանում ժողովրդավարական իստիտուտների վիճակի վերաբերյալ հարցը եւ Ադրբեջանի պատվիրակությանը հաջողվեց տարածքային ամբողջականության մասին բանաձեւ անցկացնել, ըստ որի` այդ երկրի ժողովրդավարացմանը խանգարում է... նրա տարածքների «զավթված» լինելը հայկական ուժերի կողմից եւ անհրաժեշտ է վերականգնել խախտված ամբողջականությունը, մենք հարցրեցինք մեր զրուցակցին` կապ տեսնու՞մ եք պատժամիջոց չկիրառելու եւ այսպիսի բանաձեւ ընդունելու միջեւ: «Ես չեմ բացառում, որ այդ բանաձեւը մեր իշխանությունների հետ եվրոպացիների կատարած առեւտրի արդյունք էր եւ հայկական դիվանագիտության պարտություն», - պատասխանեց տիկին Սարգսյանը:
http://www.zhamanak.com/article/9791/

четверг, 26 июня 2008 г.

«ՍԴՀԿ-ն ժողովրդի հետ է ու ժողովրդի համար»


Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության կենտրոնական վարչության (համասփյոռ) ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը հունիսի 13-21-ը Հայաստանում էր: Մեր բացառիկ հարցազրույցը նրա հետ է:

-Պարոն Աճեմյան, վերջին անգամ Դուք Հայաստան էիք եկել վերջին նախագահական ընտրություններից առաջ: Ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանի ետընտրական իրավիճակը եւ ի՞նչ կերպ արձագանքեց սփյուռքահայությունը մարտի 1-ի իրադարձություններին:

- Մարտիմեկյան արյունալի իրադարձությունները, որոնցով անցավ Մայր Հայրենիքը, լուրջ վրդովվեցրեց ու մտահոգեց հայրենիքից դուրս ապրող ողջ հայությանը: Մտահոգություններն առավելապես առնչվում են նրան, թե ի՞նչ կերպ է կարողանալու հաղթահարել այս ճգնաժամը ժողովուրդն` իր հերթին, իշխանություններն` իրենց հերթին: Այդ իրադարձությունների գլխավոր ու միակ պատճառը խորհրդարանական եւ նախագահական կեղծված ընտրություններն էին: Հենց այդ կեղծված ընտրությունները վիճարկելու իր իրավունքն էր փորձում իրացնել հայ հասարակությունը, ընդ որում` առաջին անգամ այդքան միասնակամ ու հաստատակամ: Իսկ ինչ արեց իշխանությունը: Բռնացավ ժողովրդի արդար պահանջին, որն էլ ծնեց մարտի 1-ը: Մենք` Ս.Դ.հնչակյան կուսակցությունը, ժողովրդավարության ջատագովն ենք, եւ այն երեւույթները, որոնք կատարվեցին ընտրություններից առաջ եւ հետո` չպետք է պատահեին իրեն ժողովրդավար երկիր հռչակած մեր պետության հետ: Հայտնի իրադարձություններից արդեն հինգ ամիս է անցել, սակայն դրական ոչ մի երեւույթ, մարտիմեկյան իրադարձությունները բացահայտելու ուղղությամբ որեւէ գործուն քայլ երկրում չի արձանագրվել: Դա մենք պայմանավորում ենք իշխանությունների ապաշնորհ կեցվածքով. վերջիններս չեն կարողանում պատշաճ դիրքերից ու պատշաճ ձեւով հարաբերվել միմյանց եւ հասարակության հետ: Համենայնդեպս, լավատես ենք, որ իրավիճակը կշտկվի, որքան էլ որ այն դուրս է եկել բնականոն հունից:


- Ընդդիմությունն առկա ճգնաժամից դուրս գալու ելքերից մեկը համարում է արտահերթ նախագահական եւ խորհրդարանական ընտրությունները: Դուք ե՞ւս համակարծիք եք այդ մոտեցմանը:

- Բնականաբար, պետք են ոչ միայն արտահերթ, այլ նախեւառաջ ազատ, արդար եւ ժողովրդավար ընտրություններ: Ով էլ որ այդպիսի ընտրությունների արդյունքում նախագահ ընտրվի, մենք պատրաստ կլինենք համագործակցել նրա հետ: Բայց, ըստ իս, մինչ ընտրությունները, առկա ճգնաժամի հաղթահարման քայլերից առաջինը քաղաքական բանտարկյալներին ազատ արձակելն է, որովհետեւ եվրոպական ընտանիքի անդամ եւ ոչ մի երկրում ու առհասարակ առաջադեմ աշխարհում ընդունված չէ, ամոթ է քաղաքական հայացքների համար բանտարկված քաղաքացիներ ունենալը: Շատ մտահոգիչ են նաեւ օրենքի ուժ ստացած այն արգելքները, որոնք նպատակ ունեն սահմանափակել մարդկանց խաղաղ հանրահավաքներ անելու իրավունքը: Կրկնում եմ. իրեն ժողովրդավար հռչակած երկրի համար հանրահավաք արգելելը, մեղմ ասած` անթույլատրելի է: Մտահոգիչ է նաեւ ԶԼՄ-ների կաշկանդված, եթե չասենք ընդգծված պրոիշխանական վարքագիծը: Շատ ուրախացա, երբ իմացա, որ «Ա1+» հեռուստաընկերությունը Եվրոպական դատարանում շահեց դատը, ինչը նշանակում է, որ մամուլը մեկ քայլով ազատ դարձավ: Հուսով եմ` այդ հ/ը-ն շուտով եթեր կվերադառնա, իսկ նրա օրինակը, որպես անկախ հեռուստաալիքի, վարակիչ կլինի մյուս հ/ը-ների համար:

- Պրն Աճեմյան, ՀՀ ԱԺ-ում մարտի1-2-ի դեպքերը հետաքննելու նպատակով հանձնաժողով է ստեղծվել: Դուք հավատ ընծայու՞մ եք այդպիսի հանձնաժողովի անկողմնակալության նկատմամբ:

- Նախապես ոչինչ ասել չեմ կարող, սակայն այդ եւ նույն նպատակով ստեղծված ցանկացած այլ հանձնաժողովի համար մարտյան իրադարձությունների մեղավորներին բացահայտելը ու մեղավորներին պարզելը պետք է գերնպատակ լինի, որպեսզի հերթական անգամ հասարակությունը չհիասթափվի` բախվելով անգործության մատնված հերթական կառույցին: Բացի այդ, պետք է փոխհատուցում ստանան մարտի 1-ի զոհերի ու տուժածների հարազատները:

- Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք ԵԽԽՎ առաջիկա նստաշրջանից:

- Այն քաղաքականությունը, որն այս ընթացքում վարել է Հայաստանը` երբեք չի համընկել այն սպասելիքների հետ, որոնք ունի մեր երկրի հանդեպ Եվրոպան: Այսօր չի կարելի չնկատել այն մեծ ճեղքը, որն առաջացել է ոչ միայն Հայաստան-Եվրոպա հարաբերություններում: Տարիների ընթացքում գործադրված մեծ ջանքերը` մեր երկրում ժողովրդավարություն արմատավորելու, մարդու իրավունքների պաշտպանվածության, կոռուպցիայի դեմ պայքարի ուղղությամբ, արդյունք չեն տվել: Չասենք, որ Եվրոպայի համբերության բաժակը լցվել է, բայց այդ բաժակը դատարկ էլ չէ:

- Ի՞նչ չափով եք կարեւորում սփյուռքի գործոնը առկա քաղաքական ճգնաժամը հաղթահարելու ուղղությամբ:

- Մենք անհրաժեշտություն ենք համարում հայրենիք-սփյուռք կապն ապահովող մարմնի ստեղծումը, որպեսզի այդ մարմնի միջոցով կարողանանք համադրել առկա խնդիրներն ու միակամությամբ, համատեղ ջանքերով փորձենք դրանց լուծումներ տալ: Ս.Դ.հնչակյան կուսակցությունը միշտ պատրաստ է համագործակցել հայրենիքի հետ:

- Իսկ ի՞նչ դիրք ունեն Հայաստանում ընթացող պրոցեսների նկատմամբ ավանդական մյուս կուսակցությունների` ՀՅԴ-ի եւ Ռամկավար-ազատական կուսակցության սփյուռքի կառույցները եւ արդյո՞ք համագործակցում եք դրանց հետ առկա ճգնաժամը հաղթահարելու համար:

- Դժբախտաբար, երբ Հայաստանում մարտի 1-ի իրադարձությունները տեղի ունեցան, մենք դիմեցինք ՀՅԴ-ին ու ՌԱԿ-ին, որպեսզի միասնաբար հանդես գանք ու փորձենք լուծումներ առաջադրել, սակայն արձագանք չստացանք: Ներկա պահին մեր հարաբերությունները սառեցվել են, թեեւ չէի ասի, որ հակադիր կողմերում ենք: Սակայն Հնչակյան կուսակցությունը, ի մի բերելով վերջին շրջանում տեղի ունեցած իրադարձությունները, կանգնած է ոչ թե իշխանությունների, այլ ժողովրդի կողքին: Մեր նպատակն է, որպեսզի Հայաստանն ունենա միմիայն արդար ընտրությունների արդյունքում ընտրված, լեգիտիմության դեֆիցիտ չունեցող իշխանություններ: Այլապես ոչ լեգիտիմ իշխանությունները միշտ խնդիրներ են ունենում դրսում, վերջիններիս նկատմամբ տարբեր կարգի ճնշումներ են գործադրվում` դրանցից բխող անցանկալի հետեւանքներով: Մեր կուսակցության քաղաքականությունը «ժողովրդի հետ, ժողովրդի համար» սկզբունքի վրա է կառուցված, եւ լիահույս ենք, որ սփյուռք-հայրենիք գործակցությամբ կկարողանանք հնարավորինս շուտ հաղթահարել ստեղծված ճգնաժամը: Միայն այդ պարագայում է, որ հնարավորություն կունենանք լուծել մեր երկրի առաջ ծառացած մյուս խնդիրները:
http://www.zhamanak.com/article/9636/

четверг, 19 июня 2008 г.

Հանրահավաք` առաջին հերթին փոքրիկ երեւանցիների համար


Վերջին շրջանում գործող իշխանությունների ապօրինությունների դեմ բողոքի դրսեւորումներից ամենահաճախ կիրառվողը, թերեւս, հացադուլն է: Ցավոք, բողոքի ծայրահեղ այդ ձեւն անգամ որեւէ կերպ չի սթափեցնում ռեժիմին, բողոքավորների պահանջներն էլ դառնում են ձայն բարբառո հանապատի:

Ինչպես հայտնի է` «Երեւան-Կենտրոն» քրեակատարողական հիմնարկում գտնվող ազգային անվտանգության նախկին փոխնախարար Գուրգեն Եղիազարյանը հունիսի 12-ից սկսած անժամկետ հացադուլ է հայտարարել: Նրա առողջական վիճակը, հսկողություն իրականացնող բժիշկների գնահատմամբ, բավարար է: Իսկ տրամադրությու՞նը: «Մարտական, կամքն` անկոտրում, միտված պայքարի եւ արդարության վերականգնմանը»` երեկ մեզ հետ զրույցում ասաց վերջինիս որդին` ՍԴՀԿ վարչության անդամ Համբարձում Եղիազարյանը, ով նույնպես որոշ ժամանակ առաջ ՀՀՇ վարչության գրասենյակի առաջ հացադուլ էր հայտարարել: Առողջական վիճակի կտրուկ վատացման պատճառով վերջինս դադարեցրեց հացադուլը, նրան փոխարինելու եկան իր կուսակցական մյուս երկու ընկերները, ովքեր հերթափոխով այսօր էլ ՀՀՇ գրասենյակի առջեւ շարունակում են հացադուլը: «Եթե նորմալ, քաղաքակիրթ երկրներից որեւէ մեկում գոնե մի հոգի հացադուլի է նստում, այդ գիշեր իշխանությունները չեն քնում, մտածում են` ինչ ենք արել, որ մարդուն մղել ենք այդ քայլին: Իսկ մեր երկրում նույնիսկ բժիշկ չեն ուղարկում հացադուլավորի մոտ, ընդամենն արհամարհում են: Սակայն կյանքի օրենքն է` այսօր իրենք են արհամարհում, վաղն իրենց են արհամարհելու: Հացադուլն էլ քաղաքական պայքարի մի ձեւ է, որին այս էլ երկրորդ անգամ դիմել է հայրս, ում ես քաղաքական պատանդ եմ համարում, ինչպես եւ տարբեր քրեակատարողական հիմնարկներում գտնվող մեր մյուս ընկերներին»: Հիշեցնենք, որ Գուրգեն Եղիազարյանը կալանավորվել է փետրվարի 24-ին, վերջինիս մեղադրանք է առաջադրվել քրօր-ի 225 հոդվածի 3-րդ մասի եւ 300 հոդվածի հատկանիշներով` պետական իշխանության յուրացում, գործը դեռեւս նախաքննության փուլում է: «Գուրգեն Եղիազարյանը շուրջ 4 ամիս է, ինչ անազատության մեջ է, եւ նրա նկատմամբ ընդամենը երկու անգամ է քննչական գործողություն իրականացվել: Հորս առաջադրված մեղադրանքը իսկական ֆարս է, որը մի նպատակ ունի` հաշվեհարդար տեսնել նրա նկատմամբ: Ենթադրում եմ, որ Գ.Եղիազարյանի դեմ հարուցված գործը կկարճվի, քանի որ այն բացարձակապես զուրկ է իրավական հիմքից»:

Մեր այն հարցին, թե մասնակցելու՞ է, արդյոք, հունիսի 20-ին տեղի ունենալիք իրազեկված, բայց չարտոնված հանրահավաքին եւ ի՞նչ ակնկալիքներով, Հ.Եղիազարյանը պատասխանեց. «Միանշանակ, դա Սահմանադրությամբ ամրագրված իմ իրավունքն է, եւ որեւէ մեկը կամ որեւէ կառույց չի կարող սահմանափակել այն: Ամենակարեւորը` երբեւիցե պիտի թույլ չտանք, որ կրկնվի մարտի 1-ը: Ժողովուրդն այլեւս չի ուզում ապրել հին ռեժիմի օրոք, որտեղ սեպ խրողը սեպի մասին օրենք է ուզում ընդունել, որտեղ եղբորը ստիպում են ցուցմունք տալ մյուս եղբոր դեմ, որտեղ հորը ձերբակալում են որդուն լռեցնելու համար...: Այնպես որ` իշխանությունները աութոթրեյնինգով զբաղվելու փոխարեն լավ կլիներ հասկանային, որ իրենց գործողություններով ավելի են խորացնում այն ճահիճը, որում հայտնվել են»:
http://www.zhamanak.com/article/9569/

вторник, 3 июня 2008 г.

ՀՆՉԱԿՆԵՐԸ ՄԻԱՑԵԼ ԵՆ ՀԱՑԱԴՈՒԼԻՆ


Առավոտյան 10:30-ից ՀՀՇ վարչության գրասենյակի մոտ ՀՀՇ անդամ 4 հացադուլավորներին միացել են նաեւ ՍԴՀԿ անդամներ Համբարձում Եղիազարյանը եւ Գարեգին Սեդրակյանը:
Ինչպես «Ա1+»-ին տեղեկացրեց Համբարձում Եղիազարյանը՝ իրենց պահանջն է ԵԽԽՎ 1609 բանաձեւի պահանջների կատարումը, որոնք «իշխանություններ կոչվածները» չեն ուզում կատարել:
Թե որքան նրանք կմնան հացադուլի մեջ, դեռ չեն որոշել: «Ընթացքում արդեն կտեսնենք՝ թե առողջականի եւ այլ խնդիրների հետ կապված ինչպես կվարվենք»,- «Ա1+»-ի հետ զրույցում ասաց Համբարձում Եղիազարյանը: Առայժմ հացադուլավորներն, իրենց ասելով, լավ են զգում:
Հացադուլ սկսելու մասին ՍԴՀԿ հացադուլավորներն այսօր պատրաստվում են իրազեկումներ ուղարկել համապատասխան գերատեսչություններ՝ Երեւանի քաղաքապետարան, Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակ, ՀՀ դատախազություն եւ Կարմիր խաչ:
Իրավապահ մարմիններ, նրանց ասելով՝ տարածքում չկան, որեւիցե միջադեպ տեղի չի ունեցել եւ հուսով են, որ չի լինի: Պատահական անցորդները մոտենում, հետաքրքրվում են: «Մարդկանց այսօր ամեն ինչ է հետարքրքում: Արդեն ունենք ձեւավորված քաղաքացիական հասարակություն, որին չի կարելի քնեցնել իմիտացիաներով, որոնք կատարում են ներկայիս իշխանությունները բոլոր հարցերում»,- կարծում է Եղիազարյանը:
Իսկ ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանի կարծիքով՝ եթե նույնիսկ քաղբանտարկյալներից մեկ-երկու հոգու այսօր ազատ են արձակում, ապա դա ընդամենը խափանման միջոցը փոխելու արդյունքում է: «Մյուսների նկատմամբ բացարձակ տեղաշարժ չկա: Մեր պահանջն է՝ անհապաղ ազատ արձակել քաղբանտարկյալներին եւ ոչ թե խափանման միջոցը փոխել: Մեր անդամների հացադուլը ես քաղաքական չեմ համարում, այլ մեր ընկերների համար պայքար է, որ նրանք ազատության մեջ հայտնվեն»,- «Ա1+»-ի հետ զրույցում ասաց նա:
Նրա ասելով՝ առաջիկայում մյուս կուսակցություններից ես հացադուլավորներ կլինեն, եւ նրա կարծիքով՝ նրանք նույնպես ՀՀՇ վարչության մոտ կհավաքվեն: «Չբացառենք, որ ՀՀՇ գրասենյակը կարող է ընդհանուր դժգոհության կենտրոն դառնալ: Քանի որ նաեւ՝ այդ տարածքն ավելի ապահով է հացադուլի համար: Լինելով ՀՀՇ-ի տարածքը՝ ոտնձգություններ ոստիկանության կողմից չեն կարող լինել»,- նշեց տիկին Սարգսյանը:
Ինչ վերաբերում է հացադուլի ժամկետներին, ապա նա տեղեկացրեց, որ իրենք իրավունք չունեն վտանգելու իրենց ընկերների կյանքը եւ որքան կկարողանան, այնքան կշարունակեն: «Սակայն թե ՀՀՇ-ից, ՍԴՀԿ-ից այնքան շատ կամավորներ կան, որ որոշել են հացադուլի նստել, որ դա կարելի է անժամկետ համարել: Նրանք ներքին որոշում ունեն, որ միմյանց պետք է փոխարինեն՝ երեք-երեք օր նստեն»,- ավելացրեց Լյուդմիլա Սարգսյանը:

среда, 30 апреля 2008 г.

Չկեցցե՞ մայիսի 1-ը


Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը ս/թ ապրիլի 23-ին Երեւանի քաղաքապետարան էր ներկայացրել իրազեկում 2008թ.-ի մայիսի 1-ին, ժամը 13: 00-16: 00-ն ՍԴՀԿ-ի կողմից միջոցառում անցկացնելու մասին եւ, բնականաբար, մերժում ստացել:

Ինչու՞ բնականաբար. որովհետեւ հայրենի օրենսդրությունը հոգացել է, որպեսզի քաղաքապետարանն առանձնակի նեղություն չկրի որեւէ միջոցառման անցկացումն արգելելու համար: Ահա այդ` «Ժողովներ, հանրահավաքներ, երթեր եւ ցույցեր անցկացնելու մասին» օրենքը, ըստ որի հրապարակային միջոցառումների անցկացումը կարող է արգելվել, եթե «ըստ հավաստի տվյալների` դրանք ուղղված են սահմանադրական կարգը բռնի տապալելուն, ազգային, ռասայական, կրոնական ատելություն բորբոքելուն, բռնություն կամ պատերազմ քարոզելուն կամ կարող են հանգեցնել զանգվածային անկարգությունների եւ հանցագործությունների, պետական անվտանգության, հասարակական կարգի, հանրության առողջության ու բարոյականության խաթարմանը, այլոց սահմանադրական իրավունքների եւ ազատությունների ոտնահարմանը»: Իսկ այդ տվյալները կարող են համարվել հավաստի, եթե դրանց առնչությամբ ՀՀ կառավարությանն առընթեր ոստիկանությունն ու ԱԱԾ-ն ներկայացրել են պաշտոնական եզրակացություն: «...քանի որ 2008թ.-ի մարտի 1-ին զանգվածային հրապարակային միջոցառումը վեր է ածվել զանգվածային անկարգության, որը հանգեցրել է մարդկային զոհերի ու փաստի կապակցությամբ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունում հարուցված քրեական գործի նախաքննությամբ ոչ բոլոր հանգամանքները ու հանցանք կատարած անձինք են բացահայտված, դեռեւս ամբողջությամբ չեն հայտնաբերվել օգտագործված զենք-զինամթերքը, որի շրջանառությունը կարող է վտանգ ներկայացնել քաղաքացիների կյանքին ու առողջությանը, ուստի հրապարակային միջոցառում անցկացնելու դեպքում հնարավոր չի լինի կանխել նոր հանցագործությունների կատարումը»: Սա է ոստիկանության վկայակոչած «խոխմա» եզրակացությունը, իսկ ԱԱԾ-ինը այսպես է հիմնավորված. «...նշված միջոցառման թույլատրումը կհանգեցնի պետական անվտանգության, հասարակական կարգի, հանրության առողջության եւ բարոյականության խաթարմանը, սահմանադրական իրավունքների եւ ազատությունների ոտնահարմանը, անկարգությունների ու հանցագործությունների հանգեցնելու դեպքերի»: Հետաքրքիր է, հայրենի ոստիկանությունն այդ ու՞մ կողմից օգտագործված զենքի ու զինամթերքի մասին է թափանցիկ ակնարկներ անում եւ հետո ինչու՞ է այդքան ոչ պրոֆեսիոնալ ու փնթի իր պարտականություններն իրացնելիս` տվյալ դեպքում «չհայտնաբերված» զենքն ու զրահը հայտնաբերելիս` ի դեպ նույն շշմեցուցիչ օպերատիվությամբ, ինչպես դա տեղի ունեցավ Սասուն Միքայելյանին պատկանող ձկնաբուծական լճակում պահվող զինամթերքը մամուռների միջից պեղելիս: Ինչ վերաբերում է ԱԱԾ-ի` վերը նշված սրտաճմլիկ եզրակացությանը. փաստորեն, մայիսի 1-ը` աշխատավորության տոնը, հակասում է նժդեհականների ու տարոնականների «ստիլին»: Պարզ է, թե ինչու` նրանք աշխատել չեն սիրում, իսկ աշխատանքի հետ ասոցացվող ցանկացած երեւույթ, տվյալ դեպքում զանգվածային միջոցառման կազմակերպում, նրանք «հանրության առողջության ու բարոյականության խաթարմանը» նպաստող դիտավորություն են համարում: Գուցե նժդեհական մեծամասնությունը օրենսդրական նախաձեռնությամբ հանդես գա եւ մայիսի 1-ն այսուհետ հռչակի ոչ թե աշխատավորության, այլ, ասենք, աշխատանքային սգո օր:
http://www.zhamanak.com/article/9083/

среда, 23 апреля 2008 г.

6 ՊԱՀԱՆՋ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ


ՍԴՀԿ կենտրոնական վարչությունը տարածել է հաղորդագրություն, որով Հայոց Եղեռնի 93-րդ տարելիցի այս օրերին լայնախոհության եւ համախմբման կոչ է անում: Եվ որպես համախմբման նախապայման իշխանություններից ակնկալում է ապահովել հետեւյալ պահանջները.
Ա.- Ազատել քաղաքական բոլոր բանտարկեալները.
Բ.- Ստեղծել խորհրդարանական ու արտախորհրդարանական կուսակցութիւններէ ու նաեւ հասարակութեան ներկայացուցիչներէն բաղկացած յանձնաժողով, քննելու համար Մարտ 1-ի եւ 2-ի իրադարձութիւններու բոլոր ծալքերը: Նաեւ, համապատասխան հատուցում ապահովել բոլոր զոհուածներուն ու վիրաւորներուն:
Գ.- Դադրեցնել ամէն տեսակի քաղաքական հալածանքները եւ վերականգնել ընդդիմադիր կուսակցութիւններու ազատ գործունէութեան իրաւունքը.
Դ.- Բեկանել Ազգային Ժողովի որոշումը՝ ցոյցերն ու հանրահաւաքները արգիլելու մասին.
Ե.-Հանրային հեռուստատեսութեամբ հաւասար եթեր տրամադրել ընդդիմադրութեան տեսակէտներուն.
Զ.-Սկսիլ երկխօսութիւն՝ իշխանութեան եւ ժողովուրդի միջեւ հետեւեալ հարցերու շուրջ.
-Տնտեսական համակարգը ենթարկելու արմատական փոփոխութեան, առաջին հերթին վերացնելով ամէն տեսակի հովանաւորչութիւններն ու մենաշնորհները եւ ապահովելու համահաւասար պայմաններ՝ Հայաստանի բոլոր քաղաքացիներուն եւ արտասահմանցի ներդրողներուն առջեւ. -Դատական համակարգին տալու ամբողջական անկախութիւն ու զայն ձերբազատելու գործադիր իշխանութեան բոլոր տեսակի միջամտութիւններէն եւ ճնշումներէն.
-Զանգուածային լրատուութեան միջոցներու ազատ գործունէութեան իրաւունքը վերականգնելու, բացառելով իշխանութիւններու կողմէ քաղաքական հաղորդումներու վերահսկումը: Նաեւ՝ կարճ ժամանակուայ ընթացքին եթեր վերադարձնելու «Ա1+» եւ «Նոյեան Տապան» հեռատեսիլի ալիքները, ապահովելու համար բազմակողմանի տեղեկութիւն ստանալու հասարակութեան տարրական իրաւունքը.
-Ընտրական գործընթացներու նկատմամբ ժողովուրդի վստահութիւնը վերականգնելու նպատակով, հիմնական փոփոխութեան ենթարկելու Հայաստանի ընտրական օրէնսգիրքը՝ առաջին հերթին ապահովելով անկախ յանձնաժողովներու կազմութիւնը.
-Վերոյիշեալ հարցերու լուծումը երաշխաւորելէ ետք, կատարելու արտահերթ խորհրդարանական ընտրութիւններ.

четверг, 3 апреля 2008 г.

Հայտարարություն


Երեկ հայտնի դարձավ, որ ՀՀ սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի նախարարության աշխատակազմի երիտասարդական քաղաքականության վարչությունը մշակել է երիտասարդական պետական քաղաքականության 2008-2012թթ.-ի ռազմավարությունը:

Ինչպես եւ սպասվում էր, փաստաթուղթն ընդամենը կրում է դեկլարատիվ բնույթ, եւ ոչ մի հստակ ծրագիր չի նախատեսվում: ՍԴՀԿ «Սարգիս Տխրունի» ուսանողական-երիտասարդական միությունը` որպես երիտասարդական խնդիրներով շահագրգիռ եւ հետաքրքրված կազմակերպություն, որոշել է սեփական առաջարկներով հանդես գալ` երիտասարդության կյանքում էական եւ որակական փոփոխություն մտցնելու համար: Պետական մարմիններն առաջարկում են փոփոխությունների այնպիսի դրույթներ, որոնք այս պայմաններում կատարել ուղղակի հնարավոր չէ: Մենք` որպես ուսանողներ, առաջարկում ենք պատկան մարմիններին զբաղվել հետեւյալ խնդիրներով` որպես առաջնահերթություն:

1. Պայքար բուհական կոռուպցիայի դեմ: Այս երեւույթը, ցավոք, համատարած է, իսկ պետությունը ոչ մի կերպ չի փորձում այս խնդրին լուծում տալ:

2. Իջեցնել կամ փորձել կարգավորել ուսանողական վարձավճարները: Ամեն տարի ուսանողական վարձավճարներն ավելանում են, իսկ կրթական որակն առանձնապես չի բարձրանում: Պետությունը պարտավոր է կարգավորել վարձավճարների բարձրացման կամ իջեցման մեխանիզմները եւ վերցնել բուհերի ձեռքից վարձավճարների կարգավորման մենաշնորհը:

3. Ուսանողական խորհուրդների բարեփոխումների ծրագրի անհրաժեշտություն: Այս կամ այն բացառություններով` վերջին տարիներին ուսանողական ինքնակառավարման մարմինները վերածվել են կուսակցական փակ ակումբների եւ մեծամասամբ ոչ մի վստահություն չեն վայելում ուսանողների կողմից: Ի դեպ, այդ մասին են վկայում նաեւ մեր միության անցկացրած բազմաթիվ մոնիտորինգները: Ուստի առաջարկում ենք ցրել ուսանողական խորհուրդները եւ ստեղծել հզոր ուսանողական արհմիություններ:

4. Երիտասարդության զբաղվածության խնդիրը: Պետք է հստակ օրենսդրական դաշտ ստեղծել` երիտասարդ կադրերին աշխատանքի տեղավորելու համար: Պետությունը պարտավոր է ամեն տարվա մի քանի տասնյակ լավագույն շրջանավարտների վերցնել աշխատանքի:

Եթե այս հստակ խնդիրները չեն իրականացվում, ապա ոչ մի դեկլարատիվ փաստաթուղթ չի կարող բարելավում մտցնել երիտասարդների կյանքում: Իսկ երիտասարդական քաղաքականության վարչության ներկայացրածը ակնահաճո է, բայց ոչ երբեք իրագործելի:

Մեր ուսանողական միությունը սկսել է երիտասարդության շրջանում ստորագրահավաք` վերոնշյալ կետերը կատարելու պահանջով:

ՍԴՀԿ «Սարգիս Տխրունի» ուսանողական-երիտասարդական միության մամլո դիվան

 Հեռ` 569644, 530966
http://www.zhamanak.com/article/8817/

пятница, 28 марта 2008 г.

Հայտարարություն


Մարտի 28-ին մենք` հնչակյան երիտասարդներս, համարձակություն ցուցաբերեցինք եւ որոշեցինք «Կոնգրես» հյուրանոցում «պետության հիմքերը խարխլող» եւ «սադրիչ» մի միջոցառում անցկացնել` ուսանողական քննարկում` «ՄԱԿ-ի ընդունած հակահայկական բանաձեւ. քաղաքական հետեւանքները» թեմայով:

Ի սկզբանե որոշվել էր մեր միջոցառման ժամանակ ապահովել օբյեկտիվություն, եւ այդ առումով հրավիրել էինք նաեւ ԱԳՆ ներկայացուցչին:

Մեկ շաբաթ առաջ դիմել էինք հյուրանոցի համապատասխան մարմիններին եւ խնդրել դահլիճ տրամադրել: Պայմանավորվածություն եղավ, եւ մենք հանդգնեցինք հրավիրել շահագրգիռ կողմերին եւ տարբեր երիտասարդական կազմակերպությունների` այդ թվում եւ իշխանական: Միջոցառումից 10 րոպե առաջ, սակայն, մեզ զանգահարեց հյուրանոցի ներկայացուցիչը եւ փաստեց, որ դահլիճ տրամադրել չի կարող: Այլ մեկնաբանություններ չեղան: Մենք, ամենեւին չցանկանալով խաթարել պետության հիմքերը եւ տեղի տալ օտարերկրյա գործակալների ցանկություններին, հանդգնում ենք փաստել, որ մեզ դահլիճից զրկելն ունի հստակ քաղաքական ենթատեքստ:

Ելնելով այս ամենից` ուղղում ենք հետեւյալ կոչը.

Բոյկոտել Կոնգրես հյուրանոցի աշխատանքները:

Սփյուռքի մեր հայրենակիցներին եւ կուսակցական ընկերներին խնդրել` Հայաստան գալու դեպքում Կոնգրեսում համար չվարձել:

Միջազգային եւ տեղական իրավապաշտպան կառույցներին այդ հյուրանոցում քննարկումներ չանցկացնել:

ՍԴՀԿ «Սարգիս Տխրունի»

ուսանողական-երիտասարդական միություն

Ներեցեք հանդգնության համար

28.03.2008 թ.
http://www.zhamanak.com/article/8772/

четверг, 27 марта 2008 г.

Մեկ ա՝ հանդիպման վայրը չի փոխվում: Անգամ՝ ժամը: Մարդիկ էլ...


Մարտի 20-ից երեկոյան ժամերին մայրաքաղաքի կենտրոնում` Հյուսիսային պողոտայում ամեն օր հավաքվող քաղաքացիները երեկ, ժամը 18.30-ին պետք է ընթերցանության ակցիա անցկացնեին, սակայն հայրենի իրավապահները մարդկանց «ցրման» յուրօրինակ գործելաոճ էին որդեգրել...

Փսիխոզ` իշխանական վերնախավում


Ժամը 18.00-ից սկսած արդեն պարզվեց, որ տասնյակ մարդկանց «բռնում-լցնում» են մեքենաները ու տանում են Հյուսիսային պողոտայից: «Մաքրում են»... Երեկվա մյուս առանձնահատկությունը հետեւյալն էր` արդեն կանանց են համատարած բերման ենթարկում: Կանայք երեկ շատ սիմվոլիկ բնորոշեցին Հայաստանում ստեղծված իրավիճակը` «Սադամին երեւի պետք է երնեկ տալ»: Իրավամբ` մի ռեժիմի իրավապահներ, որոնք արդեն ստիպված են կանանց «հավաքել», վկայում է միայն մեկ բանի մասին` իշխանական վերնախավում մասսայական փսիխոզ է, սա` աներկբա:

ՍԴՀԿ նախագահ Լյուդմիլա Սարգսյանը, ում եւս երեկ բերման էին ենթարկել եւ դեռ ժամը 21.00-ի դրությամբ գտնվում էր Քանաքեռ-Զեյթունի ոստիկանության բաժնում ու մեզ հայտնեց, որ 5-10 րոպեից իրեն ազատ կարձակեն, տեղեկացրել էր, որ բերման են ենթարկել մոտ 50 կանանց եւ 10-ից ավելի տղամարդկանց, որոնց բնակության հասցեն պարզելուց հետո տեղափոխում են համապատասխան ոստիկանության բաժիններ: Հյուսիսային պողոտայից երեկ բերման ենթարկվածների մեջ էին` Գագիկ Ներսիսյանը, ում Շենգավիթի ոստիկանության բաժին էին տարել, Պահպանողական կուսակցությունից` Թաթուլ Մկրտչյանը, ՀՀՇ-ից Սոնա Մուրադյանը, «Սկսել» հասարակական շարժման անդամ Արսեն Խառատյանը: Ականատես կանանցից մեկը` Անուշը, ում եւս ցանկացել էին բերման ենթարկել` ուշագնաց էր եղել եւ այդ պատճառով էլ նրան փաստորեն ոստիկանները չեն կարողացել «հավաքել» տարածքից: Մյուս ականատեսներից` Կարինեն, մեզ պատմեց, որ իրենք` չորս կանանցով կանգնած, զրուցելիս են եղել, մոտեցել են ոստիկանները, ասել են` «հիմա լուռ նստեք մեքենա», կանայք պատասխանել են` «ոչ, մեր հողի վրա իրավունք չունե՞նք կանգնել», ոստիկանները սկսել են քաշքշել նրանց, սակայն կանայք իրար ձեռքերից պինդ բռնել են, այնուհետեւ մոտեցել է ոստիկանության պաշտոնյաներից մեկը ու աշխատակիցներին հրահանգել` «Լավ, թողեք»: «Զբոսանքի» եկած երիտասարդ աղջիկներից մեկն էլ լսել էր, թե ինչպես է ոստիկաններից մեկը մյուսին հաղորդել` «ասացին` 15 րոպեից նայում եք, ով մնացել է` նստած, թե կանգնած` տանում եք»: Իսկ երկու լրագրողների «բարեխիղճ» շարքային ոստիկաններն էլ զգուշացրել էին` «լավ կլինի այսօր այստեղից շուտ գնաք...»:

Հավաքվածների եւ լրագրողների ներկայությամբ երեկ երկու ոստիկան մոտեցան Լեւոն Զուրաբյանին, ում ծանուցագիր հանձնեցին` այսօր ժամը 11.00-ին ոստիկանություն ներկայանալու վերաբերյալ: Զավեշտը այն էր, որ ծանուցագիր բերողը, որին անմիջապես շրջապատեցին լրագրողները կմկմալով Լ.Զուրաբյանին մեծ դժվարությամբ կարողացավ պարզաբանել, որ նրան «չարտոնված հանրահավաքներ կազմակերպելու համար» են հրավիրում: Լ.Զուրաբյանը վերցրեց ծանուցագիրը եւ լրագրողներին հայտարարեց. «Սա քաղաքական հետապնդում է»: Ի դեպ, երեկ հավաքվածների մեջ էին քաղաքացիական հագուստով ոստիկանության բազմաթիվ աշխատակիցներ, որոնք աչալրջորեն լսում էին հավաքվածներին (նրանցից երկուսը-երեքը, օրինակ, ըստ մի քանի տղամարդկանց հավաստիացումների` Շենգավիթի ոստիկանության աշխատակիցներ էին), ուսումնասիրում, հայացքով զննում էին, իսկ ոստիկանության աշխատակիցներով շրջապատված երիտասարդ օպերատորը, ում թիկնապահ-ոստիկաններն անընդմեջ հորդորում են` «ոչ մեկի հարցերին չպատասխանես», երեկ էլ շարունակում էր նկարահանել մարդկանց:

Հյուսիսային պողոտայում երեկ հավաքվածները «զբոսանքի» չգնացին, նախորդ օրվա համեմատությամբ շուտ հեռացան: Իսկ բերման ենթարկվածների վերաբերյալ ժամը 21.00-ից սկսած լուրեր էինք ստանում, որ մարդկանց ազատ են արձակում:
http://www.zhamanak.com/article/8759/

вторник, 25 марта 2008 г.

Շիրխանյանը խախտեց իր ու Վազգենի պայմանը


Ենթակառուցվածքները համակարգող նախկին նախարար Վահան Շիրխանյանը մարտի 21-ին անդամագրվել է Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցությանը: Երեկ զրուցեցինք նրա հետ:

-Պարոն Շիրխանյան, Ձեր` հնչակյան դառնալը եթե ոչ զարմանալի, ապա զարմանալիին մոտ քայլ էր: Ինչու՞ որոշեցիք անդամակցել հենց այս կուսակցությանը եւ ինչո՞ւ հենց այժմ:

- Ես միշտ եղել եմ քաղաքականության մեջ` 1988-ից, իսկ մինչ այդ եղել եմ կոմունիստ, այսինքն` նորից եղել եմ քաղաքականության մեջ: Դա վկայում է, որ քաղաքականությունն ինձ համար երբեք խորթ չի եղել, իսկ քաղաքականություն ասելով ես միշտ հասկացել եմ լինել ժողովրդի կողքին: 2000թ.-ին դուրս գալով իշխանությունից մշտապես մասնակցել եմ ընդդիմադիր տարբեր շարժումների, պահպանելով իմ տեսակետները, շատ անգամ համաձայն չլինելով այն քաղաքական ուղղությունների հետ, որ տարել են ընդդիմադիր գործիչները, բայց միշտ ունեցել եմ մի գլխավոր նպատակ ու համոզմունք, որ Հայաստանում բռնազավթված իշխանության դեպքում մենք չենք կարող երկիրը կայուն զարգացման վիճակի բերել: Եթե չկա իշխանություն-ժողովուրդ, բանակ-ժողովուրդ միասնություն, եթե չկա համահայկական միասնություն, հոգեւոր վերելքի վիճակ, մենք Ղարաբաղին տեր կանգնել չենք կարող: Քաղաքականության մեջ Վազգեն Սարգսյանի հետ հայտնի պայման ունեինք` լինել շատ ակտիվ, բայց ոչ կուսակցական: Այն ժամանակ դա միակ ճիշտ տարբերակն էր, որովհետեւ կուսակցությունները շատ էին, մենք քիչ, բոլորի հետ պետք էր շփվել, բոլորի հետ աշխատել, բոլորի ուժերը գումարել: Բայց այս տարիների ընթացքում, ես ցավով եմ դա նշում, հասկացա մի բան, որ շատ կուսակցություններ` որպես այդպիսին, դարձել են քաղաքական դաշտի տերը` չունենալով դրա իրավունքը, միայն անուն, հիմնադիր եւ այդ հիմնադիրի շուրջ ծավալվող ինչ-որ խաղեր, կուսակցականներին ինչ-որ տաքուկ տեղեր տեղավորելու նպատակներ եւ այլն: Ու ես միշտ մտածել եմ` այ եթե ես որոշեի անդամակցել որեւէ կուսակցության` ու՞ր կգնայի: ՍԴՀԿ-ն միշտ առանձնացել է ինձ համար, 120 տարեկան է ու փառավոր անցյալ ունի եւ միշտ ծառայել է ազգին, երբեք չի վարկաբեկվել, դավաճանությունների մեջ չի մեղադրվել, ունի հրաշալի գաղափարախոսություն, որը ինձ շատ հոգեհարազատ է` դա սոցիալական-սոցիալիստական գաղափարախոսությունն է: Իսկ դա նշանակում է, որ կուսակցությունը ձգտելու է ապահովել արդարություն, հավասարություն եւ օրինականություն: Հենց այդ չափանիշներով էլ ես ընտրել եմ այս կուսակցությունը: Սա ոչ այնքան զարմանալի, որքան վճռական քայլ է քաղաքական իրավիճակի զարգացման այս փուլում:

- Իսկ կուսակցությունը Ձեզ գրկաբա՞ց ընդունեց, ինչ-որ ինստանցիաներով կամ խողովակներով ստիպված չեղա՞ք անցնել:

- Եղել է երդման արարողություն` Եռաբլուրում, Անդրանիկի շիրիմին, շիրիմի վրա փռված էր 1914թ.-ի դրոշ, որն անցել է ցեղասպանության դաշտերով, արտասահմանյան երկրներով եւ հասել այստեղ: Դա ինձ համար խիստ խորհրդանշական էր: Ինչքան ես հասկանում եմ, կուսակցությունը դեմ չի եղել իմ անդամությանը:

- Ինչպե՞ս է իրեն զգում, ինչպես ընդունված է ասել` նորաթուխ հնչակյանը:

- Այն, որ ՍԴՀԿ-ն որոշել է սատարել Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին, հասնել Հայաստանում օրինականության վերականգնման, դա ինձ համար միանշանակ ընդունելի ծրագիր է: Ոչ միայն այս երկու օրը, այլ նաեւ դրան նախորդող երկու շաբաթը, որի ընթացքում ես միշտ այստեղ եմ եղել, ինձ համոզել են, որ կուսակցությունը շարունակելու է այդ գիծը` մինչեւ խնդիրն ավարտին հասցվի: Դա շատ կարեւոր է:

- Իսկ արդյո՞ք Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին սատարելու ՍԴՀԿ-ի որոշումը վերջինիս անդամագրվելու նախապայմաններից մեկը եղավ: Եթե ՍԴՀԿ-ն այլ թեկնածուի սատարելիս լիներ կամ վերջին ընտրություններում քաղաքական չեզոքություն պահպանած լիներ, դա կուսակցական դառնալու Ձեր որոշման վրա կազդե՞ր:

- Իհարկե կազդեր, ես այդ դեպքում կսպասեի: Ես ընտրեցի հենց ՍԴՀԿ-ն, որովհետեւ կուսակցությունը շատ ակտիվ դիրք է ընդունել ներկա քաղաքական իրավիճակում, իսկ ես ակտիվ ու ճշմարիտ քայլերի հետեւող եմ: Եթե ՍԴՀԿ-ն սատարեր, ասենք, Վահան Հովհաննիսյանին, Արտաշես Գեղամյանին կամ Սերժ Սարգսյանին, բացառվում է, որ ես անդամակցեի: Բայց քանի որ կուսակցությունն իրեն շատ ճիշտ է պահել այս ընթացքում, դա միայն իմ համոզմունքը չի, ես վստահաբար եմ եկել: ՍԴՀԿ-ն տարբերվում է բոլոր կուսակցություններից նրանով, որ այն մարդ կուսակցություն չի, ինչպես շատ այլ կուսակցություններ: Այն գաղափարական շատ լուրջ ուղղություն է եւ թույլ տվեք ասել` ճիշտ ազգային ուղղություն:

Վահան Շիրխանյանի հետ մեր զրույցի` առկա քաղաքական իրավիճակին վերաբերող հատվածը կներկայացնենք հաջորդիվ:
http://www.zhamanak.com/article/8728/

суббота, 23 февраля 2008 г.

ԵՐԹԻ ԷԻՆ ԴՈՒՐՍ ԵԿԵԼ ԿԱՆԱՅՔ

DSC_0036


Կանայք պահանջում են «Հ1»-ի օրինական գործունեություն եւ հանրային հեռուստառադիոընկերության խորհրդի նախագահի հրաժարականը: Նրանք երթով Ազատության հրապարակից գնացին մինչեւ ռադիոտուն, ապա հակառակը:
Երթին մասնակցում էին հազարավոր կանայք, իսկ նրանց շրջապատել էին հիմնականում երիտասարդ տղաները, որոնք ձեռքերը բռնած շրջան էին կազմել ու կանանց առել մեջը:
«Մենք պահանջում ենք ՀՀՌԸ խորհրդի նախագահի հրաժարականը, «Հ1» հեռացիր»,-այս խոսքերով կանաց առաջնորդում էր ՍԴՀԿ նախագահ Լյուդմիլա Սարգսյանը, ում խոսքերին բուռն արձագանքում էին ներկա կանայք` «հիմա» «հեռացիր» կոչերով: Նրա կողքին էր կանգնած նաեւ ՀԺԿ մամուլի քարտուղար Ռուզան Խաչատրյանը: Ռադիոտան շենքի մոտ քաղաքային ոստիկանության հատուկ ջոկատայիններն էին կանգնած, որոնք մեծ շառավղով փակել էին ռադիոտան մուտքը:
«Ամոթ», «ամոթ» էին գոռում հավաքված կանայք: ԵՊՀ-ի մոտով անցնելիս նրանց կոչերը սաստկացան, իսկ ահա մետրոյի «Երիտասարդական»-ի կանգառում կանգնածներին գառում էին «միացիր», «հիմա»: «Եթե Արմեն Ամիրյանը մեզ արհամարհեց նաեւ իր կնոջը, քրոջը, դստերը, երբ կանայք են ոտքի կանգնում, արդեն վերջն է»,-«Ա1+»-ին ասաց վանաձորցի Սուսաննան, ով ծանր դրոշ էր թափահարում ողջ երթի ընթացքում:
«Այս երթը նշանակում է, որ մենք մեր եղբայրների, ամուսինների, որդիների կողքին ենք, էլ տուն չենք գնա, մինչեւ արդարություն չհաստատվի»,-«Ա1+»-ին ասաց մեկ այլ կին ակտիվիստ:
«Եթե հազարավոր կանայք են խառնվել գործին, կասկածից վեր է, որ հաղթելու ենք»,-ասաց ուսանողուհի Աննան: Նշենք, որ ողջ երթի ընթացքում կանանց ջերմ էին ընդունում եւ նրանց կոչերին արձագանքում բազմաթիվ մարդիկ, շատ վարորդներն էլ միացնում էին իրենց ազդանշանները եւ բռունցքներով պայքար ցույց տալիս:
«Ազատության» հրապարակ հասնելիս, հրապարակում ներկա տղամարդիկ ջերմ ծափողջույններով դիմավորեցին իրենց բառերով ասած` «հաղթանակած կանանց»:
Արդեն հրապարակում էլ ելույթ ունեցավ ՀԺԿ մամուլի քարտուղար Ռուզան Խաչատրյանը, ով դիմեց հավաքվածներին «ՀՀ ազատ քաղաքացիներ» կոչով եւ ասելով, որ իրենց` կանանց պատգամը այլեւս իրողություն է:
«Եթե մենք ուզում ենք մեր թոռներին ազատ քաղաքացի դաստիարակել, ուրեմն խոսքի ազատություն պիտի լինի եւ նրանք պետք է հրաժարական տան: Մենք ուզում ենք, որ մեր երեխաները ստանան հայեցի դաստիարակություն, մուղամներ ու խուժանի, անգրագետ փողոցայինի խոսք չլսեն հեռուստատեսությամբ ու մեր արդարացի պահանջով հաղթել ենք»,-ասաց ներկաներին նա,որին բուռն արձագանքեցին բոլորը. «հիմա», «հիմա»:
DSC_0030 DSC_0031 DSC_0032 DSC_0033 DSC_0034
DSC_0035 DSC_0017

среда, 20 февраля 2008 г.

«Չեն անցնի» ասում է Գուրգեն Եղիազարյանը


Երեկ Աբովյանում դաժան ծեծի են ենթարկվել «Լեգիտիմ նախագահ-2008» շարժման նախաձեռնող խմբի անդամ, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի շտաբի` Կոտայքի մարզի պատասխանատու Գուրգեն Եղիազարյանը, Երջանիկ Աբգարյանը եւ Եղիազարյանի որդին` Համբարձում Եղիազարյանը:

Երեկ մեզ հետ զրույցում պրն Եղիազարյանը կատարվածի մասին պատմեց հետեւյալը. «Առավոտյան ժամը 9-ին Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի` Աբովյան քաղաքի շտաբի պետ Գրիգոր Ոսկերչյանը կապվել էր Երջանիկ Աբգարյանի հետ եւ ասել, որ մեր վստահված անձանց տոտալ ահաբեկման են ենթարկում եւ հեռացնում ընտրատեղամասերից, մասնավորապես` 28/06 տեղամասից: Մենք` ես, որդիս, ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը եւ Երջանիկ Աբգարյանը շտապ մեկնեցինք Աբովյան ու տեսանք երկու ահաբեկված կանանց` Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի վստահված անձանց: Նրանցից մեկը մոտ 20 տարեկան երիտասարդ աղջիկ է, որին ահաբեկած մարդիկ, այսպես ասած, խոստացել էին գիշերը սպանել, եթե փորձի վերադառնալ ընտրատեղամաս: Մյուսը` Լարիսա Թադեւոսյանը, ասաց, որ ոչ մի դեպքում ընտրատեղամաս չի վերադառնա, այնքան որ ահաբեկված էր ու մեզ էլ խորհուրդ տվեց չգնալ այդ տեղամաս: Մենք, այնուամենայնիվ, գնացինք տեղամաս: Տեղամասում նստած էին նախագահի մյուս թեկնածուների 4 վստահված անձինք, ովքեր մեր հարցերին չէին պատասխանում, միայն ասացին, որ առավոտյան եկել առեւանգել են մեր վստահված անձանց, նստեցրել մեքենա ու տարել: Նրանցից մեկին` Լարիսա Թադեւոսյանին ահաբեկչական խմբի անդամները տարել էին քաղաքից դուրս, իջեցրել մեքենայից, սպառնացել, թե եթե վերադառնա, ոտքերը կոտրելու են ու թողել ամայի այդ վայրում: Երբ մենք տեղամասում էինք եւ փորձեցինք զրուցել վերը նշված վստահված անձանց հետ ու մանրամասներ իմանալ կատարվածի կապակցությամբ, միայն Արթուր Բաղդասարյանի վստահված անձը համարձակվեց պատմել կատարվածի մասին: Այդ ընթացքում Լյուդմիլա Սարգսյանի հետ խոսքի բռնվեց Արտաշես Գեղամյանի վստահված անձը` ասելով, թե մենք գիտեինք, որ դուք գալու եք եւ գրեթե գոռալով ասաց` հենց հիմա ազատեք տարածքը: Ես միջամտեցի խոսակցությանն ու առաջարկեցի հանձնաժողովի աշխատանքին չխոչընդոտելու համար դուրս գալ ու դրսում պարզաբանել հարցերը: Այդ ընթացքում զանգ տվեց հանձնաժողովի նախագահն ու շուտով երկու-երեք ավտոմեքենայով ընտրատեղամասի մոտ հավաքվեցին մի խումբ հաստավզեր` սկզբում 7-8 հոգի, ապա շատացան ու այսպիսի խոսակցություն սկսեցին տանել` «մեր դեմ խաղ չկա, Սերժը նաղդով նախագայա»: Մենք էլ ասացինք, որ ձեր Սերժը նախագահ չի ու վաղ է ուրախանալու համար: Այդ խոսակցությունը տեւեց մոտ 20 րոպե, որի ընթացքում նրանցից մեկն անընդհատ ձեռքը տանում էր դեպի կողքի զենքն ու ասում` արա թող գյուլլեմ, սրանց պետք ա գյուլլել, կյանքներս կերան եւ այլն...: Դրանց նպատակն այն էր, որ արձանագրություն չկազմվի մեր վստահված անձանց առեւանգման առնչությամբ, հակառակ դեպքում, ինչպես որ մեզ սպառնացին` «սետկա ենք սարքելու»: Այդ հաստավզերից մեկը խոսակցության ընթացքում հարցրեց Երջանիկ Աբգարյանին, թե ով է: Վերջինս ներկայացավ` ասելով, որ ապրում է Առինջում: Այդ ընթացքում այդ տմարդին սկսեց հայհոյել Աբգարյանին, ես էլ նրան հայհոյեցի: Իսկ քիչ անց նրանցից մեկը` ոմն Էդո, փոքր-ինչ հեռացավ ու սկսեց խոսել հեռախոսով: Վերադառնալուն պես, տղաս, ես ու Երջանիկ Աբգարյանը միաժամանակ հարված ստացանք ու երեքս էլ գետնին ընկանք: Ոհմակն էլի ավելացավ ու սկսեցին բոլորիս վրա հարվածներ տեղալ, մեզ մնում էր միայն պաշտպանել դեմքներս (Գուրգեն Եղիազարյանի ճակատն ամբողջությամբ վնասված է, նրա որդու` Համբարձումի դեմքն ամբողջությամբ այտուցված է, կապտած, իսկ Երջանիկ Աբգարյանի քիթը կոտրվել է, գլխին ծանր հարվածներ է ստացել): Քիչ անց այդ մարդիկ դադարեցին մեզ հարվածել, հավանաբար հրահանգ ստացան ու շարժվեցին փողոցի կողմը: Ես վեր կացա, նորից մտա ընտրատեղամաս ու ասացի հանձնաժողովի նախագահին, որ կատարվածի կապակցությամբ արձանագրություն կազմվի: Վերջինս հիստերիա սարքեց ու մոտ 40 րոպե թույլ չէր տալիս, որ արձանագրությունը կազմվի: Փաստորեն, տոտալ բռնություններ են կատարվում, իսկ մենք դրա դեմը չենք կարողանում առնել»: (Եղիազարյանն ասաց նաեւ, որ վերը նշված ընտրատեղամասում ժամը10.30-ի դրությամբ քվեատուփը կիսով չափ լցված էր` այն դեպքում, որ քվեարկությանն այդ պահին մասնակիցել էր 124 հոգի, սակայն 500 քվեաթերթիկ արդեն իսկ բացակայում էր, այսինքն` քվեարկված էին):

«Ես կոչ եմ անում բոլոր այն մարդկանց, ում համար թանկ է մեր երկրի ապագան, վախվորած գառների նման չմտնել փարախն ու սպասել, թե երբ են իրենց խժռելու: Նրանք մի մարդու նման փետրվարի 20-ին, ժամը 15-ին թող գան «Ազատության» հրապարակ ու մասնակցեն Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հանրահավաքին: Սրանք չպետք է անցնեն, մաֆիայի հաղթանակը չի լինելու: Վաղը, ամենայն հավանականությամբ, մաֆիան ոստիկանության հետ միասին կհոգա այն մասին, որ մեր համախոհները չկարողանան Երեւան գալ: Իսկ հանրահավաքի ժամանակ հանկարծ կհայտնվի ԱԱԾ պետ Գորիկ Հակոբյանի մորաքրոջ տղան` Պազոլինին, իր կոչերով` «ոչ բախումներին», «ոչ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին» ու սադրելով հավաքվածներին բախում կհրահրի իր պես այդպիսի բազում «խաղաղարար» կազմակերպությունների, օրինակ` «Համերաշխություն» շարժման կազմակերպիչների հետ: Հիշենք, որ քիչ առաջ նկարագրածիս մասին ժամանակին խոստացել են երկու մարդ` «դհոլը»` Արտաշես Գեղամյանը եւ նույն Գորիկ Հակոբյանը: Սրանք ամեն կերպ կփորձեն իրենց շնիկների միջոցով տապալել փետրվարի 20-ի միտինգը, որին կփորձի միջամտել ոստիկանությունը, մի քանի հոգու կհավաքի եւ... Բայց, այնուամենայնիվ, ասեմ` NO PASARAN, սրանք չեն անցնելու, թույլ չպիտի տանք վանդալիզմի վերադարձը», - հայտարարեց պրն Եղիազարյանը:

Հ.Գ. Պրն Եղիազարյանը հայտարարություն է ներկայացրել ոստիկանություն, սակայն ոստիկանությունը, վերջինիս հավաստմամբ, տեղեկություն է տարածել այն մասին, որ տուժածները անհայտ ուղղությամբ հեռացել են: Սա այն դեպքում, որ դեպքից մոտ մեկ ժամ անց` ժամը 13.30-ին Եղիազարյանն ու մյուս տուժածները մամուլի ասուլիս են տվել Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի` Եկմալյան հասցեում գտնվող քարոզչական կենտրոնում ու եւս մեկ ժամ, այսպես ասած, հնարավորություն տվել «գտնել» նրանց:
http://www.zhamanak.com/article/8362/