среда, 14 июля 2010 г.

Նախագահի պաշտոնում տեսնում է Լևւոն Տեր-Պետրոսյանին

Դատարանը մերժեց ՍԴՀԿ Վահան Շիրխանյանի թեւի հայցն ընդդեմ ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանի, քանի որ իշխանությունները կորցրին իրենց հետաքրքրությունը այդ թեւի նկատմամբ, որոնց հետ ժամանակին հույսեր էին կապում։ Այս մասին երեկ լրագրողների հետ հանդիպման ժամա­նակ ասաց ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը։

Նա ավելացրեց, որ ցավով է այդ մասին խոսում, քանի որ չէր ցանկանա կոաակցության ներսում նման զարգացումներ տես­նել, որոնք շարունակվում են շուրջ մեկ տարի։ Ավելիև, դատա­րանի վճիռը չի գնահատում որպես հաղթանակ, որովհետեւ, եթե ընտանիքի մեջ երկու ան­դամ վիճում են, երբեք ընտանիքը չի շահում։ Լյուդմիլա Սարգսյանը մոլորված կուսակցականներին, ովքեր քարոզչության արդյունքում չգիտակցելով, թե ինչ է կատարվում, անջատողական խմբին են միացել, հասկացրեց, որ հանուն կուսակցությաև շահերի եւ հզորացման պատրաստ է լսելու նրանց։ Իսկ մինչ այժմ այդ քայլին չէր դիմում, որ թուլության տպավորություև չստեղծեր։ Լյուդմիլա Սարգսյանը նաեւ կուսակցության ներսում համաձայնության գալով փորձում է իշխանությունևերին օրինակ ծառայել, ցույց տալու համար, որ մեծագույն ցանկությաև դեպքում կա­րելի է նաեւ գալ ազգային համաձայնության, իհարկե, քաղբանտւարկյալներին ազատ արձակելուց հետո։ ՍԴՀԿ ատենապետը հարկ համարեց հիշեցնել նաեւ, թե ինչու՚ կուսակցության ներսում սկիզբ առան այդ խմորումները։ «Ինչպես հայտնի է, կուսակցությունը  Հայ Ազգային Կոևգրեսի հետ լրջագույն դերակատարում ուներ։ Հետեւաբար, կուսակցությունը մեծ հետաքրքրություն էր առաջացնում նաեւ իշխանությունների մոտ։ 2008թ. իշխանության կողմից եղան փորձեր ինձ հետ խոսելու, որի նպատակն էր կուսակցությունն անջատել Կոնգրեսից, եւ բնականաբար ես, հավատարիմ մնալով թիմին, դրան չգնացի եւ մերժեցի բոլոր կարգի առաջարկությունևերը»,– նշեց Լյուդմիլա Սարգսյանը։ Այ­նուհետեւ ավելացրեց, որ կուսակցության ներսում գտնվեցին մարդիկ, ովքեր իրենց սեփական շահերը սպասարկելու համար որոշեցին, որ կարելի է գնալ նման գործարքի իշխաևությունների հետ։ ՍԴՀԿ ատենապետի խոսքերով, իշխանության այդ ծրագիրն իրականացնելու գործում Հնչակյան կուսակցությունը մի կարեւորագույն օղակ էր, որը Դաշնակցության եւ Ռամկավար ազատական կուսակցության հետ պետք է միավորվեր։ «Օրի­նակ բերվեցին ՕԵԿ-ը, դաշնակցությունը, բայց ես, բնականա­բար, խնդրեցի, որ մեզ չհամեմա­տեն այդ կուսակցությունների հետ, որովհետեւ մենք երբեք դավաճանի խարան չենք կրել մեր ուսերին։ Հատկապես մարտի 1-ի ոճրագործությունից հետո։ Շատ սկզբունքային գտնվեցինք եւ կուլ  չգնացինք նրանց որսորդական խաղերին, որի միջոցով ցանկանում էին երկու նապաստակ խփել նախ՝ թուլացնել Կոնգրեսը, հետո գրպանային ընդդիմություն ստեղծել»,– մանրամասնեց Լյուդմիլա Սարգսյանը։ Այնիևչ, այդ գործարքին գնում է կուսակցությունից անջատված թեւը եւ չունենալով որեւէ փաստարկ Լյուդմիլա Սարգսյանի եւ կու­սակցության դեմ չկարճեցին 2004թ. կուդմիլա Սարգսյանի լեգիտիմության հարցի վիճարկումը, որը նույնպես ձախողվեց, որովհետեւ բոլոր այն հիմքերը, որոնք ներկայացված էին դա­տարան 
այնքան ծիծաղելի եւ անլուրջ էին, որ լավագույն ցանկության դեպքում էլ, որն ուներ իշխանությունը, չէիև կարող այլ որոշում կայացնել։ Ի դեպ, լրագ­րողները հիշեցնելով Րաֆֆի Հովհաննիսյանի այն ցանկությունը, որ նա կցանկանար նա­խագահի պաշտոնում տեսնել կին թեկնածուի, հետաքրքրվեցին, թե արդյոք նա չի պատրաստվում իր թեկնածությունն առաջադրել նախագահի պաշտոնում։ «Արհեստականորեն կին թեկնածու առաջադրելն ավելի քան ծիծաղելի է։ Նախագահի պորտֆելն այնքան լուրջ պորտֆել է, եւ պատասխանատվությունն ամբողջ երկրի ու ժողովրդի առաջ այնքան լուրջ է, որ յուրաքանչյուր մարդ, ով ընդհանրապես մտածում է թեկնածու առաջադրվելու մասին, պետք է լրջորեն մտածի այդ մասին, թե արդյո՞ք կարող է իր ուսերին կրել այդ բեռը, թե՞ ոչ»,– արձագանքեց ՍԴՀԿ ատենապետը եւ ավելացրեց, որ քաղաքական դաշտում չկա մի կին եւ նույնիսկ ոչ մի տղամարդ չկա, բացի Լեւոն Տեր-Պետրոպանից, որը կարող է իր ուսերին կրել հանրապետության նախագահի բեռը։ «Ուրախ կլինեի, եթե նախագահի թեկնածուներ ՚ առաջադրվեին այնպիսի մարդիկ, որոնց անձամբ կվստահեի եւ կվստահեր նաեւ երկիրը։ Իսկ ինչ վերաբե­րում է ինձ, ապա ես մտադիր չեմ առաջադրվել որպես նախագա­հի թեկնածու, քանի որ չեմ ցանկանում կրել այդ շատ պատաս­խանատու բեռը»,– եզրափակեց կուդմիլա Սարգսյանը։


ՏԱԹԵՎ ՄԵՍՐՈՊՅԱՆ
http://www.hayqdaily.am/

среда, 7 июля 2010 г.

Սա տանուլ տված խաղ է

3-1_91 Ազգային անվտանգության նախկին փոխնախարար Գուրգեն Եղիազարյանը նախօրեին մեր խնդրանքով մեկնաբանել է ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի հայաստանյան այցը ու նաեւ որոշ կանխատեսումներ արել հնարավոր քաղաքական զարգացումների մասին:

- Պարոն Եղիազարյան, ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի այցը ինչպե՞ս կգնահատեք, ըստ Ձեզ, ի՞նչ նշանակություն ուներ այն եւ ինչ խնդիրներ լուծեց:

- Նախեւառաջ, ես համարում եմ, որ դա շատ լուրջ այց էր, որովհետեւ ամեն տարի չէ, ամեն տասնամյակ չէ, որ Միացյալ Նահանգների պետքարտուղարը բարեհաճում է գալ Երեւան: Այսինքն, այստեղից կարելի է մի եզրակացության հանգել, որ Ղարաբաղի խնդիրն այն աստիճան է լրջացել, որ արդեն պետքարտուղարն է այցելում Հայաստան: Քլինթոնի այցը ցույց տվեց, որ մեր գործերը շատ վատ են: Այսինք, ցավոք, ՀՀ գործերն են շատ վատ:

- Ի՞նչ նկատի ունեք, ինչո՞վ են վատ:

- Միացյալ Նահանգներն այն երկիրն է, որ ԼՂ հակամարտության սկզբից ի վեր ոչ մի անգամ նման լուրջ հայտարարություններ չի հնչեցրել: Օբամայի, Մեդվեդեւի եւ Սարկոզիի հայտարարությունը հնչեց դատավճռի պես, որ մենք պետք է անհապաղ այդ տարածքները ազատենք: Իհարկե, մեր իշխանական մամուլը ամեն ինչ արեց, որպեսզի այդ հարցը լղոզի, այլասերի, ասի, որ ոչ մի լուրջ բան չկա, հայտարարություն է, կանցնի, կգնա: Ցավոք, այդպես չէ: Եվրոպան իր հերթին հնչեցրեց, որ մենք ագրեսոր ենք, հիմա էլ վերանայում է մի շարք հարցեր. հնչեցնում են արդեն Մարտի 1-ի ոճրագործության մասին, որ մինչեւ հիմա լռում էին: Այս ամենը պատահական չի կատարվում: Այսինքն, 4 կողմից Հայաստանի վրա ճնշումներ են գործադրում: Ցավոք, մեր իշխանություններն այնքան խոցելի են, որ մի առանձին հնարքի էլ պետք չէ տիրապետել, որպեսզի նրանց վրա ճնշում գործադրվի: Ու հիմա համանախագահները հայտարարում են, որ մենք պետք է ամեն ինչ զիջենք Ադրբեջանին, պետք է ազատագրված տարածքները վերադարձնենք, Ղարաբաղի կարգավիճակն էլ անհայտության մեջ է, այնպես են ասում, որ չի հասկացվում, թե ի վերջո ինչ է լինելու այդ կարգավիճակի հետ: Եւ գալիս է պետքարտուղարը, նորից լռության պայմաններում. վերջիվերջո, ԱՄՆ պետքարտուղարն է այցելել Հայաստան եւ դա պետք է մեկնաբանվեր, պետք է «Հ1»-ով հանդես գար, նորմալ մամուլի ասուլիս տար. ոչ մի նման բան չեղավ: Շատ ամորֆ եւ շատ անհասկանալի, անըմբռնելի ձեւակերպումներով ասուլիս տվեց: Իսկ հուլիսի 16-17-ը ԱԳ նախարարների հանդիպում է լինելու Ալմաթիում: Ընդհանրապես հունիս, հուլիս ամիսներին քաղաքական կյանքը սառչում է, մարդիկ արձակուրդ են գնում, մտածում են արձակուրդը որտեղ անցկացնեն եւ ինչպես հանգստանան: Հիմա բոլորը լծվել են Ղարաբաղի հարցի լուծման գործին:

- Իշխանական ճամբարում, սակայն, պնդում են, որ առաջիկա 2 ամիսները «մեռած սեզոն» են լինելու, այսինքն, ոչ մի իրադարձություն չի սպասվում, ներառյալ` Ղարաբաղի հարցում:

- Ես կարող եմ դրանից ենթադրել, որ մեր իշխանություններին հաջողվել է միգուցե պայմանավորվել, որ իրենք ամեն ինչ ընդունում են, ազատագրված տարածքների հանձնման մասին փաստաթուղթ են ստորագրում, որը պետք է իրագործվի սեպտեմբերին: Միայն այդ դեպքում կարող են նման հայտարարություն անել: Բայց որ շատ թեժ է ամեն ինչ, Արեւմուտքը, Արեւելքը հիմա են տարածքները պահանջում Հայաստանից, դա ակնառու է:

- Պետքարտուղարության վերջին զեկույցները հիշում եք, որքան կոշտ ու խիստ էին, այնտեղ խոսվում էր Մարտի 1-ի, քաղբանտարկյալների եւ այլ խնդիրների մասին: Տարօրինակ չե՞ք համարում, որ Քլինթոնի այցի ընթացքում, համենայնդեպս, պաշտոնապես, որեւէ խոսք այդ խնդիրների մասին չեղավ:

- Այս պարագայում նրանք չեն շտապում ասել, որ Հայաստանում ժողովրդավարություն չկա, որ նախագահը լեգիտիմ չէ եւ այլն: Մարդիկ բան ունեն ստանալու: Այս ձգձգումները, այս լռությունը, այս անհասկանալի շարժերը, այս անհասկանալի այցելությունները, բոլորը դրա մասին են խոսում:

- Քաղաքական որոշակի շրջանակներում այսպիսի մտայնություն կա, որ սեպտեմբերին ԼՂ հարցը պիտի լուծված, վերջացած լինի: Հնարավոր համարո՞ւմ եք դա, թե` ոչ:

Ես նույնիսկ կասկածում եմ, որ այդ հարցը հիմա է արդեն լուծված, ուղղակի այդ ժամանակացույցը չի հրապարակվում: Գուցե մի օր կարթնանանք եւ կընթերցենք «ճանապարհային քարտեզը»: Այստեղ միայն կարող է Ղարաբաղի ժողովրդի ընդվզում լինի, բայց դա ոչինչ նշանակել չի կարող: Մենք աչքի առաջ ունենք Կոսովոյի դեպքերը: Մենք տեսանք, թե ինչ եղավ Հարավսլավիայում, եւ եթե եռանախագահները արդեն իսկ դրա մասին հայտարարել են, վերջիվերջո, հո չի՞ կարող փոքր Ղարաբաղը ամբողջ աշխարհին պատերազմ հայտարարել:

- Իսկ ի՞նչ էր պետք, որ դա չլիներ:

- Ընդամենը մի բան` ունենալ լեգիտիմ նախագահ: Հիմա մեր երկիրն այնպիսի վիճակում է գտնվում, որ ես կարծում եմ` եթե իշխանությունները ողջամիտ լինեն, անհապաղ բաց կթողնեն քաղբանտարկյալներին եւ կնստեն ՀԱԿ-ի հետ երկխոսության:

- Պարոն Եղիազարյան, կարծում եք, դա կփրկի՞ իրավիճակը:

- Համենայնդեպս, այն արագությամբ, որ մենք շարժվում ենք դեպի անդունդ, դա կկասեցվի: Այսօր մեզ օդի նման անհրաժեշտ է լեգիտիմ նախագահ ունենալը, մարդ, որը ժողովրդի անունից, ամուր դիրքերից կտանի նոր բանակցային գործընթացը: Սա տանուլ տված խաղ է, ես չեմ համարում, որ այստեղ կան հաղթողներ ու պարտվողներ, որովհետեւ խոսքը գնում է մեր փոքրիկ Հայաստանի մասին: Ես արդեն չեմ էլ ուզում քննադատել իշխանություններին, որովհետեւ արդեն բանը բանից անցել է:

Լուսինե Բարսեղյան

http://www.armtimes.com/12300

вторник, 6 июля 2010 г.

Արարատ Մկրտչյանը ծանոթ է Հարություն Քուշկյանի կերպարին

24284

«Եթե համադրենք առողջապահության նախարարության կողմից իրականացվող ծրագիրը Հայ ԱզգայինԿոնգրեսի ներկայացրած ծրագրի հետ, ապա ոչ մի համընկնումներ չենք տեսնի։ Այստեղ ակներեւ է դառնում, որ առողջապահության նախարարը չի ծանոթացել ՀԱԿ ծրագրին»,-NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում, մեկնաբանելով առողջապահության նախարար Հարություն Քուշկյանի հայտարարությունը՝ ասաց առողջապահության նախկին նախարար, Հայ Ազգային Կոնգրեսի առողջապահության հանձնաժողովի ղեկավար Արարատ Մկրտչյանը։ Նշենք, որ Հարություն Քուշկյանը Ծաղկաձորում օրերս տեղի ունեցած սեմինարի ժամանակ լրագրողներին ասել էր, թե «Հայ Ազգային Կոնգրեսի առողջապահական ծրագիրը առողջապահության նախարարության  առօրյա աշխատանքի արձանագրումն է, որում նոր երանգներ կան, սակայն  նոր առաջարկ չկա»:

«Առողջապահության նախարարությունը հարկավ իրականացնում է կառավարության եռամյա ծրագիրը, որը դրված է կառավարության պաշտոնական կայքում։ Իսկ եթե այլ ծրագիր է անում, այսինքն այն, որը ՀԱԿ-ի ներկայացրած ծրագրի կրկնությունն է, ապա այստեղ ի հայտ է գալիս վարչապետի պրոբլեմը, քանի որ ստացվում է, որ կառավարությունը հաստատել է մի ծրագիր, իսկ նախարարությունն  իրականացնում է այդ ծրագրի այն դրույթները, որոնք ներկայացրել է նաեւ ՀԱԿ-ը»,-մեկնաբանելով Քուշկյանին՝ ասաց Արարատ Մկրտչյանը՝ միաժամանակ հավելելով, թե  նախարարի հայտարարությունը պետք է որ վարչապետի ուշադրությունը գրավի։    

Ի դեպ,  նույն սեմինարում Հարություն Քուշկյանն ասել էր նաեւ, թե չի ճանաչում Արարատ Մկրտչյան անունով մարդու։ Արարատ Մկրտչյանը նախարարի այս արտահայտությունը չցանկացավ մեկնաբանել, միայն նշեց, որ ինքը գիտի եւ ճանաչում է Հարություն Քուշկյան անունով անձի։ «Նրան տեսել եմ հեռուստատեսությամբ, երբ որպես քաղաքապետի թեկնածու՝ Երեւանի ավագանու ընտրությունների ժամանակ իր ծրագիրն էր ներկայացնում։ Երբ հաղորդավարը՝ Պետրոս Ղազարյանը հարց տվեց, թե ո՞վ է իր պատկերացմամբ երեւանցին, Քուշկյանն ասաց, թե երեւանցու իր պատկերացրած կերպարը Թումանյան փողոցի կրպակում ծխախոտ վաճառող Փուռթոուլն էր։ Իսկ երբ հաղորդավարը հարցրեց,  թե ո՞ր կառավարման համակարգն է  իր համար հոգեհարազատ, Քուշկյանի պատասխանը եղավ սա՝ «սովետական կառավարման համակարգի մեթոդաբանությունը»։ Ահա այս ձեւակերպումներից եմ ես ճանաչում նրան»,-նշեց Մկրտչյանը։

Հիշեցնենք, որ Հայ Ազգային Կոնգրեսը վերջերս հրապարակել է առողջապահության քաղաքականության հիմնադրույթների իր ծրագիրը, որտեղ մեծ տեղ է հատկացվում հիվանդությունների կանխարգելմանը։

http://news.am/arm/news/24284.html

пятница, 2 июля 2010 г.

Սպասում են, թե երբ կհիվանդանան

Օրերս Հայ ազգային կոնգրեսը հրապարակեց առողջապահության քաղաքականության հիմնադրույթների իր նախագիծը` այդպիսով մասնավորապես առաջարկելով հիվանդապահությունից անցում կատարել դեպի առողջության պահպանում:
Ընդդիմադիր քաղաքական այս ուժի համոզմամբ, փաստորեն, մեր երկրում իրականացվողը հենց հիվանդապահություն, այլ ոչ թե առողջապահություն է: Ու նրա ծրագրում կարեւոր տեղ է հատկացվում հիվանդությունների կանխարգելմանը եւ դրան հասնելու ուղիներ ներկայացվում: Առողջապահության ոլորտի մեր պատասխանատուները եւս, սակայն, շատ հաճախ կարեւորում են այդ հանգամանքը, հայտարարում, որ ավելի հեշտ ու ճիշտ է կանխարգելել հիվանդությունը, քան թե հետո բուժել այն: Հայ ազգային կոնգրեսի առողջապահության հանձնախմբի անդամ, առողջապահության նախկին նախարար Արարատ Մկրտչյանից հետաքրքրվեցինք, թե կարծում են` իշխանությունները խոսքի մակարդակից գործի չե՞ն անցնում: «Դեկլարատիվ հայտարարություններ միշտ լսել ենք թե՛ ոլորտային, թե՛ պետական այրերի մակարդակով: Ուզում եմ հիշեցնել, որ դրանցից մեկը Հայաստանը տարածաշրջանային տարբեր կենտրոններ դարձնելու կառավարության ամպագոռգոռ ծրագրի հռչակումն էր 2007-2008-ին, որը հաստատվեց: Նաեւ հայտարարվում էր Հայաստանը առողջապահության տարածաշրջանային կենտրոն դարձնելու մասին: Բայց տեսանք, որ դա լոկ ծրագիր էր եւ մնաց փաստաթղթի վրա: Նույնը վերաբերում է, մասնավորապես, առողջության պահպանման եւ կանխարգելման խնդիրներին: Ինչ էլ որ արվում է, արվում է շատ ցածր մակարդակի վրա: Կարող եմ ասել` միայն իմունիզացիայի ծրագրի առումով են որոշ աշխատանքներ տարվում»,- պատասխանեց Արարատ Մկրտչյանը: Մինչդեռ, ըստ նրա, սիրտ-անոթային հիվանդությունների եւ նորագոյացությունների կանխարգելման ուղղությամբ, որոնք տեսակարար մեծ կշիռ ունեն ընդհանուր մահացության կառուցվածքում, լուրջ ծրագրեր չեն իրականացվում: Հայ ազգային կոնգրեսն իր նախագծում այդ հիվանդությունների կանխարգելումը եւս կարեւորել է: Արարատ Մկրտչյանը, սակայն, չի կարծում, թե այսօր միտումնավոր է այնպես արվում, որպեսզի մարդիկ հիվանդանան, հաճախ դիմեն բժշկի ու հետեւաբար նաեւ բուժման համար մեծ-մեծ գումարներ ծախսեն: «Դա ոչ թե միտումնավոր է արվում, այլ հիվանդանոցների ուռճացված համակարգն է դրան նպաստում: Այսինքն` համակարգը պասիվ սպասում է` երբ մարդիկ կհիվանդանան, որպեսզի իրենք սկսեն բուժել: Դա գաղափարախոսության խնդիր է»,- կարծիք հայտնեց նախկին նախարարը: Իսկ որն է երաշխիքը, որ Հայ ազգային կոնգրեսի ներկայացրած ծրագիրը եւս դեկլարատիվ բնույթ չի ունենա: Ըստ Մկրտչյանի, ծրագիրն ինքը հուշում է այդպիսին չլինելու մասին, քանի որ այնտեղ կոնկրետ քայլեր են արձանագրված ու նաեւ այն տնտեսագիտորեն է հիմնավորված: Հայ ազգային կոնգրեսի ծրագրով առողջապահության ոլորտի պետական բյուջետային ֆինանսավորումը պետք է կազմի ՀՆԱ-ի առնվազն 3 տոկոսը` ներկայիս 1,6 տոկոսի փոխարեն: Իսկ քանի որ, նույն ծրագրի համաձայն, ոլորտը ոչ միայն պետբյուջեից է ֆինանսավորվելու, այլ դա պետք է տեղի ունենա մի քանի խողովակով, ուստի առողջապահության ֆինանսավորումը կհասնի ՀՆԱ-ի առնվազն 6 տոկոսի: Արարատ Մկրտչյանը նաեւ հավելեց, որ ծրագիրն իրատեսական է համարում հետեւյալ առումներով եւս: «Մեկ անգամ նշել եմ, կուզեի հիմա էլ կրկնել, որ ցանկացած ծրագիր կամ վերափոխում ցանկացած համակարգում կարելի է իրականացնել, եթե առկա են 3 կարեւոր հանգամանքներ եւ նախադրյալներ: Առաջինը ֆինանսական միջոցներն են: Ինչպես տեսնում եք` արդեն իսկ ծրագրով նախատեսվում դրանց էական աճ : Երկրորդը` մարդկային, մասնագիտական ներուժի խնդիրն է: Ոչ ոք չի կարող ժխտել, որ ՀԱԿ-ում բավականին բանիմաց մարդիկ են հավաքված եւ նաեւ, ինչու չէ, ողջ հանրապետությունում շատ-շատ լավ մասնագետներ կան, որոնց հմտությունները կօգտագործվեն այդ ծրագրի իրականացման համար: Իսկ երրորդ եւ ամենակարեւոր նախապայմանը` քաղաքական կամքն է: Ու դրա առկայության մասին ես չէ, որ պետք է ասեմ: Դուք էլ շատ լավ գիտեք, որ Կոնգրեսը կայացած կառույց է, որի քաղաքական կամքը շատ բարձր է»,- թվարկելով` նկատեց Արարատ Մկրտչյանը: Նշենք, որ Հայ ազգային կոնգրեսի ծրագրի վերաբերյալ երեկ փորձեցինք պարզել իշխանության ներկայացուցիչների ու ոչ միայն նրանց տեսակետները, սակայն` ապարդյուն: ԱԺ առողջապահության հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ Կարեն Ավագյանն, օրինակ, նախ առաջարկեց այդ թեմային չանդրադառնալ, հետո էլ հայտարարեց, որ ուղղակի չի ուզում ոչ մի մեկնաբանություն տալ, քանզի արձակուրդում է: «Գոնե էս ամառվա մեր արձակուրդներին ուզում եմ հանգստանալ մի փոքր»,- հավելեց նա: ՀՅԴ անդամ, առողջապահության նախկին նախարար Նորայր Դավիդյանը եւս հրաժարվեց ծրագրի մասին որեւէ կարծիք հայտնել` հայտարարելով, որ անծանոթ է: Դրանից, սակայն, ըստ նրա, չպետք է եզրակացնել, որ ՀԱԿ-ի ծրագիրն ինքն անկարեւոր ու անհետաքրքիր է համարել: «Ոչ, այդպիսի բաներ չկան, ուղղակի ես ինքս քաղաքականությունից հիմա որ մի կողմ եմ կանգնած, դրա համար չեմ նայել: Բայց կարող է նայեմ»,- նշեց նախկին նախարարը:
Աննա Զախարյան -
Հուլիս 2, 2010                                                http://www.armtimes.com/11576

четверг, 1 июля 2010 г.

«ՊԸԼԸՊՈՒՂԻԱԿԱՆ ՄՈՏԵՑՈՒՄ»

  ՍԴՀԿ ատենապետը քննադատում է Հայաստանի իշխանություններին համանախագահող երկրների նախագահների նման հայտարարության համար:

«Բացի նրանից, որ Արցախի խնդրին հանգուցալուծում տալու վերահաստատում էր, դա նաեւ հստակ հուշում էր Հայաստանին միակողմանի զիջումներ պարտադրելու մասին»,- «Առավոտին» փոխանցելով իր կարծիքը Մեծ ութնյակի գագաթաժողովից հետո ԼՂՀ հարցի վերաբերյալ Մինսկի խմբի համանախագահող երկրների նախագահների տարածած հայտարարության առիթով՝ ասաց ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը: Տիկին Սարգսյանի համոզմամբ էլ՝ ղարաբաղյան հարցի նման լուծումը չի տեղավորվում Հայաստանի ազգային-պետական շահերի շրջանակում, եւ սա հաղթող երկրի փաստացի պարտություն է: Ըստ նրա, ապիկար, ապաշնորհ, գավառամիտ արտաքին քաղաքականություն վարելու արդյունքում, չհասկանալով մեծ աշխարհի քաղաքական միտումները, նախագահ Սերժ Սարգսյանը հետեւողականորեն փորձում է խաղալ արտաքին ուժերի հակասությունների վրա, մինչդեռ, ըստ ՍԴՀԿ ատենապետի, նա անտեսում է մի էական դետալ՝ գերտերությունների համաձայնեցված խաղի հավանականությունը: «Ղարաբաղցիներն ունեն իր կենցաղային հնարամտություններով շատ հայտնի մի բանահյուսական հերոս՝ Պըլը Պուղին: Սակայն միջազգային քաղաքական բեմահարթակը չի ընդունում խաղացողների պըլըպուղիական, ժուլիկական մոտեցումները: Հենց սա է արտաքին ասպարեզում մեր երկրի խայտառակ անկման պատճառը: Տարրական առողջ տրամաբանությունը հուշում է, որ Հայաստանի համար այս չափազանց վտանգավոր իրավիճակում մարտահրավերներին դիմակայելու ելքը ազգային միասնությունն է»,- ասում է մեր զրուցակիցը: Ասվածի համատեքստում նա չի զլանում իշխանություններին եւս մեկ անգամ խոհեմության, նեղ- կլանային, էգոիստական, շահադիտական հետաքրքրություններից վեր կանգնելու կոչ անել. «Ձեռք մեկնեք ընդդիմությանը, եւ ուս ուսի պաշտպանենք համընդհանուր պետական շահերը, եւ այդ դեպքում, միգուցե, ներվի նրանց մեղքերի մի մասը: Իսկ առաջին քայլը պետք է լինի բոլոր քաղբանտարկյալների անհապաղ ազատ արձակումը: Պարզապես զարմանալի է. այն ժամանակ, երբ պատերազմի վտանգն առավել քան շոշափելի է, գործող ռեժիմը շարունակում է օտարացնել հայ երիտասարդին հայոց պետականության գաղափարից՝ կալանավորելով 19 տարեկան հայ պայծառ մի երիտասարդի՝ Դավիթ Քիրամիջյանին: Եվ դա միայն այն բանի համար, որ նա «հանդգնել» է պաշտպանել իր իրավունքը եւ պայքարել իր իրավունքի համար, եւ նրա քաղաքական հայացքներն ավելի առաջադիմական են, քան գործող ռեժիմինը»:
«Ցեղասպանության ուրացում, ազգային գույքի հանձնումը պարտքի դիմաց, պետական լեզվի նկատմամբ անհոգի եւ արհամարհական դրսեւորումներ, ազատագրված տարածքները հանձնելու պատրաստակամություն». սրանք են, ըստ տիկին Սարգսյանի, իշխանության այն քայլերը, որոնք հանգեցրեցին հանրության կողմից իշխանության անհանդուրժողականության, եւ այդ բոլոր քայլերը, նրա համոզմամբ, միտված են հայոց պետականության ոչնչացմանը: «Առավոտի» հարցին՝ պասիվ գործելաոճի արդյունքում նաեւ ընդդիմության՝ ի դեմս ՀԱԿ-ի, դիմազրկման արդյունքում, ինչպե՞ս եք պատկերացնում նոր համաժողովրդական ալիքի բարձրացումը՝ այն էլ Կոնգրեսի հետ միասին, տիկին Սարգսյանը պատասխանեց. «Այն բոլոր դժգոհությունները, որոնք հնչում են Կոնգրեսի հասցեին՝ ուղիղ հուշում է այն, որ ժողովուրդն իր բոլոր հույսերը կապում է ՀԱԿ-ի հետ: Ինչո՞ւ Գեղամյանից չեն դժգոհում, Դաշնակցությունից չեն դժգոհում, որովհետեւ նրանց հետ հույսեր չեն կապում: ՀԱԿ-ն այն միակ հույսն է, որը հայ ժողովրդի մի հատվածին այսօր պահում է Հայաստանում: Չլիներ այդ հույսն էլ՝ Հայաստանն արդեն հայաթափ էր եղել: Կարծում եմ, չեք կասկածում, որ Կոնգրեսի բազմահազարանոց հանրահավաքները հենց դրա վկայությունն են: Շատ դեպքերում դժգոհ լինելով ՀԱԿ-ի «պասիվությունից», միեւնույն է, ժողովուրդը կանգնած է ՀԱԿ-ի կողքին»: Նա չի մեղադրում ժողովրդին այդ դժգոհությունների համար, քանզի պարտադիր չի համարում, որ լայն հանրությունը մշտապես եւ լավագույնս պատկերացնի Կոնգրեսի քայլերի ողջ տրամաբանությունը: Բայց կարեւոր է համարում այն, որ Կոնգրեսն իր քայլերով հստակ ասում է իր ժողովրդին. «Մենք կոնկրետ իշխանափոխության նպատակ չենք հետապնդում: Բայց մենք կանգնած ենք մեր պետականության ակունքներում, եւ մեր առաջնային խնդիրը պետականությունը չվտանգելն է: Կոնգրեսի զգուշավոր քայլերի միակ պատճառը դա է, որպեսզի նաեւ եւ առաջին հերթին մեր կողմից անընդունելի այս իշխանություններին արտաքին աշխարհում, ղարաբաղյան բանակցությունների սեղանի շուրջ չափից դուրս խոցելի չդարձնենք»:
ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ        http://www.aravot.am/am/articles/politics/80597/view