Նույն անվան տակ երկու կուսակցությո՞ւն է գործում. ՍԴՀԿ-ն պահանջում է պատժել կեղծարարներին

Երեկ Սոցիալ Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցությունը ստացել է նամակ, որում  Գևորգ Պերկուպերկյան անունով մեկը, ներկայանալով որպես ՍԴՀԿ ատենապետ, պահանջում է եռօրյա ժամկետում  իրենց կուսակցությանը  հանձնել կուսակացության  դրոշը, գրանցման վկայականը, կնիքը կուսակցության փաստաթղթերը, գույքը, արխիվը: Այսօր այդ մասին լրագրողների հետ զրույցում տեղեկացրել է ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը:

Աճեմյանը ծախել է ՍԴՀԿ-ի սկզբունքները

Օրերս Փարիզում ուշագրավ նախաձեռնությամբ է հանդես եկել ՍԴՀԿ համահնչակյան ԿՎ ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը, որով, ըստ էության, հաստատել է ընդդիմության վերջին տարիների պնդումները, որ ինքը 124-ամյա ՍԴՀԿ-ն քանդելու եւ այն Հայ ազգային կոնգրեսից հեռացնելու` Սերժ Սարգսյանի նպատակն է իրականացնում:

Людмила Саркисян: Партия «Гнчак» была и остается в рядах АНК

9-го января в Ереване состоялся 7-ой съезд армянского представительства Социал-демократической партии “Гнчак”. На съезде присутствовали лидеры всех партий-членов Армянского национального конгресса (АНК), артисты Ерванд Манарян, Ашот Адамян и экс-президент Армении Левон Тер-Петросян.

На съезде присутствуют также 50 делегатов из региональных ячеек партии “Гнчак”, которые изберут новое центральное правление и лидера партии.

Лидер партии «Гнчак» Людмила Саркисян выступила с речью, в котором выразила убежденность, что последние попытки, направленные на раскол партии со стороны некоторых ее деятелей, не увенчались успехом. «Наша партия была и остается в рядах АНК, тем самым внеся свой большой вклад в деле восстановления конституционного порядка и демократии в стране», – заметила она.

Саркисян заметила, что на данный момент из-за не обдуманного правления прежнего и нынешнего руководства страны, Армения во внешнем мире де факто потеряла свою суверенность. «А внутри страны правит полицейский режим», – заметила Людмила Саркисян.

Возвращаясь к внутрипартийным проблемам, она заметила, что некоторые члены партии «заблудились и идут не правильным путем», «но если они опомнятся, двери партии «Гнчак» все еще открыты перед ними».

Социал-демократическая партия Гнчакян, Гнчак (Гнчак — арм. «колокол», в честь герценской газеты) — одна из старейших армянских политических партий. Основана в 1887 г. студентами женевского университета А. и М. Назарбеками, Р. Ханазатом, Г. Кафяном и др., издающими армянскую революционную газету «Гнчак». Партия стала первой социалистической партией, действующей на территориях Османской Турции и Персии.
В опубликованной в 1888 г. программе ближайшей целью партии признавалось освобождение Западной Армении путем общенационального восстания, чему должно было последовать установление социалистического строя. Гнчакисты являлись ярыми пропагандистами марксизма, впервые в армянской действительности с позволения Ф. Энгельса опубликовали перевод основной части «Коммунистического манифеста». Из знаменитых совместных акций Гнчакянов и РСДРП (б) — забастовка в Баку в 1904 г.

Партия активно участвовала в освободительной борьбе армянского народа против Османской империи, организовала митинги в Гум-Габу (1890) и Бабы-Али (1895), восстания Сасуна, Зейтуна и т. д. Членами партии были видные гайдуки Мецн Мурад, Жирайр, Грайр, Христофор Оганян, Мурад Себастаци (впоследствии примкнул к дашнакам) и др.

20 лидеров партии были повешены в Стамбуле в начальном этапе Геноцида армян (1915).

Партия сыграла важную роль в защите Первой Республики Армения, ее члены участвовали в Сардарапатской битве.
После победы Советской власти в Армении Гнчакисты объявили о самоликвидации в пределах СССР. Однако в ряде стран партия продолжала свою деятельность, в частности, участвовала в самообороне армянской общины Ливана в 1970— 80-х гг..

С начала 1990-х Гнчакисты участвовали в обороне Карабаха, был создан отряд «Мецн Мурад».

Сегодня партия имеет отделения в США, Ливане, Сирии, Кувейте, Армении, Египте, Аргентине, Уругвае, Канаде, Австралии, Британии, во Франции, на Кипре и т. д. Издаются газеты: «Арарат» (Ливан), «Нор Серунд» (Армения), «Джаакир» (Египет), «Масис» (США), «Занг» (Австралия) и др., выпускается армянский телечас (Канада) и радиопрограмма (Австралия). Партия выступает за справедливое решение армянского вопроса и возвращение всех армян на историческую родину.

В Армении партия входит в оппозицию, член партии Егия Джереджян— депутат ливанского парламента.

В состав партии входят организация AEBU, поддерживающая армянские школы; оздоровительные и социальные учреждения; молодежные союзы «Тхруни» и «Гайдз»; спортивный клуб Homenmen.

http://armenia.russiaregionpress.ru/archives/8738

Очередной съезд традиционной партии "Гнчак"

Съезд выбрал новое правление и переизбрал на должности председателя партии Людмилу Саркисян. Выступившие подвергли резкой критике действующие власти и указали на необходимость продолжения борьбы за утверждение конституционного строя. http://www.kavkaz-uzel.ru/blogs/posts/3233

Съезд Социал-демократической партии «Гнчакян» (фоторепортаж)

В Ереване сегодня, 9 января, прошел седьмой съезд Социал-демократической партии «Гнчакян». Съезд прошел в одном из штабов Армянского Национального Конгресса, поскольку другие столичные гостиничные комплексы отказались предоставить зал оппозиционной партии.

Ուզում են պառակտել ՍԴՀԿ-ն

ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի անդամների եւ ՍԴՀԿ ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանի ու նրան աջակցող Վահան Շիրխանյանի միջեւ հայտարարված «զինադադարը» երեկվանից այլեւս ուժի մեջ չէ, եւ դեռ ավելին` վեր է ածվել բացահայտ պատերազմի։ Դեռեւս ամիսներ առաջ սկսված այդ հակամարտությունը վերջին օրերին դադարել էր, քանի որ, մեր տեղեկություններով, կողմերը պայմանավորվել էին զինադադար վերցնել մինչեւ ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի` հունվարի 9-ին կայանալիք համագումարը, որտեղ հայաստանյան հնչակյանները պետք է ընտրեն ՍԴՀԿ նոր վարչություն եւ նոր ատենապետ։

Աճեմյանին ու Շիրխանյանին աջակցող մի քանի գործիչներ, սակայն, երեկ խախտել են «զինադադարը» եւ հանդես են եկել մի հայտարարությամբ, որտեղ, անվստահություն հայտնելով ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանին, հայտարարել են, թե դեկտեմբերի 16-ին եւ 17-ին հրավիրում են «արտակարգ»` (նկատի ունեն արտահերթ - հեղ.) համագումար։ Հայտարարության տակ ստորագրել են ՍԴՀԿ հայաստանյան ԿՎ-ի 2 անդամներ` Գեւորգ Պերկուպերկյանն ու Արսեն Կուպելյանը, ինչպես նաեւ` ՍԴՀԿ-ի 7 կառույցներ։ Այսպիսով, հայտարարության հեղինակները պատրաստվում են համագումար անել, որտեղ պետք է «գահընկեց» անեն Լյուդմիլա Սարգսյանին։ Վերջինս, սակայն, երեկ հանդիպեց լրագրողներին եւ փաստացի ապացուցեց, որ բացի այն, որ այդ հայտարարությունը օրինական ուժ չունի, նաեւ հիմնված է «մեռած հոգիների» սկզբունքի վրա, եւ, որ ամենակարեւորն է` Աճեմյանի եւ Շիրխանյանի հետեւից երեւում են իշխանությունների «ականջները»։ Նախ, օրինականության պահը. ըստ ՍԴՀԿ կանոնադրության, ՍԴՀԿ-ն համագումար է հրավիրում 4 տարին մեկ` ԿՎ առաջարկով, իսկ «արտահերթ համագումար հրավիրվում է ԿՎ մեծամասնության առաջարկությամբ»։ ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի ԿՎ-ն ունի 6 անդամ։ Արտահերթ համագումար հրավիրելու պահանջի տակ ստորագրել են նրանցից 2-ը։ Այսինքն, արտահերթ համագումար հրավիրելը ԿՎ մեծամասնության պահանջը չէ։ Ավելին, ՍԴՀԿ ԿՎ մեծամասնությունը դեռ հոկտեմբերի 31-ին է որոշում կայացրել, ըստ որի, հունվարի 9-ին կայանալու է ՍԴՀԿ հերթական համագումարը։ Բացի այդ, նույն կանոնադրությամբ ամրագրված է, որ «համագումարի կայացման մասին ԿՎ անդամները մարզային կառույցներին գրավոր հաղորդում են ուղարկում համագումարի օրվանից առնվազն 2 ամիս առաջ»։ Այս կետը եւս խախտվել է, քանի որ հայտարարությունը տարածվել է արտահերթ համագումարի օրվանից ընդամենը 2 օր առաջ։ Ինչ վերաբերում է «մեռած հոգիներին», ապա այս կապակցությամբ տիկին Սարգսյանը տեղեկացրեց, որ ստորագրածներից գոյություն ունեն միայն ԿՎ 2 անդամները` Գեւորգ Պերկուպերկյանն ու Արսեն Կուպելյանը, ինչպես նաեւ` «Սարգիս Տխրունի» ուսանողական-երիտասարդական միության վարչությունը, որի ղեկավարը, ի դեպ, նույն Պերկուպերկյանն է, եւ Կապանի «Աղասի» մասնաճյուղը։ Մնացած կառույցները, ինչպես տեղեկացրեց տ-ն Սարգսյանը, վաղուց լուծարված են կամ երբեք էլ գոյություն չեն ունեցել։ Ինչ վերաբերում է իրեն «անվստահություն հայտնելուն», ապա տիկին Սարգսյանը նշեց, որ դեռեւս սեպտեմբերին կայացած համահնչակյան 19-րդ համագումարում եզրակացություն է ընդունվել, ըստ որի, «ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցը` ի դեմս վարչության եւ Լյուդմիլա Սարգսյան ատենապետի, դրական առաջընթաց է գրանցել, հատկապես` վերջին 3 տարիների ընթացքում»։ «Ի՞նչ է փոխվել վերջին 2 ամիսների ընթացքում։ Առանձնապես ոչ մի բան տեղի չի ունեցել»,- հայտարարեց Սարգսյանը` ներկայացնելով կատարվածի իրական պատճառը։ Նա տեղեկացրեց, որ դեռեւս այդ համագումարից առաջ Սեդրակ Աճեմյանը իրեն ակնարկել է, որ ՍԴՀԿ-ն պետք է դուրս գա Հայ ազգային կոնգրեսից։ Սակայն տեսնելով Սարգսյանի հաստատակամությունը` Աճեմյանը փորձել է հարցը տեղափոխել համագումար։ Դա եւս Աճեմյանին չի հաջողվել, քանի որ համագումարում Գուրգեն Եղիազարյանի ելույթից եւ դրա արձագանքից հետո պարզ է դարձել, որ Կոնգրեսից դուրս գալու հարցն այդ պահին անհնար է համագումարով անցկացնել։ «Աճեմյանը, հասկանալով, որ այդ ճանապարհով չի կարող կուսակցությունը հանել Կոնգրեսի կազմից, գնաց այլ ճանապարհով` վարկաբեկել Լյուդմիլա Սարգսյանին, կայացնել համագումար, որտեղ ինքը կկարողանա ձեւավորել նոր վարչություն եւ նոր ատենապետ, որոնց օգնությամբ ինքը կարող է իրականացնել այդ խնդիրը»,- հայտարարեց Սարգսյանը։ Ինչ վերաբերում է Վահան Շիրխանյանին, ապա Սարգսյանը նշեց, որ վերջինս «ի սկզբանե մտել էր ՍԴՀԿ` նպատակ ունենալով պառակտել կուսակցությունը»։ Իսկ Շիրխանյանն ու Աճեմյանը, ինչպես երեկ պատմեց Լյուդմիլա Սարգսյանը, միասին իրականացնում են իշխանությունների ծրագիրը` պառակտել Կոնգրեսն ու ստեղծել ավանդական կուսակցությունների գրպանային ընդդիմություն։ «ՍԴՀԿ-ն, որը ազգային ավանդական կուսակցություն է, անդամագրվել է Կոնգրեսին։ Իսկ մյուս 2 ավանդական կուսակցությունները իշխանական թեւում են` ե՛ւ ՀՅԴ-ն, ե՛ւ ռամկավարները։ Այստեղ պակասում է մի շատ կարեւոր օղակ` ՍԴՀԿ-ն, ինչի պատճառով ազգային ուժերի միասնությունը` գրպանային ընդդիմությունը, չի կայանում։ Դա, ըստ իրենց, պիտի հակակշիռ դառնա ՀԱԿ-ին, բայց դա ուղղակի ծիծաղելի է։ ՀԱԿ-ին ոչ մի քաղաքական ուժ չի կարող հակակշիռ դառնալ»,- երեկ հայտարարեց Լյուդմիլա Սարգսյանը։ Եւ ի դեպ, վերջինս նաեւ հիշեցրեց, որ այդ նպատակով իշխանությունները նաեւ խրախուսում են Աճեմյանի գործարարական հավակնությունները. Աճեմյանը, ըստ Սարգսյանի, Հայաստանում լուրջ բիզնեսներ ունի։ «Մարդը, որը կոչված է օրինականություն պահպանելու, հարգելու կուսակցության կանոնագիրը եւ ծրագիրը, ինքը բոլոր կետերով այդ կանոնագիրն ու ծրագիրը խախտում է։ Սեդրակ Աճեմյանը փորձում է կուսակցությունը ծառայեցնել իր սեփական շահերին։ Մենք դա երբեւէ թույլ չենք տա»,- հայտարարեց Լյուդմիլա Սարգսյանը։
ՀԳ. Տ-ն Սարգսյանը երեկ նաեւ նշեց, որ քանի որ այս հայտարարությունն ու դրա հեղինակների պահանջը անօրինական են, ապա իրենք ոչինչ չեն անելու եւ հանգիստ նախապատրաստվելու են հունվարի 9-ին կայանալիք համագումարին։
http://www.armtimes.com/6495 

Կհաջողվի՞ պառակտել ՍԴՀԿ-ն

Հունվարի 9-ին Երեւանում կայանալու է ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի 7-րդ` հերթական համագումարը, որին կհրավիրվեն Սփյուռքի բոլոր հնչակյան կառույցների ղեկավարներն ու ՍԴՀԿ Կենտրոնական վարչության բոլոր անդամները։ Այդ մասին երեկ մեզ հետ զրույցում տեղեկացրեց ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը։ Վերջինիս խոսքով, քանի որ մինչեւ համագումարի օրը շատ քիչ ժամանակ է մնացել, ուստի երեկ ՍԴՀԿ գրասենյակում հրավիրվել է վարչության նիստ, որի ընթացքում ձեւավորվել է համագումարի կազմկոմիտեն. կազմկոմիտեում ընդգրկվել են ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը, ՍԴՀԿ Լոռու մարզի ատենապետ Ալեքսանդր Ալեքյանը, Հայաստանի վարիչ մարմնի անդամ Համբարձում Եղիազարյանը, Երեւանի մարզային կառույցի ատենապետ Հրաչ Աղաբեկյանը եւ ՍԴՀԿ շարքային անդամ Անահիտ Սարգսյանը։ Նշենք, որ ըստ որոշ տեղեկությունների, ՍԴՀԿ այս համագումարը շատ կարեւոր փորձություն է լինելու, քանի որ ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի մի քանի անդամներ` Վահան Շիրխանյանի գլխավորությամբ եւ ՍԴՀԿ ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանի աջակցությամբ, փորձում են պառակտել ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցը։ Հենց այդ պատճառով էլ, շատերը սպասում են ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցի համագումարին, որտեղ էլ պարզ կդառնա, թե ինչպիսին կլինի այս զարգացումների արդյունքը։ Մեզ հետ զրույցում Լյուդմիլա Սարգսյանը չհերքեց, որ ՍԴՀԿ-ում խնդիրներ կան, սակայն պնդեց, որ իրենց կուսակցությունը շարունակում է լինել միասնական եւ միակամ։ «Չեմ ուզում մանրամասնել խնդիրները, խնդիրներ իրոք կան կուսակցության ներսում, բայց դրանք առանձին մարդկանց խնդիրներ են, որոնք, այսպես թե այնպես, չեն իրականանալու, եւ որոնք չեն կարողանալու էական ազդեցություն ունենալ համագումարի վրա»,- նշեց տիկին Սարգսյանը։ Վերջինիս խոսքով, ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցը շարունակում է մնալ «համահնչակյան ընտանիքի անդամ», երբեք այդ ընտանիքից դուրս գալու միտում չի ունեցել, սակայն, իրենք նախեւառաջ առաջնորդվում են Հայաստանում «Կուսակցությունների մասին» գործող օրենքով։ Նշենք, որ հենց այս օրենքի շնորհիվ է, որ ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցը կարողանում է գործել որպես ինքնուրույն մարմին, ինչով էլ տարբերվում է այլ պետություններում գործող ՍԴՀԿ կառույցներից։ Այդուհանդերձ, տիկին Սարգսյանը երեկ նշեց, թե համագումարին խնդիրներ չեն լինելու։ «Մենք շատ կազմակերպված կգնանք դեպի համագումար։ Մինչ այդ բոլոր մարզային կառույցներում կանցկացնենք կոնֆերանսներ, կընտրվեն պատգամավորներ, որոնք կներկայացնեն ՍԴՀԿ հայաստանյան կառույցը, եւ կարծում եմ` ամեն ինչ շատ լավ ընթացք կունենա։ Համագումարում կընտրվի նոր վարչություն, եւ կընտրվի ատենապետ»,- նշեց տիկին Սարգսյանը։

ՍՓՅՈՒՌՔԱՀԱՅԵՐԸ ՀԱՄԱՁԱՅՆ ԷԻՆ

Շաբաթ օրը կառավարության նիստերի դահլիճում կայացավ Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության 19-րդ համագումարը, որին մասնակցելու համար Հայաստան էին ժամանել ՍԴՀԿ Սփյուռքի տարբեր կառույցների ներկայացուցիչները։

ՍԴՀԿ համագումարը Հայաստանում անց է կացվում արդեն 2-րդ անգամ։ Ու թեեւ համագումարի հիմնական նպատակը ՍԴՀԿ Կենտրոնական վարչության նոր կազմի ընտրությունն էր, սակայն համագումարը Հայաստանում անցկացնելու պատճառը հատկապես հայ-թուրքական նախաստորագրված արձանագրությունների հարցն էր։ Սույն խնդրին ՍԴՀԿ ներկայացուցիչները անդրադարձան ոչ միայն համագումարի ժամանակ, այլ նաեւ համագումարից հետո` Ծաղկաձորում կայացած փակ քննարկման ժամանակ, որը մինչեւ երեկ դեռ չէր ավարտվել։ Իսկ համագումարին մասնակցելու համար ՍԴՀԿ ներկայացուցիչները, բացի ընդդիմությունից, հրավերներ էին ուղարկել նաեւ իշխանական կուսակցությունների ղեկավարներին, այդ թվում եւ Սերժ Սարգսյանին։ Ընդդիմությունից համագումարին մասնակցում էին ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, ով վերջում հանդես եկավ նաեւ ծավալուն ելույթով, ինչպես նաեւ Կոնգրեսի անդամ կուսակցությունների ղեկավարները։ Ինչ վերաբերում է իշխանական եւ պրոիշխանական ուժերին, ապա Սերժ Սարգսյանը, բնականաբար, համագումարին չէր եկել. փոխարենը, ՀՅԴ-ից ներկա էր Բյուրոյի անդամ Աղվան Վարդանյանը, իսկ մյուս ավանդական կուսակցությունից` ՀՌԱԿ էլ` ատենապետ Հարություն Առաքելյանը։ Վերջին երկուսը նստել էին կողք կողքի եւ աչքի ընկան ոչ միայն նրանով, որ հանդես չեկան անգամ կարճ ողջույնի խոսքով, այլ նաեւ նրանով, որ մի քանի անգամ, երբ ամբողջ դահլիճը հոտնկայս ծափահարում էր Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին, նրանք ցուցադրաբար մնացին նստած։ Ինչ վերաբերում է ելույթներին, ապա դրանք, բնականաբար, հագեցած էին Հայաստանի առջեւ ծառացած խնդիրների մասին հիշատակումներով եւ հատկապես` հայ-թուրքական արձանագրություններին առնչվող մտահոգություններով։ Մասնավորապես, ՍԴՀԿ Կենտրոնական վարչության ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը հայտարարեց, որ հայ-թուրքական արձանագրությունները «զայրույթի հսկա ալիք են բարձրացրել Սփյուռքի գաղթօջախներում»։ Աճեմյանը շեշտեց, որ Հայաստանը հայտնվել է ներքին ու արտաքին դժվարությունների առջեւ, եւ որ դրանց հաղթահարման համար անհրաժեշտ է Հայաստանի եւ Սփյուռքի ջանքերի մեկտեղումը։ «Բայց մենք, դժբախտաբար, հեռու ենք այդ նպատակներից»,- նշեց Աճեմյանը` հավելելով, որ «այսօր տեսնում ենք, թե ինչպիսի պառակտում է առաջացել Հայաստանի ժողովրդի եւ իշխանության միջեւ»։ «Վերջին ամիսներին այդ պառակտումը խորացել է Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ ընթացած բանակցությունների պատճառով, իսկ վերջերս հրապարակված արձանագրությունները հիասթափության հսկա ալիք առաջացրեցին Սփյուռքում ապրող մեր ժողովրդի զավակների մոտ։ .... Երկրորդ խնդիրը, որ մեզ մտահոգում է, բնականաբար` Արցախի հարցն է. հազարավոր հայորդիների արյան գնով ազատագրված տարածքը սակարկության առարկա դարձնելը մեզ համար անընդունելի է»,- հայտարարեց Աճեմյանը։ ՍԴՀԿ Հայաստանյան կառույցի ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանն էլ, անդրադառնալով անկախության տարիներին Հայաստանի ձեռքբերումներին, նշեց, որ այսօր անկախության հարցում «նկատվում է որոշակի նահանջ»։ «Արտաքին քաղաքական ոլորտում դիտվում են գործընթացներ, որոնք լի են վտանգներով, եւ կարող ենք ունենալ անդառնալի բացասական հետեւանքներ` ոչ միայն հայոց պետականության, այլ նաեւ համայն հայության համար»,- իր ելույթում ասաց տիկին Սարգսյանը։ Առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի` Սփյուռքին ուղղված ելույթի հատկապես առանձին հատվածներ ՍԴՀԿ-ի սփյուռքահայ պատվիրակները լսում էին գլխի դրական շարժումներով։ Դա հատկապես աչքի ընկավ այն ժամանակ, երբ առաջին նախագահը, ներկայացնելով երկրում տիրող քաղաքական, սոցիալական, տնտեսական եւ իրավական իրավիճակը, հայտարարեց. «Դա արդյո՞ք չի թուլացնում հենց Սփյուռքի դիրքերը, չի՞ ամաչեցնում Սփյուռքին` իրենց համերկրացիների առջեւ։ Ինչպե՞ս պետք է սփյուռքահայը արժանապատվորեն խոսի ամերիկացու կամ ֆրանսիացու հետ, երբ իր հայրենիքում քաղբանտարկյալներ կան, եւ արդյո՞ք սրա գինը չպետք է վճարի այս պետությունը»։ Այս խոսքերը սփյուռքահայ պատվիրակները լսում էին դեմքի այնպիսի արտահայտությամբ, ասես նրանցից յուրաքանչյուրը իր վրա զգացել է այդ ամոթը։ Համագումարի պաշտոնական բացումից հետո հնչակյանները ուղեւորվեցին Ծաղկաձոր. այստեղ մինչեւ երեկ ուշ երեկո ՍԴՀԿ-ականները քննարկում էին ինչպես հայ-թուրքական հարաբերությունների հարցը, այնպես էլ Հայաստանի ներքաղաքական խնդիրները։ Քննարկումը կշարունակվի նաեւ այսօր։ Իսկ քննարկումների ավարտից հետո ՍԴՀԿ-ն հանդես է գալու հայտարարությամբ, որտեղ անդրադառնալու է հայ-թուրքական հարաբերությունների խնդրին։ Մեր տեղեկություններով, Ծաղկաձորում քննարկվել է նաեւ Կոնգրեսի հետ համագործակցության հարցը։ Ինչ վերաբերում է ՍԴՀԿ կենտրոնական վարչության անդամների ընտրությանը, ապա այն եւս երեկ դեռ չէր ավարտվել։ Մեր տեղեկություններով, սակայն, հատկապես մեծ է ատենապետի պաշտոնում Սեդրակ Աճեմյանի վերընտրվելու հավանականությունը։ Նշենք, որ այս ընտրությունները չեն վերաբերում ՍԴՀԿ Հայաստանյան կառույցին. հայաստանյան կառույցի համագումարը, որի ժամանակ լինելու են նաեւ ընտրությունները, նախատեսված է առաջիկայում` կամ հոկտեմբերին, կամ նոյեմբերին։
http://www.armtimes.com/3196

ԼԵՎՈՆ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ ԵԼՈՒՅԹԸ

Ողջունում եմ ՍԴՀԿ 19-րդ համագումարը եւ հատկապես այն առիթով, որ այն տեղի է ունենում Հայաստանում, ինչի մասին 18 տարի առաջ ոչ ոք չէր կարող երազել։

Ասվեց, իհարկե, որ համագումարը տեղի է ունենում բախտորոշ, ճակատագրական ժամանակաշրջանում։ Սա ճշմարտություն է, բայց ցավալի ճշմարտություն։ Ցավալի է այն առումով, որ 18 տարվա անկախությունից հետո մենք բախտորոշ եւ ճակատագրական ժամանակաշրջանում ենք ապրում, երբ պիտի արդեն կայացած պետություն ունենայինք, ոչ մի պատահականություն չպիտի վտանգեր մեր գոյությունը, ոչ մի նյարդայնություն, լարվածություն չպետք է լիներ մեր հասարակությունում եւ արտաքին հարաբերություններում։ Ցավոք, մենք շատ ժամանակ ենք կորցրել, եւ այդ ժամանակը կորցրել ենք հատկապես վերջին 10 տարիների ընթացքում, երբ պետության քաղաքականությունը շեղվեց իր բնական հունից։ Այսինքն` նախկին պրագմատիկ, ռեալ քաղաքականությունը փոխարինվեց գաղափարախոսական քաղաքականությամբ, եւ դրա տակ իշխանությունները իրականացնում են իրենց մութ գործերը։ Գաղափարախոսությունը, իհարկե, հրաշալի բան է, բայց դա նաեւ ծառայում է բռնապետերին, ծառայում է հարստահարիչներին` իրենց բռնապետությունները եւ հարստահարությունները քողարկելու համար։ Եւ դուք չպետք է զարմանաք, որ որքան հակաժողովրդական, բռնատիրական է պետությունը, այնքան արտաքուստ նա ազգայնական է իր գաղափարախոսությամբ։ Սա կրկնակի սպեկուլյացիա է եւ վիրավորանք նաեւ ազգին, որովհետեւ խաղալով ժողովրդի ազգային զգացմունքների հետ` իշխանությունները, փաստորեն, փորձում են դրանով ծածկել իրենց հանցավոր գործունեությունը։ Սա` մեկ դիտողություն` այս բախտորոշի մասին։ Այս բախտորոշը եւ ճակատագրականը հենց այն երկու բնութագրականներն են, որոնք ինձ ամենաշատն են հուզում, որովհետեւ դրանք չպետք է լինեին։ Երկրորդը` խոսվեց ազգային հարցերի մասին։ Հասկանալի է, մանավանդ` Սփյուռքը ավելի շատ մտահոգված է հայ-թուրքական հարաբերություններով, Ցեղասպանության ճանաչման խնդրով, Արցախի հարցով։ Սրանք բնական մտահոգություններ են, որոնք կան նաեւ Հայաստանում։ Բայց պետք է նկատի ունենալ, որ սրանք ամբողջը չեն եւ հիմնականը չեն։ Չէր լինի այս վտանգավոր պահը, չէին լինի հայ-թուրքական հարաբերությունների եւ Արցախի հարցի կարգավորման այս շատ մտահոգիչ զարգացումները, եթե չլինեին ավելի հիմնավոր պատճառներ։ Իսկ ավելի հիմնավոր պատճառը` դրանցից մեկը նշեց «Ժառանգության» նախագահը, դա ժողովրդավարությունն է, օրինականությունը եւ հայերեն բառը չկա` կաշառակերությունը դա չի արտահայտում, կոռուպցիան։ Մեր պետությունը վերից վար փտած է։ Սա դասական բռնապետություն է` իր քրեական բոլոր հատկանիշներով։ Կոռուպցիան քայքայում է հայ ժողովրդի բոլոր կենսական հյութերը, թուլացնում մեր պետությունը, մեր պետությունը դարձնում արտաքին ուժերի գործիք։ Չկա Հայաստանում որեւէ բարձրագույն պետական պաշտոնյա, չկա բարձրաստիճան պետական պաշտոնյա, որը սեփական բիզնես չունենա կամ իր պաշտոնավարության ընթացքում հսկայական հարստությունների տիրացած չլինի։ Վերջին 10 տարիներին պարբերաբար, սիստեմատիկորեն թալանվում է Հայաստանի ազգային հարստության կեսից ավելին։ Եթե չթալանվեր, այսօր մեր պետական բյուջեն կլիներ դրա կրկնապատիկը։ Առնվազն։ Եթե այդ թալանը չլիներ, տնտեսական ճգնաժամը այսքան ծանր հետեւանքներ չէր ունենա Հայաստանում։ Եթե ուրիշ ոչ մի ապացույց չունենայինք, բավական կլիներ միայն այն փաստը, որ Հայաստանը նախկին խորհրդային երկրների եւ ընդհանրապես` սոցիալիստական ճամբարի ամենաբարձր տնտեսական անկում արձանագրած երկիրն է։ Նման անկում չկա ուրիշ ոչ մեկում։ 18.5 տոկոս այս տարվա տնտեսական անկումն է` վերջին 8 ամիսներին։ Այդպիսի ուրիշ ոչ մի երկիր չկա` ոչ նախկին խորհրդային հանրապետությունների շարքում, ոչ էլ սոցիալիստական ճամբարում։ Չկա։ Ի՞նչն է պատճառը։ Երբ Հայաստանը Խորհրդային Միության գոյության ժամանակ համարվում էր ամենազարգացած պետություններից մեկը` տնտեսական առումով, մասնավորապես` ժամանակակից տեխնոլոգիաների առումով, ի՞նչ պատահեց այս երկրին։ Հասկացանք` շրջափակումը լրջորեն ազդեց այդ պրոցեսի վրա, պատերազմը, փախստականները եւ այլն, եւ այլն։ Բայց 18 տարի հետո արդեն ամոթ է խոսել այս հարցերի մասին` դրանք պիտի լուծված լինեին։ Սրանք օբյեկտիվ պատճառներ չեն։ Թալանել ոչ մեկը չի ստիպում, դա ինքնակամ գործունեություն է։ Եւ ի՞նչ եք ուզում` երբ այսպիսի վիճակ է տիրում Հայաստանում` եւ ժողովրդավարության բնագավառում, եւ տնտեսական բնագավառում, եւ օրինականության բնագավառում։ Եւ ինչո՞ւ ենք զարմանում, որ Հայաստանը ենթարկվում է այսպիսի արտաքին վտանգների։ Բա ի՞նչ պիտի լիներ։ Ի՞նչ պիտի լինի մի երկրի հետ, որտեղ հարյուրավոր քաղբանտարկյալներ կան։ Ողջ Արեւմուտքում` Եվրոպայի տարածքում, Կենտրոնական Եվրոպայում, նախկին խորհրդային հանրապետություններում, բացի միջինասիական մի քանի հանրապետությունից եւ Ադրբեջանից, որեւէ երկրում քաղբանտարկյալ չկա։ Չեմ խոսում Աֆրիկայի մասին, ասիական որոշ երկրների մասին։ Եթե մենք դրանց դասին պետք է պատկանենք, դա մեզ պատի՞վ է բերելու։ Դա արդյո՞ք չի թուլացնում հենց Սփյուռքի դիրքերը, չի՞ ամաչեցնում Սփյուռքին` իրենց համերկրացիների առջեւ։ Ինչպե՞ս պետք է սփյուռքահայը արժանապատվորեն խոսի ամերիկացու կամ ֆրանսիացու հետ, երբ իր հայրենիքում քաղբանտարկյալներ կան, եւ արդյո՞ք սրա գինը չպետք է վճարի այս պետությունը։ Պետք է վճարի եւ վճարում է։ Վճարում է թուրքերին. ամեն մի քաղբանտարկյալի համար Սերժ Սարգսյանը վճարում է թուրքերին, ադրբեջանցիներին` իր զիջումներով, իր հակազգային քաղաքականությամբ։ Ոչ մի բան չի կորչում, ոչ մի հանցանք անհատույց չի մնում` իր գրպանից չի հատուցում, հատուցում է ազգի գրպանից։

Հայ-թուրքական հարաբերություններում եւ Ղարաբաղի հարցի զարգացումներում տիրող իրավիճակը ածանցյալ է ահա այս պատճառներին։ Չի կարելի, այսպես կոչված` ազգային խնդիրներն առանձնացնել պետության հիմքը կազմող, պետության գոյությունը պայմանավորող գլխավոր սկզբունքներից։ Չի կարելի։ Եթե այդպես վարվենք, միշտ կսխալվենք եւ միշտ ուշացած կարձագանքենք իրադարձություններին։ Ես գտնում եմ, թող ներող լինեն, եթե Սփյուռքը ճիշտ արձագանքեր 2008 թվականի նախագահական ընտրություններին, ճիշտ արձագանքեր մարտի 1-ի իրադարձություններին, ճիշտ արձագանքեր քաղբանտարկյալների առկայության փաստին, չհանդուրժեր դրանք... ընդհակառակը եղան բազմաթիվ սփյուռքահայ կազմակերպություններ, որոնք անգամ այդ պայմաններում ողջունեցին, պաշտպանեցին, աջակցեցին Հայաստանի այդ մարդասպան իշխանություններին... Ի՞նչ ակնկալիքով, եւ ի՞նչ ստացան դրա դիմաց։ Ստացան այն, ինչ ստացան այսօր։ Եւ թող նաեւ այդ մարդիկ ընդունեն իրենց մեղքը։ Ես ուրախ եմ նշելու, որ Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցությունն այդ կառույցների մեջ չէր։

Եթե Սփյուռքը առաջնահերթ չհամարի Հայաստանի ժողովրդավարությունը, օրենքի գերակայությունը եւ կոռուպցիայի անթույլատրելիությունը, թող չզարմանան` նաեւ ազգային խնդիրներում այսուհետեւ եւս մեր գլխին շատ նոր փորձանքներ են գալու։ Ես Սփյուռքին կոչ չեմ անում խառնվել Հայաստանի ներքին գործերին` ամենեւին ոչ, ոչ էլ քաջալերում եմ Հայաստանի իշխանությունների ջանքերը` խառնվել Սփյուռքի գործերին։ Ոչ։ Թե՛ Հայաստանը, թե՛ Սփյուռքը լուրջ հավաքականություններ են, որոնցից յուրաքանչյուրը ինքը կարող է որոշել իր անելիքները։ Սակայն ո՛չ Հայաստանը անտարբեր պետք է լինի Սփյուռքի ներքին խնդիրներին, ասում եմ` չպետք է խառնվի, բայց անտարբեր չպետք է լինի, նույնը` նաեւ Սփյուռքը։ Եթե ոչ այլ բան, ապա Սփյուռքը պետք է վերաբերմունք արտահայտի Հայաստանում կատարվող ցանկացած անօրինականության, ժողովրդավարության ցանկացած սահմանազանցման, կոռուպցիայի երեւույթների ցանկացած դրսեւորման նկատմամբ։ Դա կբարձրացներ Հայաստանի իշխանությունների պատասխանատվությունը, վերահսկողության լրացուցիչ ազդակ կդառնար, եւ Հայաստանի իշխանություններն այսքան անպատասխանատու չէին կարող գործել։ Ես չեմ ուզում ծավալվել` այս հարցերի մասին ես շատ եմ խոսել։ Սա ուղղակի առիթ էր, որ ավելի շատ ծանրանամ Սփյուռք-Հայաստան հարաբերությունների վրա, եւ սա վերջին խոսքս թող լինի։

Ժողովրդավարությունը, օրենքի գերակայությունը, մաքուր, բարոյական, ոչ կոռումպացված իշխանության գոյությունը մեր բոլոր ազգային իղձերի իրականացման հիմքն է եւ անհարկի զիջումներից, պարտվողականությունից խուսափելու միակ միջոցը։ Եթե սա ազգովին չհասկանանք` Սփյուռք, Հայաստան, մենք կմնանք խակ, ոչ հասուն հասարակություն (ես չեմ ասում` ազգ, որովհետեւ որպես ազգ` ոչնչով պակաս չենք որեւէ մեկից) եւ չենք կարող ըստ արժանվույն արձագանքել ցանկացած ժամանակի մարտահրավերներին։

Ես ուզում եմ վստահություն արտահայտել, որ այն համագործակցությունը ձեր կուսակցության հետ որ ստեղծվել է վերջին 2 տարում, նույնիսկ արդեն ինստիտուցիոնալ մակարդակով` ես նկատի ունեմ Կոնգրեսը, շարունակվելու է այնքան ժամանակ, մինչեւ մենք հասնենք մեր բոլոր նպատակների իրականացմանը։
http://www.armtimes.com/3211