Մամուլում հայտնված վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հաղթական լուսանկարը՝ ՍԴՀԿ համահայկական վարչության ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանի հյուրանոցի բացմանը, դժգոհություն է առաջացրել Սփյուռքի ՍԴՀԿ երիտասարդության շրջանում: Լուսանկարների տակ սոցցանցերում Շվեդիայից, Փարզից, Բեյրութից երիտասարդ ՍԴՀԿ-ականները քոմենթներ են արել եւ «դավաճան» են որակել Սեդրակ Աճեմյանին:
Օրերս Փարիզում ուշագրավ նախաձեռնությամբ է հանդես եկել ՍԴՀԿ համահնչակյան ԿՎ ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը, որով, ըստ էության, հաստատել է ընդդիմության վերջին տարիների պնդումները, որ ինքը 124-ամյա ՍԴՀԿ-ն քանդելու եւ այն Հայ ազգային կոնգրեսից հեռացնելու` Սերժ Սարգսյանի նպատակն է իրականացնում:
Եվ այսպես, համահնչակյան կուսակցության ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը դարձյալ ասպատակում է իր աղվոր հայրենիքում: Վերջինս տեղ հասավ ու կուսակցության կենտրոնական վարչությունից հեռացրեց Գուրգեն Եղիազարյանին, իբր Եղիազարյանը խախտել է ներկուսակցական էթիկան, ծաղրել կուսակցական սրբությունները: Բնականաբար, հարց է առաջանում` ի±նչ ծաղրի մասին է խոսքը: Պարզվեց, որ հնչակյան ձեռնադրվելու ժամանակ Վարդան Խաչատրյանը երդվել է Ֆիրդուսու շուկայից գնված խաղալիք դաշույնի վրա, ու այս փաստն արձանագրած Գուրգեն Եղիազարյանին Սեդրակ Աճեմյանը որոշել է չներել: Եթե մտովի ետ դառնանք այն փաստին, որ 19-րդի դարավերջին հնչակյան կուսակցությունը կազմակերպել էր Սասունի և Զեյթունի զինված ապստամբությունները, իսկ 20-րդի դարասկզբին կազմակերպել է Կնյազ Գոլիցինի` այդ հայտնի հայատյացի սպանությունը` Հայկ Բժշկյանցի գլխավորությամբ, ապա ապշելու բան է, որ այսպիսի ավանդություն ունեցող կուսակցության որոշ անդամներ ընդունելության արարողությունը զավեշտի են վերածել ու Վարդան Խաչատրյանին երդվեցրել են խաղալիք դաշույնի վրա:
Մի առիթով ես գրել էի, որ սփյուռքից եկած մեր հայրենակիցները երկու տեսակի են` եղբայրներ և ախպարներ: Եղբայրները` Մոնթեի, Հացպանյան Սարգիսի, Ժիրայր Սեֆիլյանի տեսակներն են: Այս մարդիկ հայրենիք մտան շքամուտքից ու մինչ օրս պայքարում են` հանուն ազատ Հայաստանի, իսկ ախպարները` Սեդրակ Աճեմյանի տեսակներն են: Սրանք հետնամուտքից են ներս մտնում, Ճիշտ կլիներ ասել` սողոսկում: Եվ այսպես, որպես իսկական ախպար` ակնկալելով իշխանական պարգևներ, Սեդրակ Աճեմյանը երկակի խաղ սկսեց խաղալ: Առաջին ճակատում նա դավել սկսեց սերժական թևի հետ` Տիգրան Սարգսյանի գլխավորությամբ, երկրորդ ճակատը` քոչարյանական թևն է` հայտնի Հովիկ Աբրահամյանի գլխավորությամբ: Երկակի այս խաղը նույնիսկ դավերի մեծ վարպետ, իշխանությունը գողացածների մոտ տարակուսանք առաջացրեց, ընդհուպ մինչև Տիգրան Սարգսյանը որոշ շրջանակներում բաց տեքստով հայտարարեց, թե` ես այս մարդուց բան չեմ հասկանում: Պատկերացնում եք` Ներսես Շնորհալու բարդ տաղերը անգիր իմացող Տիգրան Սարգսյանն անգամ Սեդրակ Աճեմյանին չկարողացավ հասկանալ: Արդյունքում, Սեդրակ Աճեմյանը վտանգեց քաղաքական բիզնեսը, վտանգի տակ է վերջինիս տնտեսական բիզնեսը: Սեդրակ Աճեմյանի հայաստանյան ունեցվածքի մասին այս պահին կլռեմ, բայց Հայաստանի Հնչակյան կուսակցության գրասենյակի ղեկավար Լյուդմիլա Սարգսյանը չլռեց, իսկ համահնչակյան կենտրոնական վարչության փոխանդամ Արարատ Մկրտչյանը պարզապես հրաժարվեց իր կարգավիճակից` այդպիսով բողոք արտահայտելով Սեդրակ Աճեմյանի մեքենայությունների դեմ:
Լավ, ինչու± է Սեդրակ Աճեմյանը ժողովրդի կողքը կանգնելու փոխարեն հաճոյանում ՀՀ իշխանագողերին, և որտե±ղ է այս մարդու շարժիչ ուժը: Փորփրելով վերջինիս անցյալը` նախ արձանագրեցինք, որ Սեդրակ Աճեմյանը չի փայլում բարձր ինտելեկտով, նրա մտավոր ներուժը խիստ սահմանափակ է: Վերջինիս վրա, թերևս, խոր ազդեցություն է թողել կամ ինքն էլ զարմացել է, թե ինչպես երեկվա սառնարան վերանորոգող վարպետ Սեթոն, այսօր համահնչակյան կուսակցության ատենապետն է: Ու այս զարմանքը և վերջինիս ծուռտիկ դիրքորոշումն ուղիղ հարցերի վերաբերյալ հիշեցնում են ԱՄՆ-ում հայտնի` մարդու մի տեսակի մասին, որ մեքսիկացիք կոչում են մաչո: Ի±նչ է իրենից ներկայացնում մաչոն: Անկախ տարիքից` միշտ երիտասարդ երևացող, եռանդուն, նախաձեռնող, հաջողակ մարդ` կյանքի բոլոր բնագավառներում` հասարակ քաղաքականից սկսած` անկողնով վերջացրած: Մաչոյի կերպարը բնորոշ է պարզունակ, անկիրթ, կյանքից վայելքներ ակնկալող մարդկանց: Սեդրակ Աճեմյանը, փաստորեն, մարդկային այդ տեսակին է պատկանում: Սրա համար մաչոն կուռք է: Սեդրակ ախպարը դույզն-ինչ չի մտահոգվում բռնազավթված իշխանության համար, բանտերում ապօրինի պահվող մարդկանց համար: Մեկ խոսքով, սառնարան վերանորոգող նախկին վարպետը հասել է այնպիսի բարձունքների, ինչպես ժողովրդական ասացվածքն է դիպուկ բնութագրել` չտեսավ պատին կախ, տեսավ ճակատին կախ: Բայց հենց այստեղ են ասել, որ գերանդին քարին դեմ առավ: Պարզունակ իմացությունների տեր այս մարդը հայաստանյան քաղաքական դաշտը չէր պատկերացնում` քիչ է, հաշվի չէր առել նաև դիմացինների կրթական բարձր մակարդակը և պատրաստվածությունը: Ու բախվելով բարձր ինտելեկտի տեր մարդկանց մերժողական վերաբերմունքին` մազերը ներկած մեր մաչո Սեդրակը մնաց առանց մաչոյի մ-ի` դառնալով աչո Սեդրակ:
Եթե Սեդրակ Աճեմյանը կկարդա գիրս ու կշարունակի ասպատակել Հայաստանում, ապա հաջորդ անգամ կետ առ կետ կներկայացնենք Սեդրակ Աճեմյանի հայաստանյան ունեցվածքը, իսկ եթե դեռ մի պտղունց հայրենասիրություն ու էլի ինչ-որ մաքուր բան է մնացել, ապա Սեդրակ Աճեմյանը ներողություն կխնդրի սեփական կուսակիցներից և կաջակցի վերջիններիս Հայաստանում սահմանադրական կարգի վերականգնման պայքարում:
Սուրեն Սարգսյան
Արաբկիր թաղամասը, որտեղ ծնվել, մեծացել եմ նաև ես, հիմնադրել են սփյուռքահայերը, ավելի ստույգ` հայրենադարձները դրսի արաբկիրցիների օժանդակությամբ, այստեղ ստեղծել են մշակույթի օջախներ, հայտնի քիմմաքրման ֆաբրիկան. Արաբկիր համայնքը սփյուռքից ամենայն աջակցություն է ստացել: Տարօրինակ ձևով, սակայն, ժամանակի ընթացքում ներգաղթած մեր հայրենակիցների մեծ մասը կրկին վերադարձավ արտասահման, բայց պատճառների մասին չէ, որ ուզում եմ խոսել, ու նաև գնահատականից եմ ուզում զերծ մնալ, թե ում գնալն էր արդարացված, թե ով պարզապես լքեց հայրենիքը մի քանի փալաս-փուլուսի համար. սրանք այլ թեմաներ են: Այնուամենայնիվ, մեզ համար սփյուռքահայերը երկու տեսակ են լինում, հիրավի, եղբայրներ և, ցավոք, ախպարներ: Եղբայրները նրանք են, ովքեր, հատկապես 88-ից սկսած, դուռը բացեցին ու ներս մտան` մեզ հետ, մեր կողքին իրենց պատմական հայրենիքում պայքարելու համար: Միայն Մոնթեի ու Ժիրայր Սեֆիլյանի տեսակը բավական է, որ պատկերացում կազմենք իրական եղբայրների մասին: Այս տղերքը, առանց ավելորդ շատախոսության, նվիրական գործին լծվեցին. հայրենիքի ազատագրումը այս մարդկանց համար պատվի խնդիր էր, նույնիսկ եթե որոշ տեղացիների նախանձն էին շարժում, կամ իշխանություն կոչվածները հալածում էին և հալածում են նրանց: Հենց միայն Սարգիս Հացպանյանի, Վարդգես Գասպարիի օրինակները բավ են, բայց փաստ է նաև, որ այս մարդիկ չեն պատրաստվում խոնարհել պայքարի դրոշը: Նրանք, իրոք, արդար ու ազատ Հայաստան են երազում: Այսինքն, եղբայր են նրանք, ովքեր հայրենիք են մտնում շքամուտքից: Բայց այլ են ախպարները: Դրանք 1988 թվականից մեր գլխին լոլո կարդացողներն են` թե պետք չէ բարձրացնել Արցախի խնդիրը, պետք է համագործակցել սովետմիության հետ, սովորեցնում էին, թե ինչն է լավը, ինչը` վատը, ու համագործակցության կոչ անողները դաշնակ պարագլուխներն էին, և, իհարկե, ոչ միայն նրանք, մասնավորապես ՍԴՀԿ համաշխարհային կառույցի ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը, թվում է, թե պետք է, որ առաջինը ցանկանար, ելնելով իր ղեկավարած կուսակցության գաղափարախոսությունից, նախ և առաջ Հայաստանում հաստատել ժողովրդավարական կարգեր: Ամեն ինչ պետք է աներ ավազակապետության ռեժիմը կազմաքանդելու համար, ու միայն դրանից հետո, երբ ՀՀ-ում ստեղծվեին հավասար պայմաններ բոլոր կուսակցությունների համար, արդեն պետք է մասնակցեր արդար ու թափանցիկ ընտրություններին բոլոր մակարդակներով` կերտելով ժողվրդավարական հայրենիք: Դրանից հետո էր, որ Սեդրակ Աճեմյանը, որ նաև խոշոր ձեռնարկատեր է, արդար մրցութային պայմաններում կարող էր համապատասխան ներդրումներով օգնել թե° հայրենիքին և թե° զարգացնել իր բիզնեսը: Բայց, ցավոք, այդ արդար տարբերակը Սեդրակ Աճեմյանը չընտրեց: Գործարքի մեջ մտնելով գողապետական ռեժիմի հետ` ավազակապետերից ստացած արտոնությունների դիմաց Սեդրակ Աճեմյանը, բառիս իսկական իմաստով, փորձեց ծախել կուսակցության դիվիդենտները: Եվ ի հաշիվ դավանափոխ եղած ԱԺ պատգամավորի` Սեդրակ Աճեմյանը ոչ միայն ուզում էր լեգիտիմացնել անօրեն Ազգային ժողովը, այլև փոխել ՍԴՀԿ կշիռը` հայաստանյան այդ կառույցը պոկելով Հայ ազգային կոնգրեսից, դարձնել իշխանամետ ինչ-որ մի բան: Այս խաղում, իհարկե, ցավում եմ Վարդան Խաչատրյանի համար, որ ախպարի պես հետնամուտքից ներս մտավ, այնինչ, կարող էր եղբոր պես բացել շքամուտքի դուռը: Ինչպես ասում են` Աստված իր հետ: Թեմային չէի անդրադառնա, եթե ՍԴՀԿ համաշխարհային կառույցի ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը չշարունակեր ջուր պղտորել: Ուզում եմ հիշել մի պատմություն, երբ սփյուռքահայ մի գործարար, լրագրողիս տեսնելուն պես սկսեց լոլո կարդալ, որ հայրենիքն աղվոր է, և անանկ կսիրե, որ հոս գորգագործարան բացած է: ՙԵվ ինչքա±ն աշխատավարձ եք տալիս՚,- հարցրեցի սրան, ու վերջինս խրոխտ պատասխանեց` ամսական 50 դոլար: Ու երբ լսեց իմ հակադարձումը, թե` հարամ է քո կերած հացը, խիստ վիրավորվեց, կամ այդպես ձևացնելով, դուրս փախավ: Հազարներով վաճառած գորգի դիմաց այդ մեծ հայրենասերը իր հայրենակցուհիներին կոպեկներ էր տալիս այն դեպքում, երբ նմանատիպ ծանր աշխատանքը գորգագործ կնոջը բազմաթիվ ծանր հիվանդությունների առաջ է կանգնեցնում` ընդհուպ մինչև չբերություն: Սեդրակ Աճեմյանի ու իր նմանների տեսակը գինու կարասն ընկած մկան պես մի բան է, որ փչացնում են ամբողջ գինին: Աճեմյաններն` ուր, մոնթեներն` ուր ու մնացածներն` ուր: Ու քանի որ խոսեցինք այս թեմաներից, ուզում եմ ցավով մի քանի խոսք էլ մեծանուն հայերի մասին ասել:
Ի±նչ են մտածում ազնավուրները, գաֆեսչյանները, քրքորյանները, աղանբեկյաններն ու մյուսները, երբ կանգնում են հայոց ավազակապետերի կողքին` խորացնելով փոքրիկ բռնապետների իշխանությունը: Եթե հայրենիք ու Հայաստան բառերը այս մարդկանց համար, հիրավի, արժեք ունեն, ուրեմն պիտի գիտակցեն, որ օրվա իշխանությունները Հայաստանն առանց հայ ժողովրդի են պատկերացնում: Ու այլևս ինչու± են հայրենասիրական շարժեր անում մեծանուն հայերը: Եթե այս պարզ իրողությանը նրանք անտեղյակ են և, իրոք, չգիտեն, ուրեմն` վերջիններիս մեծությունը բանի պետք չէ£ Եթե կույր են, Հայաստանում լավ ակնաբույժներ կան, թող դիմեն, կօգնենք, ակնոց էլ կուղարկենք, եթե կարիք կա, սակայն ուղտին նստած` կուզեկուզ անելը, պարոնա°յք մեծանուն հայեր, ձեզ պատիվ չի բերում: Հետո չասեք, թե տեղյակ չէիք: Իսկ մտոք կույր լինելը ամենամեծ մեղքն է: Կամ լավն արեք կա°մ լավություն մի խաղացեք: Միևնույնն է, ձեր ուղարկած փողերից հայ ժողովուրդը շահ չունի:
Սուրեն Սարգսյան
Երեկ լրատվամիջոցների ուշադրության կենտրոնում անսպասելիորեն հայտնվեց Սոցիալ-Դեմոկրատական Հնչակյան կուսակցությունը: Ընդ որում, իրադարձությունները այստեղ գլխապտույտ արագությամբ էին զարգանում: Բայց ամեն ինչի մասին սկզբից:
Այն, որ իշխանությունները իսկապես փորձում են սփյուռքյան երեք կուսակցությունները լիովին իրենց ազդեցության տակ վերցնել, դա վաղուց հայտնի է: Արդեն ստեղծվել է «կոոպերատիվ ռամկավարների» կուսակցությունը, դաշնակների հարցը վաղուց լուծված է, մնում էր տեղի ՍԴՀԿ կառույցը, որը, ինչպես գիտենք, ընդդիմության դաշտում է գտնվում եւ Հայ Ազգային Կոնգրեսի անդամ է հանդիսանում:
Այնպես որ, սպասելի է, որ իշխանությունները փորձելու են պառակտել նաեւ Հնչակյան կուսակցությունը: Իհարկե, Վարդան Խաչատրյանի վերաբերյալ որեւէ մեկնաբանություն անելն առայժմ վաղ է, քանզի նրա մասին լուրերը ոչ մի կերպ հիմնավորված չեն, բայց երեկ ամեն ինչ նրա անվան շուրջ էր պտտվում:
Նախ, երեկ հայտնի դարձավ, որ դեռեւս հոկտեմբերի 31-ին Սոցիալ-Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության վարչությունը արտահերթ նիստ է արել, որտեղ քննարկվել է Վարդան Խաչատրյանի հարցը: Վարչությունը` հիմք ընդունելով ՍԴՀԿ կանոնադրության անդամակցության մասին դրույթի 4-րդ կետը (Հայկական ազգային կուսակցություններից որեւէ մեկին նախկինում անդամակցած մարդիկ կարող են ՍԴՀԿ-ին անդամակցելու դիմում ներկայացնել` այդ կուսակցությունից դուրս գալուց առնվազն մեկ տարի անց), ձայների մեծամասնությամբ դադարեցրել է Վ. Խաչատրյանի 7 օրյա անդամակցությունը ՍԴՀԿ-ին: Կուսակցության տարածած հաղորդագրության մեջ նշվել էր նաեւ, որ նա կարող է դիմում ներկայացնել մեկ տարի անց, որը կքննարկվի վարչության կողմից:
Այս հայտարարությանն անմիջապես հետեւում է ՍԴՀԿ ԿՎ երեք անդամների` Ալբերտ Գաբրիելյանի, Ալեքսանդր Ալեքյանի եւ Էդիկ Պետրոսյանի համատեղ հայտարարությունը, թե «ՍԴՀԿ մամուլի խոսնակ Նարեկ Գալստյանը սույն թվականի նոյեմբերի 2-ին, ոտնահարելով ՍԴՀԿ կանոնադրությունը, ապատեղեկատվություն է տարածել էլեկտրոնային կայքերում: Նա մասնավորապես հայտարարել է, որ Վարդան Խաչատրյանը դեռեւս ՍԴՀԿ անդամ է: Ն. Գալստյանի հայտարարությանը ՍԴՀԿ վարչությունը կանդրադառնա վարչության նիստում: Ինչ վերաբերում է Վ. Խաչատրյանին, ապա որպես ՍԴՀԿ վարչության անդամներ հայտարարում ենք` Վ. Խաչատրյանը 2009 թ. հոկտեմբերի 31-ից այլեւս ՍԴՀԿ անդամ չի եւ ոչ ոք իրավասու չէ` համաձայն ՀՀ կուսակցությունների մասին օրենքի եւ Սոցիալ-Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության ծրագիր - կանոնագրի, բեկանել ԿՎ-ի որոշումը: Վ. Խաչատրյանի դիմումին ՍԴՀԿ-ն կանդրադառնա 1 տարի անց»: Ահա սա` ի պատասխան Նարեկ Գալստյանի հայտարարության:
Այս հայտարարությանը հետեւել է Նարեկ Գալստյանի պատասխանը, որը նա փոխանցել է «7օր»-ին. «Ես Հնչակյան կուսակցության անդամ եմ եւ կատարում եմ Հնչակյան կուսակցության ղեկավար մարմնի հրահանգները»: Իսկ հետո շատ ավելի հետաքրքիր պատասխան է տվել. «Եթե Հնչակյան կուսակցության ղեկավար մարմիններն ինձ հրահանգեն դառնալ բալետմեյստեր, ապա ես կդառնամ բալետմեյստեր», վստահեցրել է ՍԴՀԿ մամլո խոսնակը` հրաժարվելով այլ մեկնաբանություններից: Իմիջիայլոց, նմանատիպ պատասխանը թերեւս յուրահատուկ է ավանդական կուսակցությունների համար: Եթե հիշում եք, մի քանի տարի առաջ ՀՅԴ ԳՄ անդամ Վահան Հովհաննիսյանը` արձագանքելով «Երկիր Մեդիա» հեռուստաընկերության ղեկավար, նույնպես դաշնակցական Գեղամ Մանուկյանի վարքագծին, երբ վերջինս համառորեն չէր ցանկանում վերցնել դաշնակների թափուր մնացած պատգամավորական մանդատը, այսինքն, չէր ցանկանում պատգամավոր դառնալ, հայտարարեց, թե եթե Գեղամ Մանուկյանին հրահանգեն լողի չեմպիոն դառնալ, պիտի դառնա: Ինչպես տեսնում եք, ՀՅԴ-ի ու ՍԴՀԿ-ի ոչ այնքան հեռատես քաղաքականության պատճառով հայ ազգը զրկվում է լողի չեմպիոններից եւ բալետմեյստերներից: Ափսոս:
Ի դեպ, Հայ Ազգային Կոնգրեսը առայժմ զերծ է մնացել ՍԴՀԿ-ի շուրջ այս պատմությանը որեւէ կերպ արձագանքելուց: Փոխարենը անմիջապես արձագանքել է «Գերագույն խորհուրդ- պատգամավորական ակումբ» ՀԿ-ն: Վերջինս ՍԴՀԿ գործունեության մասին երեկ տարածել է հաղորդագրություն, որում մասնավորապես նշված է. «Եթե ճիշտ է տեղեկատվությունն այն մասին, որ ՍԴՀԿ կենտրոնական վարչությունը միջամտել է ՍԴՀԿ հայաստանյան կազմակերպության գործունեությանն, իսկ վերջինս էլ ենթարկվել է դրան, ապա դա կնշանակի, որ ՍԴՀԿ Կանոնադրությունը եւ գործունեությունը հակասում են «Կուսակցությունների մասին» ՀՀ օրենքի 3-րդ հոդվածի պահանջներին:
Դա էլ, իր հերթին, կնշանակի, որ ՍԴՀԿ գործունեությունը հակասում է ՀՀ Սահմանադրության 7-րդ հոդվածով սահմանված դրույթներին, այսինքն` համաձայն հիշյալ օրենքի 30-րդ եւ ՀՀ Սահմանադրության 100-րդ հոդվածների պահանջների, Սահմանադրական դատարանը կարող է կասեցնել կամ արգելել ՍԴՀԿ հայաստանյան կազմակերպության գործունեությունը»:
Այնպես որ, հնչակների շուրջ տիրող իրավիճակը մեզ խոստանում է նոր զարգացումներ, եւ սա պետք է դիտարկել իշխանությունների կողմից նոր` «ընդդիմադիր բեւեռ» ստեղծելու պրոյեկտի ենթատեքստում:
ԿԱՐԵՆ ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆ
Անցած հանգստյան օրերը, պարզվում է, բավականին անհանգիստ են եղել Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության եւ նրա նորաթուխ անդամ, «Ժառանգությունից» հեռացված Վարդան Խաչատրյանի համար: Բանն այն է, որ հոկտեմբերի 31-ին՝ շաբաթ օրը, կայացած արտահերթ նիստում դադարեցվել է Վարդան Խաչատրյանի 7-օրյա անդամակցությունը կուսակցությանը: Այդ առիթով կուսակցության տարածած հաղորդագրության մեջ ասվում է. «Համաձայն ՍԴՀԿ կանոնադրության անդամակցության մասին դրույթի 4-րդ կետի՝ Հայկական ազգային կուսակցություններից որեւէ մեկին նախկինում անդամակցած մարդիկ կարող են ՍԴՀԿ-ին անդամակցելու դիմում ներկայացնել՝ այդ կուսակցությունից դուրս գալուց առնվազն մեկ տարի անց»: «Առավոտի» ունեցած տեղեկություններով՝ ներկուսակցական այս ինտրիգի պատճառի արմատները հասնում են մինչեւ Հայ ազգային կոնգրես: Ընդամենը 1,5 տարի առաջ կուսակցությանն անդամագրված եւ արդեն ՍԴՀԿ ԿՎ անդամ, պաշտպանության նախկին փոխնախարար Վահան Շիրխանյանը ՍԴՀԿ ԿՎ որոշ անդամների հետ հակված է փոխել Հայաստանյան ՍԴՀԿ-ի, այսպես ասած, հունը: Հիշեցնենք, որ ՍԴՀԿ-ն հավատարմորեն շարունակում է մնալ ՀԱԿ-ի կողքին, ինչը շատերին արդեն չի բավարարում: Վարդան Խաչատրյանին ներգրավելով կուսակցական աշխատանքում՝ աստիճանաբար պետք է փորձ արվեր կուսակցության ներկայիս ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանին փոխարինել Վարդան Խաչատրյանով: Իսկ դրան, հավանաբար, կհաջորդեր ՍԴՀԿ-ի՝ ՀԱԿ-ից դուրս գալը: Նկատենք, որ ՍԴՀԿ ԿՎ-ն միանշանակ չի ընկալել կուսակցության հայաստանյան կառույցի անդամակցությունը ՀԱԿ-ին, եւ այս ընթացքում էլի փորձեր են եղել հակակոնգրեսական կեցվածք դրսեւորելու: Նույնիսկ վերջերս տեղի ունեցած համահնչակյան համագումարից առաջ համառորեն լուրեր էին շրջանառվում, որ ՍԴՀԿ-ի՝ ՀԱԿ-ից դուրս գալու հարցն էլ պիտի դրվի քննարկման: Վահան Շիրխանյանը երեկ հրաժարվեց խոսել թեմայի շուրջ՝ միայն անդրադառնալով Վարդան Խաչատրյանին հեռացնելու փաստին, ասաց. «Համբերենք, մինչեւ կուսակցությունն ինքն իր ներքին խնդիրը կլուծի եւ վերջնական հայտարարությամբ հանդես կգա։ Այսօր-վաղը կենտրոնական վարչության հայտարարությունը կլինի՝ ամեն ինչ պարզ կդառնա»: Վարդան Խաչատրյանի հետ խոսել երեկ չհաջողվեց: Վերջինիս հեռախոսն անջատված էր ողջ օրվա ընթացքում:
ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանն էլ պատասխանելով «Առավոտի» հարցին՝ կուսակցության կանոնադրության այդ կետը չէ՞ր գործում, երբ Վարդան Խաչատրյանին ընդունում էիք կուսակցության շարքերը, պատասխանեց. «Կուսակցությունում նման նախադեպ չէր եղել, երբ նորերս այլ կուսակցությունից հեռացված մարդը փորձեր անդամագրվել ՍԴՀԿ-ին, հավանաբար, բացթողումն այդտեղ եղավ: Բարեբախտաբար, կուսակցության «հնաբնակները» շատ ավելի զգոն գտնվեցին եւ պահանջեցին, որ հավատարիմ մնանք կանոնադրության տառին: Բայց Վարդան Խաչատրյանն ինքը լավ ուսումնասիրել էր կուսակցության կանոնադրությունը, ուստի պիտի որ լավ իմանար, որ ՍԴՀԿ-ին անդամակցելու հարցով չի կարող դիմել: Երբ անդամագրվում էր, իր նկատմամբ ճնշումներ եղե՞լ են կուսակցությանն անդամագրվելու հարցին պատասխանեց՝ ոչ, ասաց, որ լավ ծանոթ է կուսակցության կանոնադրությանը»: «Առավոտի» հարց-ենթադրությունը՝ Վարդան Խաչատրյանի անդամակցության հարցում ՍԴՀԿ-ի կամ Վարդան Խաչատրյանի նկատմամբ ճնշումնե՞ր են եղել, տիկին Սարգսյանն անպատասխան թողեց: Իսկ 7 օր առաջ որտե՞ղ էին կուսակցության «հնաբնակ»-օրինապաշտները՝ հարցին մեր զրուցակիցը պատասխանեց, որ Վարդան Խաչատրյանի անդամակցության գործընթացը շատ հապճեպ է եղել. «Դա մեր մի շարք ընկերների ցանկությունն էր, չեմ ուզում կոնկրետացնել, թե՝ ում, վարչությունն էլ ընդառաջ է գնացել՝ թյուրիմացաբար բացթողում անելով. հիմա որոշել ենք շտկել: Այստեղ անձի խնդիր չկա: Մեկ տարի հետո, ընդունված կարգի համաձայն, պարոն Խաչատրյանը թող դիմի՝ ՍԴՀԿ-ին անդամակցելու համար՝ կքննարկենք»: Ինչ վերաբերում է խոսակցություններին, որ ՍԴՀԿ ԿՎ-ն վերականգնել է Վարդան Խաչատրյանի անդամակցությունը կուսակցությանը, տիկին Սարգսյանն ասաց. «Չհավատաք ոչ մի այլ հայտարարության, բացի հայաստանյան վարչության հայտարարություններից: Ըստ կանոնադրության, նման որոշումներ իրավասու է կայացնել միայն ՍԴՀԿ հայաստանյան վարիչ մարմինը: Իսկ մենք իրավունք չունենք վտանգելու Հայաստանում ՍԴՀԿ-ի գործունեությունը»:
Արդյոք այս պատմությունն ածանցյա՞լ է վերջերս տեղի ունեցած ՌԱԿ, ՀՅԴ եւ ՍԴՀԿ առաջին դեմքերի՝ Հայաստանում տեղի ունեցած հանդիպմանը, որին մասնակցել էր նաեւ ՍԴՀԿ ԿՎ ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանը: Տիկին Սարգսյանն ասաց, որ Աճեմյանը պարտավոր չէր այդ հանդիպման մասին իրենց հաշվետվություն տալ, մանավանդ, որ այն վերաբերել էր երեք կուսակցությունների սփյուռքյան գործունեությանը՝ համահայկական հարցերի վերաբերյալ:
ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
