воскресенье, 17 января 2010 г.
ՍԴՀԿ-կենտրոնական վարչության հայտարարությունը հայ-թուրքական արձանագրությունների վերաբերյալ Սահմանադրական դատարանի որոշման կապակցությամբ:
Սոցիալ-դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության կենտրոնական վարչությունը (ատենապետ` Լյուդմիլա Սարգսյան) տարածել է հայտարարություն հայ-թուրքական արձանագրությունների վերաբերյալ Սահմանադրական դատարանի որոշման կապակցությամբ: Դրանում ասվում է. “ՀՀ Սահմանադրական դատարանի վճիռը հայ-թուրքական արձանագրությունների սահմանադրականության վերաբերյալ հերթական անգամ ապացուցում է այն ճշմարտությունը, որ մեր երկրի բոլոր ոլորտները համակված են խոր համակարգային ճգնաժամով և կաթվածահար են: Առավել ևս դա վերաբերում է Հայաստանում սահմանադրական կարգի գործառությանը: Սահմանադրական տխրահռչակ դատարանը բոլոր գողացված, կեղծված, արյունով լվացված հանցագործ ընտրությունները Հայաստանում օրինական հռչակեց:
Այսօր նորից փաստվեց, որ սահմանադրությունը ՀՀ-ում ունի ֆիկտիվ բնույթ, իսկ սահմանադրական կարգի փոխարեն իրականում գործում է միայն ավազակապետական կարգը: Ցավով պիտի արձանագրենք, որ Սահմանադրական դատարանի ինստիտուտն ընդամենը կցորդ է չարաբաստիկ ղարաբաղյան կլանի մոտ, որը և օգտագործում է այդ ինստիտուտը` իր իշխանությունը պահպանելու համար:
ՀՀ Սահմանադրական դատարանը կատարեց հերթական քայլը ազգային դավաճանության խայտառակ գործում: Ավաղ, նույն քայլը կատարեցին և այն քաղաքական ուժերը, որոնք շեղելով ժողովրդի ուշադրությունը գողապետական ռեժիմի ճարտարապետներից, իմիտացիոն պայքարի բեմադրություն ցուցադրեցին ՍԴ շենքի մոտ:
Ժողովրդական իմաստությունն ասում է, որ ձուկը գլխից է փտում: Միայն ազատվելով ղարաբաղյան կլանից, կազմաքանդելով ավազակապետական ռեժիմը, մենք կկարողանանք վերականգնել սահմանադրական կարգը երկրում և դրանով իսկ կանխել ազգային դավաճանության յուրաքանչյուր դրսևորում”:
пятница, 15 января 2010 г.
«ԳԵՎՈՐԳ ՊԵՐԿՈՒՊԵԿՅԱՆԸ ԹՈՂ ԼԱՎ ԻՄԱՆԱ, ՈՐ ԻՆՔՆԱՀՌՉԱԿ ՍԴՀԿ-Ի ԱՏԵՆԱՊԵՏԻ ՊԱՇՏՈՆՆ ԱՆԳԱՄ ԻՐ ՀԱՄԱՐ ՉԻ ՆԱԽԱՏԵՍՎԱԾ, ԱՅԼ ՎԱՐԴԱՆ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ»
Հունվարի 9-ին «Մուսա լեռ» համալիրի դահլիճում տեղի ունեցավ ՍԴՀԿ Հայաստանի կազմակերպության արտահերթ համագումարը, որը հրավիրել էին Լյուդմիլա Սարգսյանն ու իր կողմնակիցները։ Ներկա էր նաև Հայ ազգային կոնգրեսի ողջ ղեկավար կազմը` Լևոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորությամբ։ Համագումարի արդյունքների և հետագա հնարավոր զարգացումների վերաբերյալ պարզաբանում ստանալու նպատակով դիմեցինք, իր իսկ բնորոշմամբ, այսօր շարքային հնչակյան, ազգային անվտանգության նախկին փոխնախարար ԳՈՒՐԳԵՆ ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆԻՆ։
среда, 13 января 2010 г.
Շիրխանյանը ներդրված էր ՍԴՀԿ-ում
Հայաստանի քաղաքական դաշտի լուսանցքային իրավիճակը անցած տարի գրանցեց ՍԴՀԿ պառակտման փաստը, որը նշանավորվեց անջատված թեւի կայացրած արտահերթ համագումարով ու հակառակորդների կողմից գնահատվեց որպես ապօրինի:
Հայաստանի քաղաքական դաշտի լուսանցքային իրավիճակը անցած տարի գրանցեց ՍԴՀԿ պառակտման փաստը, որը նշանավորվեց անջատված թեւի կայացրած արտահերթ համագումարով ու հակառակորդների կողմից գնահատվեց որպես ապօրինի: Այս տարվա 9-րդ օրը կայացավ կուսակցության հերթական համագումարը եւ նորից գնահատվեց որպես ապօրինի, այս անգամ՝ անջատվածների կողմից:Առանց առարկայական հիմնավորման, ՍԴՀԿ-ից անջատված թեւի հեղինակավոր անդամ Վահան Շիրխանյանը մեզ հետ հեռախոսազրույցում ասաց, որ հունվարի 9-ին կայացած համագումարն օրինական համարել չի կարելի, քանի որ օրինականը եղել է արտահերթը, որի ընթացքում Լյուդմիլա Սարգսյանը հեռացվել է կուսակցությունից, ու նրան այլեւս չի կարելի համարել կուսակցության ատենապետ: Միակ "հիմնավորումը" եղավ այն, որ Վահան Շիրխանյանը հայտարարեց, որ Լյուդմիլա Սարգսյանը համագումար է հրավիրել նախաձեռնող խմբի կայացրած որոշմամբ, որի անդամներից միայն երկուսն են կապ ունեցել կուսակցության հետ:
вторник, 12 января 2010 г.
Երկու ՍԴՀԿ կարո՞ղ է լինել Կոնգրեսում
Հունվարի 9-ին, համաձայն համահնչակյան կուսակցության 19-րդ համագումարում կայացված որոշման, տեղի ունեցավ Հայ Ազգային Կոնգրեսի անդամ Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության հայաստանյան կառույցի հերթական 7-րդ համագումարը:
ՍԴՀԿ-ՈՒՄ ԱՅԼԵՎՍ ԽՄՈՐՈՒՄՆԵՐ ՉԿԱՆ
ՍԴՀԿ-ում այլեւս խմորումներ չկան, քանի որ ՍԴՀԿ-ում այլեւս չկան այն մարդիկ, որոնք անառողջ մթնոլորտ էին ստեղծում կուսակցության ներսում: Չկա նաեւ ՍԴՀԿ-ի մյուս թեւ հասկացությունը, քանի որ իրենք անօրինական դաշտում են գործում: Այդ մարդիկ ՍԴՀԿ շարքերին, ՍԴՀԿ ատենապետին, վարչությանը չեն հուզում, եւ եթե նկատել եք` մենք նրանց ոչ մի հայտարարության չենք անդրադառնում եւ չենք արձագանքում: Ինչ անում են իրենք, ընդամենը սրտի մխիթարություն է եւ իրենց մասին հիշեցնելու փորձ:
понедельник, 11 января 2010 г.
Людмила Саркисян: Партия «Гнчак» была и остается в рядах АНК
9-го января в Ереване состоялся 7-ой съезд армянского представительства Социал-демократической партии “Гнчак”. На съезде присутствовали лидеры всех партий-членов Армянского национального конгресса (АНК), артисты Ерванд Манарян, Ашот Адамян и экс-президент Армении Левон Тер-Петросян.
На съезде присутствуют также 50 делегатов из региональных ячеек партии “Гнчак”, которые изберут новое центральное правление и лидера партии.
Лидер партии «Гнчак» Людмила Саркисян выступила с речью, в котором выразила убежденность, что последние попытки, направленные на раскол партии со стороны некоторых ее деятелей, не увенчались успехом. «Наша партия была и остается в рядах АНК, тем самым внеся свой большой вклад в деле восстановления конституционного порядка и демократии в стране», – заметила она.
Саркисян заметила, что на данный момент из-за не обдуманного правления прежнего и нынешнего руководства страны, Армения во внешнем мире де факто потеряла свою суверенность. «А внутри страны правит полицейский режим», – заметила Людмила Саркисян.
Возвращаясь к внутрипартийным проблемам, она заметила, что некоторые члены партии «заблудились и идут не правильным путем», «но если они опомнятся, двери партии «Гнчак» все еще открыты перед ними».
Социал-демократическая партия Гнчакян, Гнчак (Гнчак — арм. «колокол», в честь герценской газеты) — одна из старейших армянских политических партий. Основана в 1887 г. студентами женевского университета А. и М. Назарбеками, Р. Ханазатом, Г. Кафяном и др., издающими армянскую революционную газету «Гнчак». Партия стала первой социалистической партией, действующей на территориях Османской Турции и Персии.
В опубликованной в 1888 г. программе ближайшей целью партии признавалось освобождение Западной Армении путем общенационального восстания, чему должно было последовать установление социалистического строя. Гнчакисты являлись ярыми пропагандистами марксизма, впервые в армянской действительности с позволения Ф. Энгельса опубликовали перевод основной части «Коммунистического манифеста». Из знаменитых совместных акций Гнчакянов и РСДРП (б) — забастовка в Баку в 1904 г.
Партия активно участвовала в освободительной борьбе армянского народа против Османской империи, организовала митинги в Гум-Габу (1890) и Бабы-Али (1895), восстания Сасуна, Зейтуна и т. д. Членами партии были видные гайдуки Мецн Мурад, Жирайр, Грайр, Христофор Оганян, Мурад Себастаци (впоследствии примкнул к дашнакам) и др.
20 лидеров партии были повешены в Стамбуле в начальном этапе Геноцида армян (1915).
Партия сыграла важную роль в защите Первой Республики Армения, ее члены участвовали в Сардарапатской битве.
После победы Советской власти в Армении Гнчакисты объявили о самоликвидации в пределах СССР. Однако в ряде стран партия продолжала свою деятельность, в частности, участвовала в самообороне армянской общины Ливана в 1970— 80-х гг..
С начала 1990-х Гнчакисты участвовали в обороне Карабаха, был создан отряд «Мецн Мурад».
Сегодня партия имеет отделения в США, Ливане, Сирии, Кувейте, Армении, Египте, Аргентине, Уругвае, Канаде, Австралии, Британии, во Франции, на Кипре и т. д. Издаются газеты: «Арарат» (Ливан), «Нор Серунд» (Армения), «Джаакир» (Египет), «Масис» (США), «Занг» (Австралия) и др., выпускается армянский телечас (Канада) и радиопрограмма (Австралия). Партия выступает за справедливое решение армянского вопроса и возвращение всех армян на историческую родину.
В Армении партия входит в оппозицию, член партии Егия Джереджян— депутат ливанского парламента.
В состав партии входят организация AEBU, поддерживающая армянские школы; оздоровительные и социальные учреждения; молодежные союзы «Тхруни» и «Гайдз»; спортивный клуб Homenmen.
суббота, 9 января 2010 г.
Լյուդմիլա Սարգսյանն ընտրվել է ՍԴՀԿ ատենապետ
Очередной съезд традиционной партии "Гнчак"
Съезд выбрал новое правление и переизбрал на должности председателя партии Людмилу Саркисян. Выступившие подвергли резкой критике действующие власти и указали на необходимость продолжения борьбы за утверждение конституционного строя. http://www.kavkaz-uzel.ru/blogs/posts/3233 |
ՍԴՀԿ – 7-րդ համագումար.Բացման խոսք
ՍԴՀԿ –ի այսօր մեկնարկած 7-րդ համագումարը սովորական միջոցառում չէ, անցկացվող համաձայն մեր կուսակցության գործունեության ժամանակացույցի :Այն առանձնակի երևույթ է ,որը դժվար է թերագնահատել ,քանզի այստեղ ,այս ամբիոնից հնչեցված մտքերը ,գաղափարները ,որոշումները ոչ միայն հետադարձ հայացք են հաշվետու ժամանակահատվածին, նշմարում լուծվելիք խնդիրների ,այլ նաև հայացք են Հայաստանի և ողջ հայության ներկայիս ու ապագայի :
Եվ չնայած որ լատիներեն փարտիս բառը, որը հայերեն թարգմանությամբ հնչում է որպես կուսակցություն ,նշանակում է ընդամենը ընդհանուրի մեկ մաս ,մենք համարձակություն ենք վերցնում մեր վրա տալու որոշակի գնահատականներ, որոնք հավակնում են լինելու մեր ժողովրդի ոչ թե մի մասի, այլ ճնշող մեծամասնության կարծիքը:
Ակնհայտ ճշմարտություն է ,որ յուրաքանչյուր իրեն անկախ հռչակած պետության հիմնարար սկզբունքներից է ինքնիշխանությունը : Ինքնիշխանություն ասելիս ,մենք նկատի ունենք պետության ղեկի մոտ գտնվող ղեկավարության ունակությունը ընդունել որոշումներ, առաջնորդվելով միմիայն գերագույն ազգային-պետական շահերով :
Այդպիսին էր մասնավորապես այն իշխանությունը, որը ղեկավարվում էր ՀՀ առաջին հիմնադիր նախագահ Լևոն Տեր- Պետրոսյանի կողմից :
Հայաստանի Հանրապետությունը դժվարին պայմաններում ,գտնվելով ծանրագույն սոցիալ-տնտեսական վիճակում ,խրոնիկ շրջափակման մեջ , առաջին հիմնադիր նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ղեկավարությամբ ոչ միայն չզիջեց իր սուվերենությունը , այլ ընդհակառակը` հաստատակամորեն կանգնեց ոտքի, հաղթեց պատերազմում և ձեռք բերեց պատշաճ միջազգային իմիջ, ինչի հիմքը համդիսացավ հենց ինքը` սուվերենությունը և դրա հետ սերտորեն կապված ժողովրդավարությունը, քանզի ուժեղ, անկախ իշխանություն կարելի է ապահովել միայն ունենալով ժողովրդի վստահության քվեն ,իսկ այդ քվեն իր հերթին կարող են ապահովել միմիայն ժողովրդավարական համակարգը , ժողովրդավարական ռեալ գործող ինստիտուտները : Դեմոկրատիայի բացակայության պայմաններում , գտնվելով անազատության մեջ ,ժողովուրդը երես է թեքում իշխանություններից , ինչի վերջնական արդյունքն է լինում սուվերենության կորուստը :
Ավաղ, այդպես եղավ նաև ներկա իշխանությունների հետ: Վերջին տասը տարիների ընթացքում , առաջնորդվելով լոկ եսասիրական, նեղ խմբային շահադիտական հետաքրքրություններով, Քոչարյան- Սարգսյան զույգը ստեղծեց կրիմինալ պետական համակարգ` երկրում ոչնչացրեց ժողովրդավարությունը, դրանով իսկ առաջացնելով բնական ատելություն ազգաբնակչության կողմից : Ժողովուրդը օտարացվեց իշխանություններից , ստեղծված իրավիճակից լավագույնս օգտվեցին արտաքին ուժերը: Հայաստանը թե Դե-ֆակտո կորցրեց իր սուվերենությունը: Իշխանությունները հանցավոր կերպով ապահովեցին իրենց վերարտադրությունը, միջազգային աճուրդի հանելով մեր երկրի ինքնիշխանությունը: Մեր երկրի արտաքին քաղաքական վերջին աղմկահարույց ձախողումները դրա ցայտուն օրինակն են :
Այսօրվա դրությամբ Հայաստանը իրենից ներկայացնում է սուվերենությունից բացարձակապես զուրկ մի կախյալ երկիր ,որում տիրում է տիպիկ պոլիցայական ռեժիմ: Հիշեցնեմ , որ պոլիցայները` դրանք երկրորդ աշխարհամարտի ժամանակ նացիստների կողմից օկուպացված տարածքներում տեղական բնակչության թվից հավաքագրված դավաճաններն էին , որոնք իրականացնում էին նացիստների իշխանությունը տեղերում : Փոխանակելով իրենց խիղճն ու պատիվը կես բոքոն հացով և երկու ձվով, պոլիցայները հավատարիմ ծառայում էին օկուպանտներին , դաժանորեն ճնշելով սեփական ժողովուրդը :
Այսօր պատմությունը , ավաղ, կրկնվում է և կրկնակի ցավ ենք ապրում , որ այդ ամենը տեղի է ունենում հենց մեր երկրում :
Ինչքան էլ զզվելի չլինի պոլիցայական ռեժիմը յուրաքանչյուր նորմալ, արժանապատվություն ունեցող անձի համար, այդուհանդերձ գտնվեցին մարդիկ, և այդ թվում ՍԴՀԿ-ի շարքերում ,որոնց հրապուրեց ձրի հացն ու ձուն ,և, որոնք համալրեցին հայ պոլիցայների շարքերը: Հայրենի հանրությունը լավագույնս տեղեկացված է, որ մենք վճռական պայքար տարանք և ազատվեցինք այդ վտանգավոր վտանգավոր տարրերից : Այտուհանդերձ Հնչակյան դուռը բաց ենք թողել բոլոր այն կուսակցականների համար, որոնք ժամանակի ընթացքում կգիտակցեն և կընդունեն իրենց մոլորությունը:
Այսպիսով , ամփոփելով խոսքս , ուզում եմ հավաստիացնել ` ՍԴՀԿ-ի հայաստանյան կառույցը եղել է կա ու կլինի համաժողովրդական շարժման ավանգարդում, հայ ազգային կոնգրեսի շարքերում պայքարելու է պայքարելու է մինչև վերջ ժողովրդավարության և անկախության ամրապնդման համար: Իսկ շարժման հաղթանակից հետո, հավատարիմ մնալով մեր ելակետային սկզբունք - գաղափարին` սոցիալ դեմոկրատիային, երկրում կերտել ենք արդար սոցիալական համակարգ : Դա են մեզ ավանդել Հնչակյան կուսակցության հիմնադիրները ,որին մենք պարտավոր ենք սրբորեն հետևելու :
Իսկ պոլիցայները թող հիշեն, որ իրենց կողմից գործած հանցանքների համար գոյություն չունի վաղեմության ժամկետ : Բոլորը կանգնելու են օրենքի առջև :
Հաղթանակ , հաղթանակ :
Հիմնական զեկույցի սկիզբը
Սույն համագումարի բացմանը նվիրված իմ ներածական խոսքում արդեն տրվեց ներքին ու արտաքին քաղաքական իրավիճակի ամփոփ բնութագիրը , ինչպես նաև ներկա ռեժիմի էությունն ու բովանդակությունը : Ելնելով այդ իրողությունից ,կառուցվել է մեր կուսակցության ռազմավարությունն ու մարտավարությունը հաշվետու ժամանակաշրջանում և խոսելիս կուսակցության արած – չարածի մասին պիտի ընդգծեմ հետևյալը `
Հաշվետու ժամանակահատվածում գոյացան առնվազն երեք լրջագույն իրադարձություններ , որոնք հանդիսացան զորեզ խթան կուսակցաշինարարության գործում :
Առաջինը ` ՍԴՀԿ –ի մաս կազմելն էր ժողովրդական շարժմանը , իսկ հետո էլ ՀԱԿԻ – ն , Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թեկնածությանը սատարումը նախագահական ընտրություններին , կուսակցության պայքարը իշխանական բռնությունների ու հալածանքների դեմ :ՍԴՀԿ-ն դրանով իսկ մտավ ռեալ քաղաքական դաշտ , ձեռք բերեց նշանակալի քաղաքական կապիտալ , գրավեց իր արժանվույն տեղը ընդդիմադիր ճամբարում : Կուսակցությունը համալրվեց հազարավոր նոր անդամներով , ձևավորվեց նոր քաղաքական հնչակյան էլիտա: ՍԴՀԿ-ի վարկանիշը ապրեց աննախադեպ աճ , ինչը չեին կարող չընդունել նույնիսկ մեր քաղաքական հակառակորդները :
Երկրորդը` 19 –րդ համահնչակյան համագումարի անցկացումը Հայաստանում : Այն հանգամանքը , որ հնչակյան համաշխարհային կառույցը անցկացրեց իր հերթական համագումարը մայր հայրենիքում օրինաչափ էր և ուներ խորը խորհրդանշական բնույթ : Դա արժեվորում էր ինչպես հայոց անկախ պետականությանը այնպես էլ հնչակյան հայաստանյան կառույցին , քանզի վերջինս ունի առանձնակի դերակատարություն , որով և տարբերվում է ՍԴՀԿ մյուս կառույցներից :
Այն բառի բուն իմաստով քաղաքական կառույց է այլ ոչ թե հասարակական – մշակութային ակումբ , ներգրավված է երկրի քաղաքական կյանքի մեջ , պայքարում է իշխանության համար ամենատարբեր մակարդակներով , հաղթանակի դեպքում գործելու է կուսակցության գաղափարախոսությունը երկրի սոցիալ - տնտեսական ոլորտում : Համահնչակյան համագումարի անցկացումը Հայաստանում նոր ոգևորություն առաջացրեց մեր շարքերում , որոնք համալրվեցին նոր անդամներով :
Երրորդը` ՍԴՀԿ –ի շարքերի ինքնամաքրումն էր : Մեր կուսակցությունը իր հիմնադրումից ի վեր պայքարել ու պայքարում է թուրքի դեմ : Սակայն այսօր թշնամու ճամբարին միացավ ներքին թուրքը ` մի քանի թափթփուկներ մեզ ուխտադրուժ , նենգ հարված հասցրեցին մեջքից , փորձելով իշխանափոխություն իրականացնելով կուսակցությունում գնալ համագործակցության հանցավոր իշխանության հետ և դուրս գալ հայ ազգային կոնգրեսից : Դրանք անմիջապես ստացան համարժեք պատասխան ` հեռացվեցին կառույցից :Կուսակցության ղեկավարությունը կատարեց միակ ճիշտ ու հնարավոր գործողությունը ` անցկացրեց շտապ վիրաբուժական միջամտություն , հեռացնելով հնչակյան մարմնից նեխած օրգանները : Նման գործողությունը կատարելիս , մենք հետևեցինք հին հնչակյան մեթոդին ` 123 տարվա պատմության ընթացքում առաջին անգամը չէ ,որ փորձ է կատարվում ուղղորդված տարբեր ուժերի կողմից պառակտելու , քայքայելու մեր կառույցը : Այդ ծայրահեղ միջոցառումը մեզանում ավանդորեն կոչվում էր հերձում , իսկ հեռացվածները ` հերձվածներ :
Հերձվածներից զատ , մենք ազատվեցինք նաև ճողոպրիստներից :Դա նույնպես հին հնչակյան տերմին է , որով բնութագրվում են այն կուսակցության անդամները , որոնք վախենալով քաղաքական պայքարից , դե ֆակտո հեռացան ակտիվ կուսակցական կյանքից , կտրեցին կապը կուսակցության հետ , սպասելով վերջնական արդյունքի ` եթե հաղթենք , կգան ու կպահանջեն կիսվելու հաղթանակի պտուղներով , իսկ եթե պարտվենք ` ապա Աստված մեր հետ :Այդ քաղաքական խրամատներից ճողոպրածներին մենք նույնպես հայտարարեցինք ՍԴՀԿ –յց դուրս :Այս ինքնամաքրման գործընթացը ճիշտ գնահատվեց ինչպես հայաստանյան ազնիվ հանրության , այնպես էլ մեր կուսակիցների կողմից , համախմբեց ու մոբիլիզացրեց հնչակյան ուժերը :