Այսօր «Դուպլեքս» մամուլի ակումբում Սոցիալ դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը պատասխանեց լրագրողների հարցերին` կուսակցությունում տեղի ունեցող վերջին խմորումների վերաբերյալ:
Ամեն դեպքում Դուք Ձեզ դեռ համարում եք ատենապետ:
Ինձ թվում է` ոչ թե ես եմ համարում, այլ դա փաստ է: Ով ում ինչ ուզում է հայտարարի, ես գրանցված ատենապետն եմ: Արդարադատության նախարարությունում, պետռեգիստրում փաստաթղթերով, օրինական ընտրված ատենապետը մինչև հունվարի 9-ը Լյուդմիլա Սարգսյանն է, հուսով եմ` հետո էլ:
Դիմելո՞ւ եք դատարան:
Իհարկե, ես հայտարարել եմ և նորից հայտարարում եմ` եթե որևիցե մեկը կհամարձակվի հանդես գալ որպես Հայաստանյան վարիչ մարմնի անդամ կամ որպես ատենապետ, նա ուղիղ կկանգնի դատարանի առաջ: Իսկ հունվարի 9-ից հետո էլ օրինական ատենապետ կլինի, և նորից կկանգնեն դատարանի առաջ, եթե կփորձեն վիճարկել այդ փաստը:
Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, թե Հնչակյան կուսակցությունը նախագահական ընտրություններից առաջ և հետո ինչ դերակատարություն ունեցավ ընդհանրապես շարժման մեջ, և ինչ կշիռ ձեռք բերեց նաև, այո՛, շարժման արդյունքում: Երբևիցե Հնչակյան կուսակցությունը այնքան մեծ կարևորություն և կշիռ չի ունեցել քաղաքական դաշտում, ինչպիսին ձեռք բերեց իմ ատենապետության օրոք և իմ ընկերների օգնությամբ: Մենք և ձերբակալվեցինք, և ծեծվեցինք Մարտի 1-ից հետո, և տարբեր-տարբեր զրկանքներ կրեցինք, հացադուլներ կազմակերպեցինք, և միչև վերջ հավատարիմ մնացինք շարժմանը:
Կենտրոնական վարչության ղեկավար Սեդրակ Աճեմյանը, սկզբում մտածելով, որ շատ արագ տեղի կունենա մեր հաղթանակը, լուրջ կողմնակից էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանին և շարժմանը: Բայց հետագայում` շուրջ 1,5 տարի առաջ, Հանքավանում ձեռք բերեց հանգստյան տուն: (Պետք է ասեմ, որ իրոք ինքն է գնել. դա նվեր չի եղել իրեն: Միգուցե հետո ուրիշ բաներ իրեն խոստացել են, բայց կոնկրետ դա ինքը ձեռք է բերել իր միջոցներով: Ես դրա վկան եմ): Երևի հասկանալով, որ իր բիզնեսը այստեղ զարգացնելու համար` իրեն իշխանությունների հովանավորությունն է պետք և նաև լինելով բիզնեսի մարդ` նա գնաց գործարքի:
Կուսակցության մեջ հայտնվեց մի մարդ, որը դարձավ Սեդրակ Աճեմյանի լրջագույն աջակիցը այդ պրոցեսի ընթացքում: Դա Վահան Շիրխանյանն է: Վահան Շիրխանյանը, ինչքան էլ փորձի համոզել մարդկանց, որ ինքը ընդիմադիր է, ազնվագույն մարդ է, երևի թե Հայաստանում այսօր չգիտվի մի մարդ, որը, քիչ թե շատ ճանաչելով Վահան Շիրխանյանին, կարող է հավատալ նրա այդ հավաստիացումներին: Բոլորը գիտեն, թե նա ինչ խառնակչական գործունեություն է տարել բոլոր այն ոլորտներում, որտեղ աշխատել է:
Արդյունքում նպատակ էր դրված կուսակցությունը հանել Հայ ազգային կոնգրեսից: Ուզում եմ բարձրաձայն ասել, որ Սեդրակ Աճեմյանը, 19-րդ համագումարից մի քանի օր առաջ ինձ հետ խոսել է այն մասին, որ այդ հարցը պիտի մտնի 19-րդ համագումարի օրակարգ: Համահնչակյան 19-րդ համագումարը կայացավ սեպտեմբերի 26-ին: Ես, իհարկե, փորձեցի մի փոքր խաղալ իր հետ, չասացի իմ բուն տրամադրությունները, բայց նա շատ լավ գիտեր, որ երբևիցե ես դրան չեմ գնա: Ընդ որում, ինքը փորձեց այդ մասին խոսել նաև Գուրգեն Եղիազարյանի հետ: Գուրգեն Եղիազարյանը ևս ասաց, որ դա չի ստացվելու: Եվ համագումարում նա փորձեց այդ խնդիրը առաջ քաշել` ասելով, որ բոլորի հետ համաձայնեցված է այդ խնդիրը, սակայն Հնչակյան կուսակցության ներսում (նաև սփյուռքը նկատի ունեմ) կային շատ առողջ մարդիկ, շատ նվիրյալ հնչակյաններ, որոնք մեր ելույթները լսելուց հետո, նաև ի սկզբանե լինելով Հայ ազգային կոնգրեսի և շարժման համակիրներ` չգնացին այդ գործարքին, և հարցը օրակարգ չմտավ:
Փաստորեն, ձախողվեց Սեդրակ Աճեմյանի ծրագիրը: Ի դեպ, դա նրան առաջարկված ծրագիր է:
Ո՞ւմ կողմից:
Կարող եմ վստահաբար ասել, որ Տիգրան Սարգսյանի հետ նրա բազմաթիվ հանդիպումների արդյունքում նրանք եկել են այդ գործարքին: Նպատակն էր` ամեն գնով պառակտել Հայ ազգային կոնգրեսը (Հնչակյան կուսակցությունը կազմում է Հայ ազգային կոնգրեսի այն առանցքային մասը, որին այնտեղից պոկելով` կարող են այդ պրոցեսը զարգացնել և միգուցե, ըստ իրենց, հասնել հաջողության): Բայց նման դեպքերում մենք շատ ուշիմ ենք: Մենք շատ լավ հասկանում էինք` ինչ են ուզում անել:
Զուգահեռ ուզում էին լուծել նաև երկրորդ հարցը` ստեղծել Կոնգրեսին այլընտրանքային ընդդիմություն, որը, ըստ իս, շատ ծիծաղելի է. Կոնգրեսին այսօր չկա որևիցե մի այլընտրանք, որը կարող էր մրցակցել` որպես արմատական ընդդիմություն: Բայց կար նպատակ ստեղծել ազգային ավանդական կուսակցությունների դաշինք, որը ընդդիմության քաղի տակ կդառնար գրպանային ընդդիմություն իշխանությունների համար:
Այլևս չեմ խորշում ասելուց, որ Դաշնակցությունը այդ դերակատարությունը վերցրել է իր վրա: Հստակ է, որ ռամկավարները նույնպես դրա մեջ են: Եվ նրանց պակասում էր ամենահիմնական օղակը. լինելով հերոսական անցյալ ունեցող, ներկայումս շատ մաքուր, չզրպարտված կուսակցություն` նա 3-րդ հիմնական օղակն էր, որը պիտի ստեղծեր այդ ազգային ուժերի դաշինքը:
Ինչպես տեսնում եք, մենք պայքարում ենք ոչ թե կուսակցության գոյության, այլ դաշտի մաքրության, Հայ ազգային կոնգրեսի միասնականության համար, և այդ պայքարում, հավատացեք, այնքան վճռական ենք, որ ոչ մի բան չի կարող սասանել մեր հավատն ու մեզ այդ պայքարից հետ կանգնեցնել: Հավատացեք` հաղթելու ենք:
Ըստ Ձեզ` ստացվում է, որ Տիգրան Սարգսյանի՞ ցուցումով է քանդվում կուսակցությունը:
Իհարկե ոչ Տիգրան Սարգսյանի ցուցումով: Ցուցումը շատ ավելի վերևից է, բայց բանակցողը Տիգրան Սարգսյանն է:
Ավելի վերև ասելով` ո՞ւմ նկատի ունեք:
Չե՞ք կարծում, որ Տիգրան Սարգսյանը չի որոշում, թե Հայաստանում քաղաքական ինչ պրոցեսներ տարվեն: Դա ուղիղ Սերժ Սարգսյանի կողմից է հուշվում: Իրականացնողը Տիգրան Սարգսյանն է:
Այսինքն` Սերժ Սարգսյանի համար այդքան ակտուա՞լ է Հնչակյան կուսակցությունը հանել Հայ ազգային կոնգրեսից, դրանով մեծ խնդի՞ր է լուծում:
Այն բացատրությունը, որ ես տվեցի, Ձեզ պիտի համոզի, որ դա իրոք շատ կարևոր է:
Ձեզ տարօրինակ չի՞ թվում, որ մի քանի կուսակցություն, որոնք Կոնգրեսի ներսում էին, սկսեցին ինչ-որ բաներ անել: Օրինակ` Մարքսիստական կուսակցությունը:
Ես դա կուսակցություն չեմ համարում:
Ժիրայր Սեֆիլյանը կատեգորիկ հայտարարություններ է անում: Հիմա հերթը հասավ Հնչակյան կուսակցությանը: Սա ի՞նչ է նշանակում:
Ես կարծում եմ ` Ժիրայր Սեֆիլյանը շատ կարգին տղա է, ինքը իրոք հավատում է այն ամենին, ինչ ասում է, բայց ինքը չի պատկերացնում, որ իր կողքին կանգնած են մարդիկ, որ ունեն լրիվ այլ նպատակներ:
Մեղադրանքը միշտ նույնն է` պասիվություն:
Ես չեմ համարում, որ Հայ ազգային կոնգրեսը այսօր պասիվ է: Համոզված եմ, որ այն, ինչ պիտի աներ այսօր` այս քաղաքական իրավիճակում, Հայ ազգային կոնգրեսը լիարժեք կատարում է, իսկ աշխատանքի արդյունքը հետագայում դուք կտեսնեք:
Ովքե՞ր են Վահան Շիրխանյանի հետ միասին:
Հիմնական դերակատարները` Վահան Շիրխանյան, Նարեկ Գալստյան (շատ ցավով եմ ասում այդ անունը) և Գևորգ Պերկուպերկյան, որը ներկայիս «Տխրունու» ատենապետն է: «Տխրունի» ուսանողական միությունը վճարվում է Սեդրակ Աճեմյանի կողմից: Իսկ մնացած մի քանի երիտասարդներ ընդամենը այդ ազդեցության տակ են:
Տիկին Սարգսյան, եթե համագումարը ամեն դեպքում լինի, և ընտրեն ինչ-որ նոր կազմ, ապա այլընտրանքայի՞ն հայաստանյան վարչություն է ստեղծվում, թե՞ նոր կնիքով կազմակերպություն:
Իրենք օրենքի դաշտից դուրս են, իրենք խախտել են և «Կուսակցությունների մասին» օրենքը, և Հնչակյան կուսակցության ծրագիր-կանոնագիրը` բոլոր-բոլոր կետերով: Եվ ինձ համար շատ հետաքրքիր է, թե ինչպես են իրենք պատկերացնում, որ կարող են ձևավորել նոր վարչություն և նոր ատենապետ, երբ իրենք գրանցված չեն որպես կուսակցություն:
Նրանք չեն ուզում ծիծաղելի դառնալ` գրանցելով 3-րդ հնչակյան միավորը, և նրանք պայքարելու են ՍԴՀԿ բրենդի համար: Ինձ համար դա շատ հստակ է, բայց բնականաբար, մենք էլ ձեռքներս ծալած չենք նստելու, որովհետև օրենքը իրականում պահողը մենք ենք, և մենք պայքարելու ենք օրենքի սահմաններում:
Մեր վարչությունը կազմված էր 7 անդամից, որից 5-ը հստակ ինձ հետ էին, 2-ը այն խմբի մեջ են (մեկը «Տխրունու» ներկայից ատենապետ Գևորգ Պերկուպերկյանն էր և երկրորդը` Նարեկ Գալստյանի քեռու տղան): Դժբախտաբար, մեր 5-ից մեկը` մեր շատ լավ ընկերը, օրեր առաջ մահացավ, և հիմա 4-2 հարաբերություն է:
Ինչ վերաբերում է կառույցներին, որ իրենք փորձում են ներկայացնել որպես կառույցներ, դա ուղղակի ծիծաղելի է: Նրանք տալիս են անուններ, օրինակ` Մեղրու «Փարամազ» մասնաճյուղը, որը գոյություն չունի շուրջ 5 տարի: Խոսում են Վետերանների միության մասին, որը արդեն 3-4 տարի է, ոչ մի կապ չունի կուսակցության հետ: Նրա բոլոր անդամները արդեն վաղուց 85-86 տարին բոլորել և անցել են կամ արդեն գոյություն չունեն (ցավով եմ ասում): Եվ իրենք խոսում են Արմավիրի մարզային գրասենյակի մասին: Մենք երբեք Արմավիրի մարզային գրասենյակ չենք ունեցել: Ունեցել ենք Արմավիր քաղաքի մասնաճյուղ և Էջմնիածին քաղաքի մասնաճյուղ: Արմավիր քաղաքի մասնաճյուղը պառլամենտական ընտրություններից առաջ լուծարվել է:
Համահնչակյան 18-րդ համագումարով Կենտրոնական վարչության անդամներ էին ընտրվել նույն այդ Արմավիրի մարզի իրենց ներկայացրած Սամվել Հակոբյանը և Հրանտ Ամիրյանը, որոնք շուրջ 4 տարի է, չեն համագործակցել Կենտրոնական վարչության հետ և կուսակցության գրասենյակ չեն մտել: Եվ նույնիսկ լինելով Կենտրոնական վարչության համահնչակյան անդամ` համագումարի չէին հրավիրվել Սեդրակ Աճեմյանի կողմից: Այսօր հանկարծ այդ մարդիկ պետք եկան:
Հիմա իրենք հավաքել են այդ գոյություն չունեցող մասնաճյուղերից 1-2 մարդ, նրանցից կորզել են իբր անվստահություն իմ նկատմամբ: (Ի դեպ, ասեմ, որ այդ անվտահություն հայտնողներից 2-ը եկել և ճիշտ հակառակ են գրել հիմա, որ իրենց մոլորության մեջ էին գցել, և իրենք ընդամենը ստորագրել են պատրաստի թղթերը): Ստեղծել են «Արշիլ Գորկի» միավորը 2 օրվա ընթացքում և փորձել են ներկայացնել որպես առանձին միավոր: Ի դեպ, այդ տղաները նաև հնչակյան չեն: Նրանք օծված, երդում ընդունած մարդիկ չեն, ընդամենը համակիրներ են: Ես կարող եմ այդ մասին նաև տեղեկանք ներկայացնել մարզային վարչությունից, եթե այդ ցանկությունը լինի: Դա ապագայում` դատարանում:
Ի դեպ, ասեմ, որ մեր կանոնադրությամբ, ծրագրով` որևիցե հնչակյան միավոր չի կարող միավոր համարվել, քանի դեռ մարզային վարչության նիստով այն չի հաստատվել և չի ներկայացվել Կենտրոնական վարչություն, որը նույնպես պիտի հաստատի այդ միավորը:
Իսկ Վարդան Խաչատրյանը ի՞նչ դերակատարում է ունեցել կուսակցության պառակտման գործում:
Ես ընդամենը խղճում եմ այդ տղային, որ մեջ չգտավ այնքան քաջություն, որ հայտարարեր, որ ինքը հնչակյան չէ: Բայց նաև զուգահեռ մեղադրում եմ, ոչ չգտավ այդ քաջությունը իր մեջ, որովհետև նման դեպքում միգուցե այսքան խմորումներ չլինեին:
Ինքը միացե՞լ է այս խմբին:
Իհարկե: Ինքը հենց այդ խմբի համար էր եկել:
Հնարավո՞ր է, որ այս անձինք հեռացվեն կուսակցությունից:
Երեկվա վարչության նիստի համաձայն` Գևորգ Պերկուպերկյանը, Արսեն Կուպելյանը և Նարեկ Գալստյանը հեռացված են կուսակցությունից:
Նարեկ Գալստյանը շուրջ մեկ տարի կուսակցության պառակտման հիմնական դերակատարներից է եղել և կուսակցության ներսում տեղի ունեցող խմորումների հիմնական հեղինակն ու կազմակերպիչը: Հետագայում ներքաշել է նաև «Տխրունի» ուսանողական միության մի քանի անդամների:
Իսկ Գևորգ Պերկուպերկյանը և Արսեն Կուպելյանը, նաև լինելով Հայաստանի կենտրոնական վարչության անդամներ, որ ուղիղ կոչված էին պահպանելու և վերահսկելու կանոնադրությունը, խախտել են մեր կանոնադրությունը: Նրանք պիտի համագումարի մասին իրենց առաջարկությունը կամ նաև անվստահությունների հիման վրա արտակարգ համագումար հրավիրելը ներկայացնեին Կենտրոնական վարչություն, և միայն Կենտրոնական վարչության մեծամասնության որոշմամբ` կարող էր տեղի ունենալ արտակարգ համագումար:
Հոկտեմբերի 31-ին Կենտրոնական վարչության միաձայն որոշմամբ (այդ թվում նաև Գևորգ Պերկուպերկյանի և Արսեն Կուպելյանի) և ըստ մեր կանոնադրության` մենք հայտարարել ենք, որ մեր հերթական համագումարը հունվարի 9-ին է լինելու, որից հետո առանձնապես ոչինչ տեղի չի ունեցել կուսակցությունում: Ինձ չեն կարող մեղադրել ոչ դրամաշորթության, ոչ դավաճանության, ոչ կուսակցության քաղաքական գծի նկատմամբ ոտնձգության մեջ, որին համար կարելի էր գումարել արտակարգ համագումար:
Ձեզ ինչո՞ւմ են մեղադրում:
Ես ինտերնետից ընթերցեցի որոշ բաներ, և ինձ համար ուղղակի ծիծաղելի էր: Ինձ մեղադրում են, որ ես անուշադիր եմ եղել կուսակցականների նկատմամբ, նրանց նյութական օժանդակություն չեմ ապահովել, չեմ մասնակցել ինչ-որ թաղումների: Որևիցե մի լուրջ մեղադրանք ինձ հնարավոր չէր ներկայացնել: Համագումարը 3 ամիս առաջ գնահատականն է տվել իմ և Հայաստանի վարիչ մարմի աշխատանքին, որից հետո որևիցե արտառոց բան տեղի չի ունեցել կուսակցությունում` բացի այն արտառոցը, որ կատարեցին իրենք:
Ինչո՞ւ էր վերջին համագումարը փակ:
Արտակարգ համագումար հասկացությունը ընդհանրապես մեր կանոնադրության մեջ գոյություն չունի: Կա արտահերթ համագումար, կա հերթական համագումար: Մարդկանց այդ հատվածը, որոնց շատերը ասում են հնչակյան մյուս թև, ուներ համագումարում ընդամենը 3 ձայն: Իրենք շատ լավ հասկանում էին, որ հերթական համագումարով որևիցե խնդիր չէին կարող լուծել: Հետևաբար, իշխանությունների հուշումով (կարող եմ դա հաստատ ասել, որովհետև ունեմ նաև որոշ ինֆորմացիա) նրանց որոշեցին ծայրահեղ միջոցների գնալ` խախտելով մեր կանոնադրությունը, բոլոր օրենքները` 2 օրվա ընթացքում հայտարարեցին արտակարգ համագումար, և այն էլ` փակ, որպեսզի ոչ այնտեղից ինֆորմացիա դուրս գա, ոչ ականատես լինի, թե ովքեր են մասնակիցները: Այնտեղ երևի թե առավելագույնս 10-12 հնչակյան է եղել: Մնացածը նույնն է` ինչ փողոցից մեկին վերցնես և տանես համագումար` հռչակելով, որ նա հնչակյան է:
Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հետ զրուցե՞լ եք այս թեմայի մասին: Ինքը ի՞նչ է մտածում:
Ես այդ մասին գերադասում եմ չխոսել: Տեր-Պետրոսյանը ինքը այդ մասին կասի, Կոնգրեսը կտա իր վերաբերմունքը այս երևույթի նկատմամբ:
Սփյուռքի կառույցները ինչպե՞ս են արձագանքել այս ամենին:
Ես կարծում եմ, որ մեր ընկերները դեռ իրենց խոսքը կասեն: Չեմ բացառում, որ նրանք ստիպված կլինեն ճանաչել այս նորաստեղծ կառույցը. սփյուռքում մշակույթը մի քիչ այլ է: Ես չեմ ուզում բացել փակագծերը, բայց Սեդրակ Աճեմյանը, վերջիվերջո, ստանալու է իր գնահատականը նաև Կենտրոնական վարչության կողմից, և միանշանակ նա իր լիազորությունները ցած է դնելու, որովհետև կուսակցության մեջ չի եղել մի այնպիսի ատենապետ, որը նպատակային քանդեր հայաստանյան կառույցը:
Այս բոլոր գործողությունները ուղղված են ոչ միայն իմ դեմ, այլ նաև 19-րդ համահնչակյան համագումարի որոշումների դեմ: Ես ուզում եմ ընթերցել համագումարի որոշումների և գնահատականների երկու հատվածը, որը վերաբերում է Հայաստանին: «Ս.Դ.Հ.Կ. 19-րդ համագումարը լսելէ ետք ընթացաւարտ կեդրոնական վարչութեան չորսամեայ գործունէութեան տեղեկագիրը, կ’արձանագրէ, որ ազգային, հայրենական, քարոզչական գետնի վրայ կուսակցութիւնը արձանագրած է զգալի յառաջընթաց: Յատկապես հայրենական կեանքին մէջ ան դարձած է ամրաշէն միաւոր:
Համագումարը կը նշէ, որ Ս.Դ.Հ.Կ. հայաստանեան միավւորը աշխոյժ գործունէութիւն ծաւալած է յատկապէս վերջին տարիներուն, ձգտելով Հայաստանի մէջ վերականգնելու ժողովրդավարութիւնը, օրինականութիւնը և սահմանադրական կարգը»:
Սա ուղիղ իմ և վարչության աշխատանքի գնահատականն է:
http://hetq.am/am/politics/l-sargsyan-2/
