среда, 30 апреля 2008 г.

Չկեցցե՞ մայիսի 1-ը


Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը ս/թ ապրիլի 23-ին Երեւանի քաղաքապետարան էր ներկայացրել իրազեկում 2008թ.-ի մայիսի 1-ին, ժամը 13: 00-16: 00-ն ՍԴՀԿ-ի կողմից միջոցառում անցկացնելու մասին եւ, բնականաբար, մերժում ստացել:

Ինչու՞ բնականաբար. որովհետեւ հայրենի օրենսդրությունը հոգացել է, որպեսզի քաղաքապետարանն առանձնակի նեղություն չկրի որեւէ միջոցառման անցկացումն արգելելու համար: Ահա այդ` «Ժողովներ, հանրահավաքներ, երթեր եւ ցույցեր անցկացնելու մասին» օրենքը, ըստ որի հրապարակային միջոցառումների անցկացումը կարող է արգելվել, եթե «ըստ հավաստի տվյալների` դրանք ուղղված են սահմանադրական կարգը բռնի տապալելուն, ազգային, ռասայական, կրոնական ատելություն բորբոքելուն, բռնություն կամ պատերազմ քարոզելուն կամ կարող են հանգեցնել զանգվածային անկարգությունների եւ հանցագործությունների, պետական անվտանգության, հասարակական կարգի, հանրության առողջության ու բարոյականության խաթարմանը, այլոց սահմանադրական իրավունքների եւ ազատությունների ոտնահարմանը»: Իսկ այդ տվյալները կարող են համարվել հավաստի, եթե դրանց առնչությամբ ՀՀ կառավարությանն առընթեր ոստիկանությունն ու ԱԱԾ-ն ներկայացրել են պաշտոնական եզրակացություն: «...քանի որ 2008թ.-ի մարտի 1-ին զանգվածային հրապարակային միջոցառումը վեր է ածվել զանգվածային անկարգության, որը հանգեցրել է մարդկային զոհերի ու փաստի կապակցությամբ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունում հարուցված քրեական գործի նախաքննությամբ ոչ բոլոր հանգամանքները ու հանցանք կատարած անձինք են բացահայտված, դեռեւս ամբողջությամբ չեն հայտնաբերվել օգտագործված զենք-զինամթերքը, որի շրջանառությունը կարող է վտանգ ներկայացնել քաղաքացիների կյանքին ու առողջությանը, ուստի հրապարակային միջոցառում անցկացնելու դեպքում հնարավոր չի լինի կանխել նոր հանցագործությունների կատարումը»: Սա է ոստիկանության վկայակոչած «խոխմա» եզրակացությունը, իսկ ԱԱԾ-ինը այսպես է հիմնավորված. «...նշված միջոցառման թույլատրումը կհանգեցնի պետական անվտանգության, հասարակական կարգի, հանրության առողջության եւ բարոյականության խաթարմանը, սահմանադրական իրավունքների եւ ազատությունների ոտնահարմանը, անկարգությունների ու հանցագործությունների հանգեցնելու դեպքերի»: Հետաքրքիր է, հայրենի ոստիկանությունն այդ ու՞մ կողմից օգտագործված զենքի ու զինամթերքի մասին է թափանցիկ ակնարկներ անում եւ հետո ինչու՞ է այդքան ոչ պրոֆեսիոնալ ու փնթի իր պարտականություններն իրացնելիս` տվյալ դեպքում «չհայտնաբերված» զենքն ու զրահը հայտնաբերելիս` ի դեպ նույն շշմեցուցիչ օպերատիվությամբ, ինչպես դա տեղի ունեցավ Սասուն Միքայելյանին պատկանող ձկնաբուծական լճակում պահվող զինամթերքը մամուռների միջից պեղելիս: Ինչ վերաբերում է ԱԱԾ-ի` վերը նշված սրտաճմլիկ եզրակացությանը. փաստորեն, մայիսի 1-ը` աշխատավորության տոնը, հակասում է նժդեհականների ու տարոնականների «ստիլին»: Պարզ է, թե ինչու` նրանք աշխատել չեն սիրում, իսկ աշխատանքի հետ ասոցացվող ցանկացած երեւույթ, տվյալ դեպքում զանգվածային միջոցառման կազմակերպում, նրանք «հանրության առողջության ու բարոյականության խաթարմանը» նպաստող դիտավորություն են համարում: Գուցե նժդեհական մեծամասնությունը օրենսդրական նախաձեռնությամբ հանդես գա եւ մայիսի 1-ն այսուհետ հռչակի ոչ թե աշխատավորության, այլ, ասենք, աշխատանքային սգո օր:
http://www.zhamanak.com/article/9083/

среда, 23 апреля 2008 г.

6 ՊԱՀԱՆՋ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ


ՍԴՀԿ կենտրոնական վարչությունը տարածել է հաղորդագրություն, որով Հայոց Եղեռնի 93-րդ տարելիցի այս օրերին լայնախոհության եւ համախմբման կոչ է անում: Եվ որպես համախմբման նախապայման իշխանություններից ակնկալում է ապահովել հետեւյալ պահանջները.
Ա.- Ազատել քաղաքական բոլոր բանտարկեալները.
Բ.- Ստեղծել խորհրդարանական ու արտախորհրդարանական կուսակցութիւններէ ու նաեւ հասարակութեան ներկայացուցիչներէն բաղկացած յանձնաժողով, քննելու համար Մարտ 1-ի եւ 2-ի իրադարձութիւններու բոլոր ծալքերը: Նաեւ, համապատասխան հատուցում ապահովել բոլոր զոհուածներուն ու վիրաւորներուն:
Գ.- Դադրեցնել ամէն տեսակի քաղաքական հալածանքները եւ վերականգնել ընդդիմադիր կուսակցութիւններու ազատ գործունէութեան իրաւունքը.
Դ.- Բեկանել Ազգային Ժողովի որոշումը՝ ցոյցերն ու հանրահաւաքները արգիլելու մասին.
Ե.-Հանրային հեռուստատեսութեամբ հաւասար եթեր տրամադրել ընդդիմադրութեան տեսակէտներուն.
Զ.-Սկսիլ երկխօսութիւն՝ իշխանութեան եւ ժողովուրդի միջեւ հետեւեալ հարցերու շուրջ.
-Տնտեսական համակարգը ենթարկելու արմատական փոփոխութեան, առաջին հերթին վերացնելով ամէն տեսակի հովանաւորչութիւններն ու մենաշնորհները եւ ապահովելու համահաւասար պայմաններ՝ Հայաստանի բոլոր քաղաքացիներուն եւ արտասահմանցի ներդրողներուն առջեւ. -Դատական համակարգին տալու ամբողջական անկախութիւն ու զայն ձերբազատելու գործադիր իշխանութեան բոլոր տեսակի միջամտութիւններէն եւ ճնշումներէն.
-Զանգուածային լրատուութեան միջոցներու ազատ գործունէութեան իրաւունքը վերականգնելու, բացառելով իշխանութիւններու կողմէ քաղաքական հաղորդումներու վերահսկումը: Նաեւ՝ կարճ ժամանակուայ ընթացքին եթեր վերադարձնելու «Ա1+» եւ «Նոյեան Տապան» հեռատեսիլի ալիքները, ապահովելու համար բազմակողմանի տեղեկութիւն ստանալու հասարակութեան տարրական իրաւունքը.
-Ընտրական գործընթացներու նկատմամբ ժողովուրդի վստահութիւնը վերականգնելու նպատակով, հիմնական փոփոխութեան ենթարկելու Հայաստանի ընտրական օրէնսգիրքը՝ առաջին հերթին ապահովելով անկախ յանձնաժողովներու կազմութիւնը.
-Վերոյիշեալ հարցերու լուծումը երաշխաւորելէ ետք, կատարելու արտահերթ խորհրդարանական ընտրութիւններ.

четверг, 3 апреля 2008 г.

Հայտարարություն


Երեկ հայտնի դարձավ, որ ՀՀ սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի նախարարության աշխատակազմի երիտասարդական քաղաքականության վարչությունը մշակել է երիտասարդական պետական քաղաքականության 2008-2012թթ.-ի ռազմավարությունը:

Ինչպես եւ սպասվում էր, փաստաթուղթն ընդամենը կրում է դեկլարատիվ բնույթ, եւ ոչ մի հստակ ծրագիր չի նախատեսվում: ՍԴՀԿ «Սարգիս Տխրունի» ուսանողական-երիտասարդական միությունը` որպես երիտասարդական խնդիրներով շահագրգիռ եւ հետաքրքրված կազմակերպություն, որոշել է սեփական առաջարկներով հանդես գալ` երիտասարդության կյանքում էական եւ որակական փոփոխություն մտցնելու համար: Պետական մարմիններն առաջարկում են փոփոխությունների այնպիսի դրույթներ, որոնք այս պայմաններում կատարել ուղղակի հնարավոր չէ: Մենք` որպես ուսանողներ, առաջարկում ենք պատկան մարմիններին զբաղվել հետեւյալ խնդիրներով` որպես առաջնահերթություն:

1. Պայքար բուհական կոռուպցիայի դեմ: Այս երեւույթը, ցավոք, համատարած է, իսկ պետությունը ոչ մի կերպ չի փորձում այս խնդրին լուծում տալ:

2. Իջեցնել կամ փորձել կարգավորել ուսանողական վարձավճարները: Ամեն տարի ուսանողական վարձավճարներն ավելանում են, իսկ կրթական որակն առանձնապես չի բարձրանում: Պետությունը պարտավոր է կարգավորել վարձավճարների բարձրացման կամ իջեցման մեխանիզմները եւ վերցնել բուհերի ձեռքից վարձավճարների կարգավորման մենաշնորհը:

3. Ուսանողական խորհուրդների բարեփոխումների ծրագրի անհրաժեշտություն: Այս կամ այն բացառություններով` վերջին տարիներին ուսանողական ինքնակառավարման մարմինները վերածվել են կուսակցական փակ ակումբների եւ մեծամասամբ ոչ մի վստահություն չեն վայելում ուսանողների կողմից: Ի դեպ, այդ մասին են վկայում նաեւ մեր միության անցկացրած բազմաթիվ մոնիտորինգները: Ուստի առաջարկում ենք ցրել ուսանողական խորհուրդները եւ ստեղծել հզոր ուսանողական արհմիություններ:

4. Երիտասարդության զբաղվածության խնդիրը: Պետք է հստակ օրենսդրական դաշտ ստեղծել` երիտասարդ կադրերին աշխատանքի տեղավորելու համար: Պետությունը պարտավոր է ամեն տարվա մի քանի տասնյակ լավագույն շրջանավարտների վերցնել աշխատանքի:

Եթե այս հստակ խնդիրները չեն իրականացվում, ապա ոչ մի դեկլարատիվ փաստաթուղթ չի կարող բարելավում մտցնել երիտասարդների կյանքում: Իսկ երիտասարդական քաղաքականության վարչության ներկայացրածը ակնահաճո է, բայց ոչ երբեք իրագործելի:

Մեր ուսանողական միությունը սկսել է երիտասարդության շրջանում ստորագրահավաք` վերոնշյալ կետերը կատարելու պահանջով:

ՍԴՀԿ «Սարգիս Տխրունի» ուսանողական-երիտասարդական միության մամլո դիվան

 Հեռ` 569644, 530966
http://www.zhamanak.com/article/8817/