четверг, 30 апреля 2009 г.

Ամերիկահայությունը մտահոգ է ու տարակուսած


«ՀՀ իշխանությունները պատրաստ են զիջել Թուրքիային, բայց ոչ իրենց հայրենակիցներին»

Սոցիալ-դեմոկրատական հնչակյան կուսակցության Արեւմտյան Ամերիկայի ատենապետ Համբիկ Սարաֆյանը երեկ ԱՄՆ-ից մեզ հետ հեռախոսազրույցում ասաց, որ սփյուռքի համար անհասկանալի են ՀՀ իշանությունների քայլերը: Ներկայացնում ենք հարցազրույցն ամբողջությամբ:

-Պարոն Սարաֆյան, ամերիկահայությունը ինչպե՞ս ընդունեց Հայաստանի եւ Թուրքիայի համատեղ հայտարարությունը` Ցեղասպանության նախօրյակին, եւ արդյոք ընկալելի՞ էր դա սփյուռքի համար:

- Միանշանակ կարելի է ասել, որ բացասական է ընկալումը, որովհետեւ գոնե սփյուռքահայության համար բավական անհասկանալի էր, թե ինչու պիտի Ցեղասպանության հիշատակման նախօրեին նման համաձայնագիր լիներ: Այդ օրը կարծես կանխորոշեց, որ Օբաման չի օգտագործելու «ցեղասպանություն» բառը: Սփյուռքի կողմից ընկալվեց, որ դա ոչ թե Հայաստանի նախաձեռնությունն էր, այլ պարտադրված էր ՀՀ այսօրվա իշխանություններին, որ հատկապես Ցեղասպանության հիշատակման օրվանից երկու օր առաջ հայտարարեին սկզբունքային համաձայնության մասին: Նշեմ, որ սփյուռքի մոտ առկա է մեծ մտահոգություն: Սփյուռքը չի հասկանում` ի՞նչն է հիմնական մեկնակետը, ինչի՞ ենք ձգտում եւ ինչի՞ ենք ուզում հասնել: Հստակ չի, թե ուր ենք գնում: Բոլորն էլ հասկանում են, որ գործընթացն անհրաժեշտ է, որ Հայաստանին պետք են բաց սահմաններ, բայց հիմնական մտահոգությունն այն է, թե արդյո՞ք մենք այս գործընթացով հասնում ենք այնտեղ, ուր ցանկանում ենք հասնել, թե՞ չենք հայտնվի այնպիսի իրավիճակում, որ գործընթացն ավարտելուց հետո, նայենք ու տեսնենք, որ բոլորովին այլ տեղ ենք հասել ու շատ ավելի աննպաստ ու վտանգավոր իրավիճակում ենք հայտնվել, քան այդ գործընթացից առաջ:

- Փաստորեն սփյուռքն այսօր ավելի հիասթափված է ՀՀ իշխանությունների այս քայլից, քան նախագահ Օբամայի՞ց, ով անգլերենով այդպես էլ չարտասանեց «ցեղասպանություն» բառը:

- Միանշանակ կարելի է այդպես ասել, որովհետեւ տրամաբանող յուրաքանչյուր հայի համար հասկանալի է, որ «ցեղասպանություն» բառն արտասանելը էական ոչինչ չէր կարող փոխել: Քանի որ կցկտուր են տեղեկությունները համաձայնագրի վերաբերյալ, բացարձակապես տեղեկություն չկա Հայաստանի կողմից, դա ավելի է խորացնում կասկածներն ու մտահոգությունը, որ ինչ-որ բան այն չէ: Սրան գումարվում է սփյուռքահայության մտավախությունը, որ այս համաձայնագրով վնասվում կամ կասեցվում է Ցեղասպանության ճանաչման գործընթացը, ընդհանրապես այդ խնդրի հետապնդումը կարող է անիմաստ դառնալ: Սփյուռքը չի հասկանում` մասնավորապես պատմաբանների հանձնաժողովի ստեղծումը ինչո՞վ է նպաստելու հարցի լուծմանը: Ցեղասպանության ճանաչման ջանքերը դառնում են անիմաստ, որովհետեւ հայրենիքը փաստացի անում է քայլեր, որոնք համաձայնեցված չեն սփյուռքի հետ:

- Հայաստանի եւ Թուրքիայի համատեղ հայտարարության պատճառների առթիվ սփյուռքում ի՞նչ մեկնաբանություններ, եզրակացություններ շրջանառվեցին:

- Կարելի է ասել, որ հիմնական եզրակացությունը, որ մենք անում ենք այս ամենից, այն է, որ այսօրվա իշխանությունների գործողությունների հայանպաստ ձեւակերպումները կասկածների տեղիք են տալիս: Ուզենք, թե չուզենք` այդպես է, որովհետեւ այս իշխանությունը իշխանության գալու առաջին իսկ օրվանից իր լեգիտիմության հարցով է ավելի զբաղված եղել, քան Հայաստանին վերաբերող հարցեր լուծելով: Մանավանդ որ` այսօր ներքին ճակատը Հայաստանում գտնվում է այդպիսի սուր իրավիճակում եւ չի վերացել այդ իրավիճակը: Ժողովրդի մոտ երկու մտահոգություն կա, որ իշխանությունն այս ամենն անում է արտաքին ճնշման ազդեցության տակ, երկրորդ` որ լեգիտիմության պակասի պատճառով իշխանություններին պարտադրում են, որ այս քայլին դիմի: Մի օրինակ բերեմ` երբ Խորհրդային Միությունը ստեղծվեց, կնքվեց Բրեստի նվաստացուցիչ դաշնագիրը Գերմանիայի հետ, որով փաստորեն ետ վերադարձվեց այն ամենը, ինչ հայ-ռուս-թուրքական պատերազմով ձեռք էր բերվել: Ռուսները դա արեցին, որ իրենց Արեւմտյան ճակատը խաղաղ լինի ու ներսում հարցերը լուծեն սպիտակգվարդիականների հետ: Այսօր տպավորություն է ստեղծվում, որ Հայաստանը փորձում է արտաքին աշխարհի հետ հարաբերությունները մաքսիմումի հասցնել, որ կարողանա «լուծել» ներքին հարցերը եւ չունենա մտահոգություն, որ կարող է դրսից իրեն ճնշեն: Զարմանալի բան է ստացվում. պատրաստ են զիջումների գնալու արտաքին աշխարհի` Թուրքիայի հետ, բայց պատրաստ չեն մի գրամ զիջելու իրենց հայրենակիցների հարցում: Ներքին ճակատում մի գրամի տեղաշարժ չկա: Սփյուռքի համար այս իշխանության գործելաոճը եւ մոտեցումները անհասկանալի են: Մի բան է այստեղ կատարվում, որը դժվար է հասկանալ եւ կասկածներ է առաջացնում այս իշխանությունների անկեղծության, իսկապես ՀՀ պետական շահերով առաջնորդվելու հարցում: Եթե չլինեին ներքին խնդիրները, իշխանությունը, թերեւս, բոլորովին այլ կերպ պետք է մոտենար այս հարցին եւ շատ ավելի բաց պիտի լինեին խաղաքարտերը, ոչ թե այսպես` գաղտնիության քողի տակ:

- Համաձայնագրի առթիվ սփյուռքի մի շարք կառույցներ հանդես եկան մտահոգություններով, հայտարարություններով, մասնավորապես` ՍԴՀԿ-ն, ՀՅԴ-ն եւ այլն: Սփյուռքի հետ համագործակցող Հայաստանի որեւէ կառույց. օրինակ` կա սփյուռքի նախարարություն. փորձե՞լ է բացատրել ՀՀ իշխանությունների այս քայլը` փարատելու համար այդ մտահոգությունները:

- Ինչի՞ մասին է խոսքը, երբ նույն իրենց կոալիցիոն կուսակցությունը տեղյակ չի եղել` ինչ են ստորագրում, կամ Հայաստանի ժողովուրդը տեղյակ չէ, ինչպե՞ս կարող էր սփյուռքը տեղեկացված լինել: Ակնհայտ է, որ քննարկվում է մի հարց, որը վեր է ընդդիմություն-իշխանություն հարթությունից: Նման հարցերը միայն համաժողովրդական քննարկման արդյունքում կարելի էր լուծել եւ արդյունքի հասնել, ոչ թե 5-6 հոգի գնան համաձայնություն կնքեն, եւ ժողովուրդը իրազեկված չլինի` ինչ է տեղի ունենում: Եթե ՀՀ պետական շահերից ելնելով է դա արվում, ուրեմն ի՞նչ են թաքցնում այսօրվա իշխանությունները: Կարելի է համեմատություն անել 1997թ. Հայաստանի նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի եւ ներկայիս իշխանության գործելաոճի միջեւ. այն ժամանակվա նախագահը հարցը դրեց հանրության առաջ եւ փորձեց բաց քննարկում սկսել` Հայաստանի կարեւորագույն հարցերի վերաբերյալ, ժողովրդին մասնակից դարձնել: Եվ նրա հասցեին մեղադրանքներ հնչեցին, ոչ թե որ բանակցություններ էր վարել, այլ որ համարձակվել էր այդ հարցերը դնել սեղանին, հանրային օրակարգ մտցնել, իսկ այսօր գաղտնիության քողի ներքո է արվում ինչ-ինչ բաներ: Եվ ոչ միայն առաջարկներ են արվում, այլ մարդիկ համաձայնագիր են կնքում: Ո՞ւր են այդ մարդիկ հիմա, ինչո՞ւ այս իշխանություններին ոչ ոք չի ասում, որ նրանք դավաճանական գործողություններ են անում:

- Ո՞րն է ամերիկահայության հիմնական պահանջն այսօր գործող ՀՀ իշխանություններից:

- Կարող եմ այսպես ձեւակերպել. իշխանությունները պարտավորություն ունեն կատարել հետեւյալը. նախ` ժողովրդին հանգամանորեն բացատրել` ինչ է տեղի ունենում, գաղտնի բանակցությունների վարկածն անընդունելի է: Երկրորդ` իրենք պիտի ժողովրդին կարողանան ապացուցել, որ սա չեն անում իրենց լեգիտիմությունը ապահովելու համար, այլ Հայաստանի պետական շահերից ելնելով: Իսկ դա ապացուցելու համար ունեն կարեւորագույն խնդիր` լուծել ներքին հարցերը, երկխոսության գնալ ընդդիմության հետ: Առանց ժողովրդի համապարփակ մասնակցության` չեն կարող այս հարցը լուծել եւ հետո համոզել հայ ժողովրդին, որ առաջնորդվում են ՀՀ շահով: Երրորդ` իրենք պիտի հաշվի առնեն, որ սա ողջ հայ ժողովրդի ապագայի հետ կապված հարց է, եւ առանց ողջ հայության մասնակցության` այդ գործընթացը ճիշտ չի կարող շարունակվել եւ ինչ համաձայնության էլ ուզենան գալ, ինչ «Ճանապարհային քարտեզ» էլ գծեն, եթե ժողովուրդը չհամաձայնի, այդ քարտեզը կարող է սոսկ քարտեզ մնալ, որովհետեւ թերահավատություն ու կասկածամտություն լինելու է:
http://www.zhamanak.com/article/11965/

вторник, 14 апреля 2009 г.

Որ Տեր-Պետրոսյանը հաղթանակ տանի


Մենք արդեն տեղեկացրել ենք, որ Հայ ազգային կոնգրեսում օրերս որոշում էր կայացվել Երեւանի համայնքները բաժանել ՀԱԿ անդամ կուսակցությունների միջեւ. ըստ այդմ, Կոնգրեսի որոշ կուսակցություններ պատասխանատվություն են ստանձնել առանձին համայնքների համար։

Քանաքեռ-Զեյթունում պատասխանատվությունը ստանձնել է ԺՈւԿ-ը, Կենտրոնում եւ Նորք Մարաշում` ՀՀՇ-ն, Արաբկիրում` ՀՀՇ-ն ու ՀԺԿ-ն, Ավանում` «Հանրապետությունը», Նոր Նորքում` ՍԴՀԿ-ն։ Մնացած համայնքների հարցով առայժմ վերջնական որոշում չկա։ Իսկ այն համայնքներում, որոնց կապակցությամբ արդեն վերջնական որոշում է կայացվել, արդեն սկսվել են նախընտրական շտաբների ձեւավորման նախապատրաստական աշխատանքները։ ՀՀՇ կենտրոնական գրասենյակում քանի օր է` սկսել են աջակից խմբեր կազմավորել։ Մեզ հետ զրույցում ՀԱԿ Կենտրոնի շտաբի պատասխանատու Դավիթ Առաքելյանը նշեց, որ այժմ իրենք ակտիվ շփումներ են ունենում ոչ կուսակցական այն քաղաքացիների հետ, ովքեր ցանկանում են ընտրությունների ժամանակ աջակցել ՀԱԿ-ին։ Առաքելյանը նաեւ նշեց, որ բացի ՀՀՇ-ից, կոնկրետ Կենտրոնում ակտիվ կլինեն նաեւ ՀԱԿ անդամ այն կուսակցությունները, ովքեր ուժեղ կառույցներ ունեն Կենտրոնում, ինչպես օրինակ,ՀԺԿ-ն։ ՀԺԿ վարչության քարտուղար, ՀԱԿ կենտրոնական շտաբի անդամ Ստեփան Մինասյանը մեզ տեղեկացրեց, որ թեեւ իրենք ակտիվ են լինելու բոլոր համայնքներում, սակայն որոշ տեղերում ՀԺԿ-ի ներգրավվածությունը լինելու է առավել ընդգծված. ՀԺԿ ներկայացուցիչները լինելու են նաեւ համահամակարգողի դերում։ Ներկայում ՀԺԿ-ում հաշվարկում են ընտրական հանձնաժողովի անդամի լիցենզիա ունեցողներին։ Մինասյանի խոսքերով, այս պահի դրությամբ, ՀԺԿ-ն ունի մոտավորապես 200 լիցենզավորված անդամ, սակայն համապատասխան դասընթացներից հետո նրանց թիվն ավելանալու է։ Մայրաքաղաքի ամենամեծ թվով ընտրատեղամասերն ունեցող համայնքը` Նոր Նորքն է ընտրել ՍԴՀԿ-ն։ Օրերս ՀԱԿ քաղխորհուրդը հաստատել է ՍԴՀԿ ներկայացուցիչ Գուրգեն Եղիազարյանի թեկնածությունը` որպես ՀԱԿ Նոր Նորքի շտաբի համակարգող։ «Մենք ցանկանում էինք ակտիվ մասնակցել ընտրություններին եւ օգտակար լինել Կոնգրեսին։ Իրականում, Նոր Նորքը շատ ծանր համայնք է, այն ունի մոտավորապես 55 տեղամաս։ Եւ մենք ամեն ինչ անելու ենք, որպեսզի այդ համայնքում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը ջախջախիչ հաղթանակ տանի»,- մեզ հետ զրույցում ասում էր ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը։ Նրա խոսքերով, ՍԴՀԿ-ն արդեն նախաձեռնել է այդ համայնքում շտաբներ բացելու կազմակեպչական աշխատանքները։ Նախօրեին հայտնի դարձավ, որ տեղի ՍԴՀԿ ակտիվիստները արդեն զանգեր են ստանում թաղային հեղինակություններից ու ոստիկաններից, ովքեր «հորդորում են» վերջիններիս` առնչություն չունենալ ընտրությունների հետ։ Ի պատասխան, տիկին Սարգսյանը երեկ հայտարարեց. «Դեռ չեն հասցրել խոչընդոտել, բայց եթե փորձեն, ապա ինչպես ռուսներն են ասում, «մի տոժե նե լիկոմ շիտի», մենք էլ կկարողանանք համապատասխան խոչընդոտներ ստեղծել իրենց համար»։ Տիկին Սարգսյանը հավելեց, որ ՍԴՀԿ-ն Նոր Նորքում համագործակցում է նաեւ սովորական քաղաքացիների, ԵԿՄ անդամների, մի խոսքով` բոլոր նրանց հետ, ովքեր պատրաստ են աջակցել իրենց։
http://www.armtimes.com/8049

суббота, 11 апреля 2009 г.

Հայաստանը Սփյուռքին ներքաշում է կոնֆլիկտի մեջ


ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի Թուրքիա կատարած այցից հետո ԱՄՆ հայ համայնքի տպավորություններն իմանալու համար զրուցեցինք ՍԴՀԿ Արեւմտյան Ամերիկայի շրջանի վարիչ մարմնի ատենապետ Համբիկ Սարաֆյանի հետ:

Ըստ մեր զրուցակցի` այսօր ամերիկահայ քաղաքացուն հետաքրքրում է, թե նոր քաղաքական իրավիճակը համաշխարհային լարվածության կոնֆլիկտային իրավիճակում ինչպես կնպաստի Ցեղասպանության հարցի լուծմանը: «Դա շատ ավելի պետք է կարեւորվի, քան թե Օբամայի «ցեղասպանություն» ասելը կամ չասելը», - նշեց Համբիկ Սարաֆյանը: Մեր այն հարցին, թե արդյոք այս պարագայում, ամերիկյան հայկական լոբբիստական կազմակերպությունները չպե՞տք է փոխեն ձեւակերպումները Ցեղասպանության ճանաչման վերաբերյալ` Համբիկ Սարաֆյանը պատասխանեց. «Ես չեմ կարծում, որ դա պետք է վերապահված լինի միայն լոբբիստական կազմակերպություններին, որովհետեւ սա շատ ավելի մեծ եւ շատ ավելի լայնածավալ հարց է, եւ սա պետք է ընդգրկի հասարակության բազմաթիվ շերտեր: Մենք չենք կարող բավարարվել միայն լոբբիստական կազմակերպություններով: Նախ պետք է ճշտվի, հստակեցվի Սփյուռքի եւ Հայաստանի դերը հայ-թուրքական զարգացումների առումով, որովհետեւ սա շատ ավելի բարդ է եւ շատ ավելի բազմաշերտ է, քան թե պարզապես ասել` դե, քանի որ Հայաստանը սկսել է բանակցային գործընթացը, լոբբիստական կազմակերպություններն էլ հետեւեն կամ հարմարեցնեն իրենց գործելաոճը որոշ հանգամանքների հետ», - նշեց մեր զրուցակիցը: Համբիկ Սարաֆյանը այս պահին ավելի կարեւոր է համարում, որ Հայաստանը որպես պետություն հարեւանների հետ հարաբերությունները ճշտի, քանի որ նորմալ հարաբերություններ ունենալը նաեւ կնպաստի Ղարաբաղի խնդրի լուծմանը, որից հետո կարելի է խոսել Ցեղասպանության հարցի մասին: Համբիկ Սարաֆյանը նաեւ նշեց, որ Քոչարյանի օրոք Ցեղասպանության հարցի հիմնախնդիր դառնալու հանգամանքը մեծ վնաս է հասցնում: «Նախեւառաջ Հայաստանը այդ հարցն արծարծելով կամ քննարկելով ինքնաբերաբար Սփյուռքին ներքաշում է կոֆլիկտի մեջ, որովհետեւ գոնե վերջին 43-44 տարում Սփյուռքի հիմնական հարցը եղել է Ցեղասպանության հարցի արծարծումը եւ հանկարծ Հայաստանը անհասկանալի պատճառներով իր վրա է վերցնում այդ հարցի արծարծումը», - ասաց Սարաֆյանը: Վերջինս պատմաբանների հանձնաժողով ստեղծելու հարցը արծարծելը, առավել եւս` եթե Հայաստանը ինչ-որ ձեւով նպաստել է այդ քայլին, համարում է Ցեղասպանության փաստը հարցականի տակ դնել:
http://www.zhamanak.com/article/11814/

вторник, 7 апреля 2009 г.

Հայտարարություն


Հայ-թուրքական հարաբերությունները արդի փուլում իրենցից ներկայացնում են խոշոր, պատմականորեն ձեւավորված հիմնախնդիրների մի բարդ հանգույց, որի լուծումը պահանջում է մեծ զգուշավորություն եւ բացառում է որեւէ շտապողականություն։ Բանական կլիներ, առաջին հերթին, համադրելով Հայաստանի Հանրապետության ու Սփյուռքի կենսական շահերը, դասակարգել վերոհիշյալ հիմնախնդիրները ըստ կարեւորության, մշակել լուծելիք առաջնահերթ խնդիրների ընթացակարգը, հիմնավորել հնարավոր լուծումների շահեկանությունը հայկական կողմի համար, այնուհետեւ անպայման կազմակերպել լայն հասարակական-քաղաքական քննարկումներ Սփյուռքի մասնակցությամբ, եւ, կոնսենսուսի բացակայության պարագայում, գալ ընդհանուր հայտարարի համազգային հանրաքվեի միջոցով։

Սակայն, ազգային-պետական շահերին հակառակ, Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանությունը անօրեն զավթած ավազակապետական ռեժիմը գնում է չափազանց վտանգավոր արտաքին քաղաքական մի արկածախնդրության, հուսալով ստանալ աշխարհաքաղաքական որոշ խաղացողների բարյացակամ վերաբերմունքը եւ դրանով իսկ երկարաձգել սեփական գոյությունը, ինչի գինն է Արցախի կորուստը եւ ՀՀ ազգային անվտանգության փաստացի փլուզումը։ Դրա վառ ապացույցն է այն տեղեկատվության տարածումը, որ ամենամոտ ժամանակներում սպասվում է հայ-թուրքական սահմանի բացում, պատմաբանների միջպետական հանձնաժողովի ստեղծում, ինչպես նաեւ ազատագրված Արցախյան տարածքների զիջում Ադրբեջանին, որպես հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավման երաշխիք։

Եվ քանզի այդ ամենը կատարվում է ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի` ապրիլի 24-ի տարեկան ուղերձի նախօրեին, որի վերաբերյալ ողջ հայ ժողովուրդը ունի որոշակի սպասումներ, հասկանալի է դառնում, որ Թուրքիան, ցուցադրաբար ներկայացնելով ռազմավարական դաշնակցին իր «բարի կամքը», օգտագործելով հայաստանյան ներկա ռեժիմի թուլությունը ու շահամոլությունը, իրականում փորձում է վիժեցնել ինչպես Հայ Դատը` ընդհանրապես, այնպես էլ ցեղասպանության միջազգայնացման գործընթացը` մասնավորապես, որովհետեւ նշյալ գործողություններից հետո աննպատակահարմար եւ նույնիսկ վնասակար կդիտվի ցեղասպանություն տերմինի գործածումը ԱՄՆ նախագահի կողմից։

Սոցիալ-Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցությունը, ելնելով այն համոզմունքից, որ հայ-թուրքական հիմնահարցը կարող է լուծվել միայն համայն հայության միասնական կամքով ու ջանքերով, վճռականորեն դեմ է, որ հայրենի հանրության պառակտվածության պարագայում, երբ կաթվածահար են արված հայաստանյան հասարակության գերիշխող հատվածի քաղաքական ու քաղաքացիական իրավունքները, երբ ազգի լավագույն զավակները գտնվում են ճաղերի ետեւում, իսկ անցյալ տարվա մարտյան սպանդի իրական կազմակերպիչներն ու իրագործողները միտումնավոր կերպով չեն բացահայտվում, երբ անտեսվում է Սփյուռքի արդար ձայնը, ժողովրդի վստահությունը բացարձակապես չվայելող, ոչ լեգիտիմ ղեկավար անձանց մի նեղ խումբ ստորագրի որեւէ միջազգային համաձայնություն Թուրքիայի հետ։

Նման քայլը ՍԴՀԿ-ի կողմից դիտվելու է որպես ուղղակի ազգային դավաճանություն, ինչը պատժվում է ինչպես սահմանադրորեն եւ քրեորեն, այնպես էլ հայ ժողովրդի կողմից դարերի ընթացքում մշակված ազգային-ազատագրական պայքարի չգրված, բայց բազմիցս իրագործված օրենքներով։

Սոցիալ - Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության վարչություն
http://www.armtimes.com/7667 

понедельник, 6 апреля 2009 г.

ՍԴՀԿ-ն կհամարի դավաճանություն

«Հայ - թուրքական հարաբերությունները արդի փուլում իրենցից ներկայացնում են խոշոր, պատմականորեն ձևավորված հիմնախնդրիների մի բարդ հանգույց, որի լուծումը պահանջում է մեծ զգուշավորություն և բացառում է որևէ շտապողականություն»,- ասվում է Սոցիալ - Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության վարչություն հայտարարության մեջ:



Ըստ հայտարարության'
« Բանական կլիներ առաջին հերթին, համադրելով Հայաստանի Հանրապետության ու Սփյուռքի կենսական շահերը, դասակարգել վերոհիշյալ հիմնախնդիրները ըստ կարևորության, մշակել լուծելիք առաջնահերթ խնդիրների ընթացակարգը, հիմնավորել հնարավոր լուծումների շահեկանությունը հայկական կողմի համար, այնուհետև անպայման կազմակերպել լայն հասարակական - քաղաքական քննարկումներ Սփյուռքի մասնակցությամբ, և, կոնսենսուսի բացակայության պարագայում, գալ ընդհանուր հայտարարի համազգային հանրաքվեի միջոցով:
Սակայն, ազգային - պետական շահերին հակառակ, Հայաստանի Հանրապետությունում իշխանությունը անօրեն զավթած ավազակապետական ռեժիմը գնում է չափազանց վտանգավոր արտաքին քաղաքական մի արկածախնդրության, հուսալով ստանալ աշխարհաքաղաքական որոշ խաղացողների բարյացակամ վերաբերմունքը և դրանով իսկ երկարաձգել սեփական գոյությունը, ինչի գինն է Արցախի կորուստը և ՀՀ ազգային անվտանգության փաստացի փլուզումը:
Դրա վառ ապացույցն է այն տեղեկատվության տարածումը, որ ամենամոտ ժամանակներում սպասվում է հայ - թուրքական սահմանի բացում, պատմաբանների միջպետական հանձնաժողովի ստեղծում, ինչպես նաև ազատագրված Արցախյան տարածքների զիջում Ադրբեջանին, որպես հայ - թուրքական հարաբերությունների բարելավման երաշխիք»:
«Եվ քանզի այդ ամենը կատարվում է ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի ապրիլի 24-ի տարեկան ուղերձի նախօրեին, որի վերաբերյալ ողջ հայ ժողովուրդը ունի որոշակի սպասումներ, հասկանալի է դառնում, որ Թուրքիան, ցուցադրաբար ներկայացնելով ռազմավարական դաշնակցին իր ՙբարի կամքը՚, օգտագործելով հայաստանյան ներկա ռեժիմի թուլությունը ու շահամոլությունը, իրականում փորձում է վիժեցնել ինչպես Հայ Դատը ընդհանրապես, այնպես էլ ցեղասպանության միջազգայնացման գործընթացը մասնավորապես, որովհետև նշյալ գործողություններից հետո աննպատակահարմար և նույնիսկ վնասակար կդիտվի ցեղասպանություն տերմինի գործածումը ԱՄՆ նախագահի կողմից»,-ասվում է հայտարարության մեջ:
Սոցիալ - Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցությունը վճռականորեն դեմ է, որ. «Հայրենի հանրության պառակտվածության պարագայում, երբ կաթվածահար է արված հայաստանյան հասարակության գերիշխող հատվածի քաղաքական ու քաղաքացիական իրավունքները, երբ ազգի լավագույն զավակները գտնվում են ճաղերի ետևում, իսկ անցյալ տարվա մարտյան սպանդի իրական կազմակերպիչներն ու իրագործողները միտումնավոր կերպով չեն բացահայտվում, երբ անտեսվում է Սփյուռքի արդար ձայնը, ժողովրդի վստահությունը բացարձակապես չվայելող, ոչ լեգիտիմ ղեկավար անձանց մի նեղ խումբ ստորագրի որևէ միջազգային համաձայնություն Թուրքիայի հետ»:
«Նման քայլը դիտվելու է ՍԴՀԿ-ի կողմից, որպես ուղղակի ազգային դավաճանություն, ինչը պատժվում է ինչպես սահմանադրորեն և քրեորեն, այնպես էլ հայ ժողովրդի կողմից դարերի ընթացքում մշակված ազգային - ազատագրական պայքարի չգրված, բայց բազմիցս իրագործված օրենքներով»,-ասված է Սոցիալ - Դեմոկրատ Հնչակյան կուսակցության հայտարարության մեջ:

среда, 1 апреля 2009 г.

Հանդիպել են (2009-04-01)


ՀՀ առաջին Նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը երեկ հանդիպել է Երեւանում գտնվող ՍԴՀԿ Կենտրոնական վարչության ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանի հետ։ Քննարկվել են ՀՀ առջեւ ծառացած ներքաղաքական եւ արտաքին քաղաքական խնդիրներ։

Հանդիպմանը մասնակցել են նաեւ ՍԴՀԿ Հայաստանի ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը, ՍԴՀԿ ԿՎ քաղաքական եւ սոցիալական հարցերով խորհրդականներ Գուրգեն Եղիազարյանը եւ Արարատ Մկրտչյանը։