Պարտադիր չէ, որ ՀԱԿ-ում բոլորը և միշտ համաձայն լինեն Տեր-Պետրոսյանի հետ

Zham.am-ի հարցերին պատասխանում է Հայաստանի Ազգային անվտանգության ծառայության ղեկավարի նախկին տեղակալ, Սոցիալ-դեմոկրատական հնչակյան կուսակցության ղեկավար Գուրգեն Եղիազարյանը:

-Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ելույթը ՀԱԿ-ի` նոյեմբերի 25-ին կայացած հանրահավաքի ժամանակ:

-Դրական: Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հերթական անգամ իրավիճակը գնահատելու և ներքաղաքական ու արտաքին քաղաքական գործընթացները վերլուծելու իր կարողությունը ցուցաբերեց`հանդես գալով որպես խելացի ու ճկուն քաղաքական գործիչ:

-Իր ելույթում Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց, որ իր սեփական կարծիքն է հայտնում «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության հետ հնարավոր համագործակցության մասին, քանի որ ՀԱԿ-ում այդ հարցի շուրջ կոնսենսուս չկա: Դուք աջակցո՞ւմ եք ՀԱԿ առաջնորդի նախաձեռնությանը, թե՞ դեմ եք դրան:

-Ես ողջունում եմ համակագործակցությունը ցանկացած քաղաքական ուժի հետ, որը պայքարում է ներկայիս իշխանությունների դեմ:

-Իսկ ինչո՞ւ այդպես պատահեց, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ստիպված եղավ արտահայտել իր սեփական կարծիքը, քանի որ նրա ոչ բոլոր կողմնակիցներն են իր հետ համաձայն:

-ՀԱԿ-ը ժողովրդավարական կառույց է, որը միավորում է 18 քաղաքական կուսակցություններին: ՀԱԿ-ի մեջ մտնող յուրաքանչյուր քաղաքական ուժ կարող է ունենալ իր սեփական կարծիքը, իր տեսակետը այս կամ այն հարցի շուրջ, և ՀԱԿ-ի քաղաքական խորհրդի նիստերի ժամանակ նրանք այդ արտահայտում են, իսկ որոշումը ընդունվում է քվեարկությամբ: Եվ ամենևին պարտադիր չէ, որ բոլորը համաձայն լինեն Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հետ: Այս դեպքում կարծիքները չհամընկան, հատկապես, որ եթե հիշում եք Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ասաց, որ ոչ մի պաշտոնական հրավեր «Բարգավաճ Հայաստանին» միավորվելու կամ համագործակցելու շուրջ ՀԱԿ-ը չի ուղարկել: Կա առաջնորդի կարծիք, որի հետ որոշ մարդիկ համաձայն են, իսկ որոշ մարդիկ` ոչ: Նրա խոսքը դոգմա չէ, բայց ես աջակցում եմ նրա առաջարկությանը:

-Երբ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը Սերժ Սարգսյանի հետ երկխոսության մեջ մտավ, ՀԱԿ-ում ոչ ոք, բացառությամբ Կարապետ Ռուբինյանի և էլի 2-3 ակտիվիստների, չվիճեց ու չընդդիմացավ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, և կոնսենսուի խնդիր այն ժամանակ չծագեց: Իսկ հիմա երբ առաջ է քաշվում «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության հետ համագործակցության առաջարկ, այդ հարցում կոնսենսուս չկա: Դա նշանակում է Կոնգրեսի  “սերժամետ”  հատվածն ավելի ուժեղ ու ազդեցի՞կ է «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության հետ համագործակցելու պատրաստ ՀԱԿ-ի անդամների՞ց:

-Գիտեք դուք տարբեր բաների մասին եք խոսում: Նախ այդ ժամանակ երկրի ներքաղաքական իրավիճակն էր ուրիշ. մեր ընկերները գտնվում էին բանտերում, մեր կողմից առաջ էր քաշվում նրանց ազատ արձակելու պահանջներ, վերակագնել մարտի 1-ի գործող հետաքննությունը և մի շարք այլ պահանջներ: Իշխանությունները կատարեցին այդ պահանջները, և մենք համաձայնեցինք նստել երկխոսության նրանց հետ: Ավելի ուշ այն ձախողվեց, ինչում ես, ի դեպ, ի սկզբանե չէի կասկածում: Հիմա մենք մեր կարգախոսը դարձրել ենք «Անսերժ Հայաստան», և ընտրությունները Իջևանում ցույց տվեցին, որ եթե ընդդիմադիր ուժերը համատեղ գործեն, ապա մենք կարող ենք հասնել մեր նպատակին: Բայց այն, որ այդ հարցում ՀԱԿ-ում համաձայնություն չկա, ես նորմալ եմ համարում: Իսկ թե ինչու ինչ-որ մեկը համաձայն չէ Լևոն Տեր-Պետրոսյոնի դիրքորոշման հետ, Դուք կարող եք գալ ՀԱԿ-ի Քաղխոհրդի նիստին և հարցնել նրան, ով համաձայն չէ: Թող իրենք Ձեզ ներկայացնեն իրենց փաստարկները:

-Դուք ազգանուննե՞ր կնշեք, թե ով համաձայն չէ Տեր-Պետրոսյանի հետ:

-Եկեք ՀԱԿ-ի քաղխորհրդի նիստին և ինքներդ կտեսնեք:

-"Ժառանգություն" կուսակցությունը նոյեմբերի 14-ին հանդես եկավ «Լյուստրացիայի մասին» օրինագծով, որտեղ առաջարկում էր գաղտնազերծել ու հրապարակել այն մարդկանց անունները, ովքեր մինչև ՀՀ անկախության հռչակումը աշխատում կամ համագործակցում էին այլ պետությունների հատուկ ծառայությունների հետ, և հասնել նրանց հրաժարականին, եթե նրանք հիմա պետական ապարատում ինչ-որ պաշտոններ են զբաղեցնում: Դուք որպես Ազգային անվտանգության ծառայության պրոֆեսիոնալ աշխատակից, որպես այդ ոլորտի մասնագետ` ինչպե՞ս եք վերաբում դրան:

-Ես այդ օրինագծի նկատամամբ ծայրահեղ բացասական վերաբերմունք ունեմ: Դուրս է գալիս, որ մենք պիտի գաղտնազերծենք մեր ողջ գործակալական ցանցը, կամ այսպես ասած բացենք քարտերը մեր թշնամիների առաջ: Իսկ ցանկացած պետության հատուկ ծառայությունների արդյունավետ աշխատանքի երաշխիքը գաղտնիությունն է: Օրինակ խորհրդային շրջանում ես էլ կապեր ունեի ԽՍՀՄ-ի Պետական անվտանգության կոմիտեի հետ, իսկ Հայաստանի անկախացումից հետո զբաղեցրել եմ Ազգային անվտանգության ծառայության պետի տեղակալի պաշտոնը և շատ այլ գործառույթների թվում ղեկավարել եմ հակահետախուզության, գործակալական ցանցիաշխատանքը: Ու ի՞նչ: Ես հիմա դավաճա՞ն եմ, լրտե՞ս եմ: Բացի այդ, օրինագծի հեղինակները հղում են անում նմանատիպ օրենքներ ընդունած Լիտվայի, Լեհաստանի, Վրաստանի, Չեխիայի, Սերբիայի, Գերմանիայի, Ռումինիայի, Ալբանիայի ու Հունգարիայի փորձին: Ուշադրություն դարձրեք. բոլոր այդ երկրները, բացի Ալբանիայից ու Վրաստանից, ԵՄ-ի անդամ են, չեն գտնվում թշնամական միջավայրում և ոչ էլ չկարգավորված կոնֆլիկտներ ունեն: Ես կարծում եմ, որ «Ժառանգություն» կուսակցությունը լուծում է ներքաղաքական հարցեր, իսկ նման օրինագիծը, եթե ընդունվի, մեծ հարված կհասցնի Հայաստանի ազգային անվտանգությանը: Ես դեմ եմ այդ փաստաթղթի ընդունմանը:

Գևորգ Խաչատուրյան